Ξυπνάει μνήμες ο 27ος Μαραθώνιος Αθηνών

Την Κυριακή (08/11) θα διεξαχθεί ο 27ος Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Γρηγόρη Λαμπράκη. Οι συμμετοχές αναμένεται να ξεπεράσουν τις 11.000, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ για τα δεδομένα της διοργάνωσης.

Σχεδόν οι μισοί από τους συμμετέχοντες προέρχονται από το εξωτερικό, καθώς θέλουν να αποκτήσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία. Φέτος, εκτός από τη διαδρομή Μαραθώνας- Καλλιμάρμαρο, θα διεξαχθεί ο Αγώνας Δυναμικού Βαδίσματος, αγώνες Δρόμου 5 και 10χλμ στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας με αφετηρία και τερματισμό το Παναθηναϊκό στάδιο και μικρότεροι αγώνες για παιδιά και αθλητές με ειδικές ικανότητες(Special Olympics). Ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών αποτελεί το μεγαλύτερο λαϊκό αθλητικό γεγονός της Ελλάδας.

Η διαδρομή που θα ακολουθήσουν οι συμμετέχοντες στον Μαραθώνιο είναι η ακόλουθη: Μαραθώνας, Λ. Μαραθώνος, είσοδος στον Τύμβο (αριστερό ρεύμα), έξοδος από Τύμβο (δεξιό ρεύμα), Λ. Μαραθώνος, ανισόπεδος κόμβος Σταυρού, Λ. Μεσογείων, Μιχαλακοπούλου, Φειδιππίδου, κόμβος Κηφισίας/Αλεξάνδρας, Β. Σοφίας, Ηρώδου του Αττικού, Παναθηναϊκό στάδιο.

Λίγα λόγια για την ιστορία του Μαραθωνίου

Ο Κλασικός Μαραθώνιος προέρχεται από το μύθο του Φειδιππίδη, ενός Έλληνα αγγελιοφόρου. Ο μύθος λέει πως ο Φειδιππίδης ξεκίνησε από το Μαραθώνα για να αναγγείλει στην Αθήνα τη νίκη των Ελλήνων στη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ) κατά των Περσών.

Ο μύθος αναφέρει πως ο Φειδιππίδης διήνυσε όλη τη διαδρομή (περίπου 42 χιλιόμετρα) χωρίς να σταματήσει και έφτασε στη Συνέλευση της Βουλής, αναφώνησε «Νενικήκαμεν» και στη συνέχεια κατέρρευσε και εξέπνευσε. Πολλές ιστορικές καταγραφές τον αναφέρουν ως Θέρσιπο ή Ευκλή, η ακόμη και ως Φιλιππίδη. Πάντως, ο Ηρόδοτος γράφει πως ο δρομέας εκείνης της περιόδου ήταν ο Φιλιππίδης, αλλά δεν καταγράφει πουθενά πως ήταν ο αγγελιοφόρος της νίκης στη μάχη του Μαραθώνα.

Ο πρώτος Χρυσός Ολυμπιονίκης ήταν ο Σπύρος Λούης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Ο Μαραθώνιος δρόμος (42.195μ.) με τη μορφή που έχει σήμερα αθλοθετήθηκε και εισήχθηκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 1896, έπειτα από εισήγηση του καθηγητή Μισέλ Μπρεάλ της Σορβώνης, ο οποίος ήταν φίλος του Πιέρ ντε Κουμπερτέν.

Τιμή στον αγωνιστή –σύμβολο των αγώνων για την Ειρήνη, Γρηγόρη Λαμπράκη

Ο Διεθνής Μαραθώνιος της Αθήνας είναι και φέτος αφιερωμένος στη μνήμη του αγωνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ. έδωσε στον αγώνα το όνομα του πρωταθλητή, του Βαλκανιονίκη, του γιατρού, του Ειρηνιστή που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο με τη ζωή και τον τραγικό θάνατό του, τιμώντας την αφοσίωση του Γρηγόρη Λαμπράκη στον άνθρωπο.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας. Τον Σεπτέμβριο του 1933 εισήχθη ανάμεσα στους πρώτους στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ταυτόχρονα με τις σπουδές του ασχολήθηκε και με τον κλασικό αθλητισμό.

Αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου στα 19 χρόνια του αναδεικνύεται πρώτος πανελληνιονίκης στο τριπλούν. Το 1935 βελτιώνει το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος και στην Κωνσταντινούπολη κερδίζει δύο χρυσά στους Βαλκανικούς στο μήκος και το τριπλούν. Κατακτάει χρυσά μετάλλια στους Βαλκανικούς το 1936, το 1937, το 1938 και το 1939, ενώ μετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.

Την περίοδο της γερμανικής κατοχής ο Γρηγόρης Λαμπράκης μαζί με άλλους αθλητές ιδρύει το 1943 την Ένωση Ελλήνων Αθλητών (ΕΕΑ), η οποία είχε ως στόχους της τη συνέχιση της αθλητικής κίνησης και την περίθαλψη ασθενών αθλητών, σώζοντας τη ζωή πολλών συναθλητών και συνανθρώπων του. Τα χρόνια μετά την Κατοχή ο Γρηγόρης Λαμπράκης διέπρεψε ως γυναικολόγος –μαιευτήρας, έγραψε ιατρικά συγγράμματα και εξελέγη το 1959 υφηγητής της Μαιευτικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1961 εκλέγεται βουλευτής Πειραιά της ΕΔΑ. Πρωταγωνιστής του κινήματος για την Ειρήνη, συμμετείχε στην ίδρυση της Ελληνικής Επιτροπής για την Ειρήνη, εκπροσωπώντας τη χώρα μας σε Διεθνή Συνέδρια.

Στις 21 Απριλίου του 1963 εντυπωσιάζει με τη θέληση του, πραγματοποιώντας μόνος του την πρώτη μαραθώνια πορεία Ειρήνης, στη διάρκεια της οποίας συλλαμβάνεται και κακοποιείται από αστυνομικούς.

Στις 22 Μαίου του 1963, σε συγκέντρωση ειρηνιστών στη Θεσσαλονίκη, δέχεται δολοφονική επίθεση από μέλη παρακρατικής συμμορίας και βαριά τραυματισμένος υποκύπτει πέντε ημέρες αργότερα, στις 27 Μαίου του 1963.

Δεκάδες χιλιάδες πολίτες συνόδευσαν τη σορό του στην τελευταία της κατοικία, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.