Είναι τρόπος ζωής

Στην τρίτη δουλειά μου στη δημοσιογραφία είχα καταλάβει έναν χρυσό κανόνα. Τα πράγματα που έχεις στο γραφείο δεν πρέπει να είναι περισσότερα από όσα χωράει ένα χαρτόκουτο διότι όταν χαιρετάς τους συναδέλφους είναι αστείο να επιστρέφεις για να πάρεις το δεύτερο χαρτόκουτο.

Επίσης αν αποφασίσεις να τους χαιρετήσεις με το δεύτερο όλο και κάποιος θα έχει πει «Εφυγε χωρίς να πει ούτε ένα γεια...». Αν ήμουν προπονητής στον Ολυμπιακό το γραφείο μου θα είχε ό,τι χωράνε οι τσέπες μου. Μόνο που σε αυτή τη λογική οι συμπεριφορές κάποιων προπονητών, όπως του Ζίκο, είναι εύκολο να εξηγηθούν.

Ο Ζίκο ήρθε στον Ολυμπιακό γνωρίζοντας ότι ο προκάτοχός του απολύθηκε ενάμιση μήνα μετά την πρόσληψή του χωρίς να έχει χάσει ματς. Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος δεν είναι ηλίθιος, καταλαβαίνει ότι η θέση του προπονητή του Ολυμπιακού έχει προοπτική μέχρι το επόμενο σφύριγμα της λήξης.

Και στο επιχείρημα «και να απολυθεί την αποζημίωσή του θα την πάρει» η απάντηση είναι «κάτι θα έχει ακούσει για το πότε πήραν την αποζημίωσή τους ο Μπιγκόν και ο Σόλιντ» και ακόμα σημαντικότερο ότι οι προπονητές εξαργυρώνουν την εμφάνισή τους στην προηγούμενη δουλειά τους. Μια απόλυση δύο και τρεις μήνες αφότου έπιασε δουλειά για έναν προπονητή σημαίνει πιθανή μείωση του κασέ του.

Με τα προηγούμενα δεν προσπαθώ να πω ότι υπάρχει θέμα απόλυσης του Ζίκο, αλλά ότι βοηθάνε να εξηγηθεί η νοοτροπία του στον πάγκο. Δος ημίν σήμερον, διότι αύριο μπορεί να γίνει του Κετσπάγια. Νοοτροπία που βοηθάει στο να σημειώνονται άμεσες επιτυχίες, αλλά δεν βοηθάει σε δύο στοιχεία.

Πρώτον να συντηρούνται οι ποδοσφαιριστές και δεύτερον να βγαίνουν νέοι παίκτες στην ομάδα. Αγιος να είναι ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν μπορεί να μην έχει στο μυαλό ότι και να βγάλει έναν καινούργιο παίκτη τις επιδόσεις του πιθανότατα να τις χαρεί άλλος.

Είναι και ο λόγος που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν βγάζουν νέους παίκτες. Δεν ενδιαφέρει επαγγελματικά τους προπονητές τους. Και το επίτευγμα του Μουνιόθ με τον Σωτήρη Νίνη, που κάθισε και ασχολήθηκε να τον βάζει και να τον στηρίζει παρ' ότι καταλάβαινε ότι θα πάρει πόδι, είναι δείγμα γιγάντιας επαγγελματικής ευσυνειδησίας. Πράξη αλτρουισμού που μπορείς να εκτιμάς, αλλά είναι άδικο να το απαιτείς από ανθρώπους που ξέρουν ότι θα φύγουν την άλλη μέρα.




Aν κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε στο ματς με τον Πανσερραϊκό συνέβαινε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ θα γινόταν ένσταση από τον Ολυμπιακό; Αν η απάντησή σας είναι «φυσικά», τότε μπορούμε να πούμε ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε ένσταση για την αντικανονική συμμετοχή για λόγους αρχών.

Αν όμως η ένσταση δεν έγινε στη λογική «ποιος το αφοδεύει το Κύπελλο, ιδιαίτερα όταν έχεις ένα πάγκο tris and the koukos band», τότε έχουμε τζάμπα επίδειξη ανωτερότητας. Και με το προηγούμενο του Βάλνερ, με το φτωχό μου το μυαλό, μάλλον το δεύτερο πιστεύω.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Στην εκπομπή με τον Κάρπετ περισσότερα από ένα μηνύματα αναφερόντουσαν στη φράση της ανακοίνωσης του Ολυμπιακού ότι δεν θα κάνει ένσταση επειδή ό,τι έγινε οφειλόταν σε «ανθρώπινο λάθος». Οπότε γιατί ο Ολυμπιακός έκανε ένσταση στην Καλαμαριά;

Η απάντηση είναι απλή. Στην Καλαμαριά ο Βάλνερ έπαιξε στη λογική του calculated risk. Ηξεραν ότι έχει πρόβλημα και το κώλυμα με τη συμμετοχή του Βάλνερ είχε αναφερθεί σε ανύποπτο χρόνο στις εφημερίδες, ένας μάνατζερ τούς διαβεβαίωσε ότι το πρόβλημα ξεπερνιέται, τον έβαλαν, και ο Ολυμπιακός όταν έχασε μπουμπούνισε την ένσταση.

Τέλος, καλοί οι έπαινοι για τον Πέτρο Θεοδωρίδη που αναγνώρισε το λάθος με τον έκτο ξένο, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Το να λέει ότι ο Ογιος έκανε το λάθος επειδή ήταν ταραγμένος από τον θάνατο της μητέρας του είναι εκμετάλλευση του γεγονότος. Γιατί όταν αρχίσεις να μπλέκεις θανάτους με το ποδόσφαιρο και ο άλλος μπορεί να σου απαντήσει ότι εκεί στο τελευταίο μισάωρο και στη δεύτερη αλλαγή θυμήθηκε ο Ογιος τον θάνατο της μητέρας του ενώ στο στήσιμο της ομάδας και στην πρώτη αλλαγή δεν τον είχε επηρεάσει;

Γενικά το θέμα των θανάτων συγγενικών προσώπων είναι πολύ προσωπικό και υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για να αντεπεξέλθεις. Στο μυαλό μου έρχονται οι δηλώσεις που είχε κάνει ο Νάτσο Σκόκο μετά τον θάνατο της θείας και της γιαγιάς του. Τρεις ερωτήσεις και οι τρεις να προσπαθούν να κάνουν τον Σκόκο να πει ότι προσπάθησε να ξεπεράσει τον θάνατο των δύο δικών του με τη συμμετοχή στο παιχνίδι.

Και ο Σκόκο να έχει στυλώσει μουλαρίσια τα πόδια και να μην αντιδρά με τη δέουσα συγκίνηση. Ρωτάω λοιπόν εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό. Μπορεί ο Σκόκο να θεωρεί το ποδόσφαιρο κάτι πολύ τετριμμένο για να το συνδυάσει με κάτι τόσο σοβαρό. Μπορεί να είναι πολύ θρήσκος και να θεωρεί ότι οι δικοί του πήγαν σε ένα καλύτερο κόσμο.

Μπορεί να είναι άθεος και να μη θέλει να σηκώσει το δάκτυλο και να αφιερώσει το γκολ στον ουρανό επειδή δεν πιστεύει ότι υπάρχει κάποιος ψηλά για να τον κοιτάει. Μπορεί να μην είχε στενή σχέση με τη γιαγιά του ή τη θεία του. Μπορεί ακόμα και να μην τις γούσταρε. Μπορεί οτιδήποτε. Μπορείς όμως εσύ να επιμένεις διατυπώνοντας την ερώτηση έχοντας στο μυαλό σου μια συγκεκριμένη απάντηση και όταν δεν σου κάθεται να την ξαναλές διαφοροποιημένη; Μια χαρά μπορείς...

Οπως μπορούν διαφορετικά ρεπορτάζ να είναι σωστά, να αναφέρονται στο ίδιο θέμα, αλλά τα συμπεράσματα να είναι διαφορετικά. Ας πούμε με τον Bob Kozonis. Κάνεις για παράδειγμα ένα search για τον Bob και βρίσκεις ότι είχε ζητήσει άδεια για πλωτό καζίνο ή πόσους φόρους είχε πληρώσει το 2007. Ρωτάς τον Μιρτσέκη ή τον Κρις Καραμπάτση που ρώτησε το www.sport24.gr και διαβάζεις ότι «Είναι ένας μεγάλος επενδυτής, χρηματοδοτεί την κατασκευή ουρανοξυστών, έχει εμπλοκή στη δημιουργία νέων αερολιμένων στο Σικάγο και όπως καταλαβαίνεις από τα έργα που αναλαμβάνει, η οικονομική επιφάνειά του είναι μεγάλη.

Φυσικά δεν μπορώ να γνωρίζω επακριβώς την περιουσία του», αναφέρει ο Καραμπάτσης, ο οποίος έκανε την προσωπική του έρευνα για τον Μπομπ Κοζώνη. «Τον Μπομπ δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Με όποιον μίλησα όμως από την ελληνική παροικία που τον γνωρίζει εισέπραξα τα ίδια λόγια.

"Ο Μπομπ έχει πολλά χρήματα. Είναι κορυφή"». Και μετά κάθεσαι και σκέφτεσαι. Πόσους αερολιμένες έχει το Σικάγο; Δύο, το «O’Hare» και το «Midway». Τι λέει ο Κρις; Οτι στα πέντε χρόνια που είναι στο Σικάγο με όποιον μίλησε από την ελληνική παροικία τού είπε ότι ο Bob έχει λεφτά, αλλά ο ίδιος δεν τον γνωρίζει προσωπικά. Ολα μια χαρά είναι στο ρεπορτάζ. Το θέμα είναι από αυτά πείθεσαι ότι ο Bob έχει λεφτά για να βάλει στην ΑΕΚ; Αυτό δεν είναι θέμα ρεπορτάζ, αλλά κρίσης.




Λόγια κύκλων από το περιβάλλον του allenatore Nicolo, δηλαδή του ίδιου του allenatore, μετά την ήττα του Ηρακλή από τα Τρίκαλα. «Κοίτα ρε, έχασε και από τον Βαζάκα. Κοίτα ρε, και από τον Βαζάκα... Να δούμε πώς θα βγει να τραγουδήσει».