Ενας μεγάλος κι ένας μικρός Παναθηναϊκός

Oι προβολείς, οι έπαινοι, ο θαυμασμός και τα ανοιχτά στόματα ανήκουν δικαιωματικά στον Παναθηναϊκό. Ο πρωταθλητής Ευρώπης έκανε σκόνη μια ομάδα της οποίας το όνομα είναι άγνωστο στους πολλούς, αλλά η δυναμικότητά της μπορεί να την κάνει επικίνδυνο αουτσάιντερ σε οποιοδήποτε γήπεδο απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Μήπως ξεχάσατε ότι η Κίμκι νίκησε την περασμένη εβδομάδα τη Ρεάλ;

Εγραφα τότε ότι είναι ικανή να εξελιχθεί σε «μαύρο άλογο» της διοργάνωσης. Χθες ο Παναθηναϊκός την έκανε να μοιάζει με… κουτσάλογο. Ελλιπής και ταλαιπωρημένος ο ίδιος, έδωσε μια γεύση των φετινών δυνατοτήτων του, μια πρόγευση όσων υπόσχεται να καταθέσει φέτος στα παρκέ της Ευρώπης. Η συντριβή του Ολυμπιακού στη Μάλαγα φαίνεται ότι έφτιαξε το κέφι των παικτών και (ιδίως) των οπαδών του Παναθηναϊκού. Πέρα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της αναμέτρησης, το βροντερό 101-66 υπενθύμισε στην υπόλοιπη Ευρώπη ποιος είναι το αφεντικό και τι χρώματα φοράει…

Ο Ολυμπιακός με έκανε να φάω τα καλά λόγια που έγραψα γι' αυτόν στο προχθεσινό φύλλο. Η Ουνικάχα Μάλαγα τον βρήκε μπόσικο και κατέδειξε όλες του τις αδυναμίες, ανάγλυφες πάνω στο παρκέ του «Μαρτίν Καρπένα». Θυμηθείτε αυτό που σας είπα τις προάλλες: το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους «ερυθρόλευκους» είναι η αδυναμία του Βον Ουέιφερ να προσαρμοστεί στα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ και να καταλάβει το παιχνίδι συμπαικτών και αντιπάλων.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης κράτησε τον Αμερικανό στον πάγκο σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο και τον επιστράτευσε μόνο όταν είδε κι απόειδε με τους υπόλοιπους. Μετά τον αγώνα είπε την αλήθεια χωρίς να μασήσει τα λόγια του: «Κάποια παιδιά πρέπει να μάθουν πώς παίζεται το μπάσκετ στην Ευρώπη», είπε. Δεν εννοούσε μόνο τον Ουέιφερ, αλλά και τον Μπέβερλι. Μήπως, όμως, έπαιξαν καλά οι υπόλοιποι; Ο Κλέιζα εγκλωβίστηκε, οι περιφερειακοί πήραν μηδέν στην άμυνα, οι ψηλοί έμοιαζαν ορφανοί χωρίς τη σιγουριά των Μπουρούση, Σχορτσανίτη. Στον ορίζοντα υπάρχει άφθονη ανηφόρα…

Το Μαρούσι με κάνει πια να αντιμετωπίσω το ίδιο πρόβλημα που βρήκα μπροστά μου το καλοκαίρι με τις Εθνικές Ανδρών, Εφήβων και Νέων: έχω στερέψει από κοσμητικά επίθετα! Ανάμεσα στα πολλά θαύματα που έχει πετύχει τους τελευταίους μήνες η αθηναϊκή ομάδα, το χθεσινό ήταν το μεγαλύτερο. Επαιξε στη Λιουμπλιάνα χωρίς Καϊμακόγλου, Πελεκάνο, Διαμαντόπουλο και Αριγκμπάμπου, είχε στις τάξεις της έναν ασθενή (Κένταλ) και ένα νεοσύλλεκτο (Μιλόσεβιτς), έχασε προς το τέλος και τον Μαυροειδή με τραυματισμό κι όμως…κέρδισε!

Κέρδισε με την αξία του, με το σπαθί του, με τα σιδερένια «αυγά» του. Η ομάδα έπαιξε σαν να μην έτρεχε τίποτα, σαν να ήταν πλήρης, σαν να φορούσε πράσινα όπως ο εστεμμένος της γείτονας! Χθες στη «Χάλα Τίβολι» το Μαρούσι ήταν ένας μικρός Παναθηναϊκός. Και ο Γιώργος Μπαρτζώκας έμοιαζε με πιστό ακόλουθο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς…