Καγχάζει από την κορυφή

Oι «πράσινες» γραφίδες που θεωρούσαν ότι ο Κώστας Κατσουράνης προσβάλλει τα «χρηστά παναθηναϊκά ήθη», επειδή, κατά τη γνώμη τους, μιλάει πολύ, κάνει δημόσιες σχέσεις ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο έγκλημα διαπράττει, είναι πλέον σε δύσκολη θέση.

Ή πρέπει να πατήσουν Delete και να διαγράψουν το κείμενο που πιθανώς είχαν ετοιμάσει πριν από το ματς με τον ΠΑΟΚ ή να το αποθηκεύσουν στον υπολογιστή τους περιμένοντας την επόμενη ευκαιρία. Μέχρι τότε, πάντως, ο Κατσουράνης θα καγχάζει από την κορυφή των σκόρερ του πρωταθλήματος. Πρώτος σκόρερ και πολυτιμότερος παίκτης.

Ενας Κατσουράνης που τα γράδα του ως παίκτης της ΑΕΚ, της Μπενφίκα και της Εθνικής δεν μεταφράζονταν σε γκολ. Ενας αμυντικός μέσος στον οποίο ο Χενκ Τεν Κάτε έδωσε μέτρα στο γήπεδο, μετατρέποντάς τον σε επιθετικό χαφ. Είναι κάτι που πιστώνεται στον προπονητή του Παναθηναϊκού.

Και του το αναγνωρίζω εγώ, που συχνάκις τον επικρίνω για διάφορες επιλογές του και είχα γράψει, χωρίς να έχω μεταβάλει άποψη, ότι δεν έπρεπε ο ΠΑΟ να τον κρατήσει για δεύτερη σεζόν. Ετερον εκάτερον, όμως. Αλλο να εκφράζεις τις σκέψεις σου και τα πιστεύω σου και άλλο η κριτική για την κριτική.

Επίσης, θεωρώ άδικες για τον Ολλανδό τεχνικό τις αποδοκιμασίες την ώρα της αντικατάστασης του Σωτήρη Νίνη. Μπορεί ο Νίνης να έβγαλε μια υπέροχη σέντρα στο πρώτο γκολ και να είχε ένα πολύ καλό ημίχρονο, αλλά τη στιγμή που διάλεξε ο Τεν Κάτε για την αλλαγή ο νεαρός είχε ήδη αρχίσει τον διμέτωπο αγώνα: από τη μία οι αντίπαλοί του, από την άλλη η κούραση.

«Φώναζε» σ' εκείνο το χρονικό σημείο η αναγκαιότητα να μπει ο Σεμπαστιάν Λέτο, είτε στη θέση του Νίνη είτε σ' αυτή του Σαλπιγγίδη (με δεδομένο ότι ο Σισέ δεν βγαίνει την ώρα που κυνηγάς το γκολ της νίκης). Αλλωστε, σε μία ομάδα που κομπάζει για το ποσοτικό και ποιοτικό εύρος του ρόστερ της -αναντίρρητα πιο γεμάτη η φαρέτρα της από του τωρινού Ολυμπιακού των τραυματιών και των λοιπών προβλημάτων- δεν πρέπει ν' αποτελεί ταμπού η ανάπτυξη ολόκληρου του οπλοστασίου της.

Η αλήθεια είναι ότι βρήκα κάπως «ανορθόγραφη» την ιδέα του Τεν Κάτε ν' αφήσει τον Λέτο στον πάγκο, αλλά στην πορεία η μορφή του αγώνα μ' έκανε να δω λιγότερο δογματικά αυτή την επιλογή. Εδώ που τα λέμε, τα πεπραγμένα του Τεν Κάτε στο πρωτάθλημα, σε γενικές γραμμές και όσον αφορά σε σχήματα και πρόσωπα, δεν είναι άσχημα, αν εξαιρέσουμε το α' ημίχρονο του αγώνα στην Καβάλα. Ποδόσφαιρο που να «ρουφιέται» από τον κόσμο, πάντως, δεν παίζει ο Παναθηναϊκός, όμως αυτό είναι ξεχωριστό κεφάλαιο.

Τέλος, δεν επιμένω δογματικά σ' αυτό που είχα υποστηρίξει στην αρχή της σεζόν, ότι για να κατακτήσει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα χρειάζεται 22-23 νίκες. Σ' αυτή την κούρσα των δύο ταχυτήτων, με τον ΠΑΟ και τον Ολυμπιακό να έχουν ήδη ξεφύγει 9 βαθμούς από τον τρίτο, ενδεχομένως ο πήχης ν' ανέβει. Σε κάθε περίπτωση, θα το δείξει η ζωή...