Ανέκαθεν αναρωτιόμουν κατά πόσο η ιδιότητα του «φρέσκου» πατέρα σε κάνει αυτομάτως «χαζομπαμπά». Τώρα διαπιστώνω ότι, υπό μία τουλάχιστον έννοια, αυτό είναι ορισμένες φορές αναπόφευκτο. Νομοτελειακό.
Διότι, αν μη τι άλλο, θα χαζέψεις από την αϋπνία τα -ενίοτε συνεχόμενα- βράδια κατά τα οποία ο μικρός σου «τύραννος» αυτό… αποφασίζει και διατάσσει. Για την ακρίβεια, όχι από την πλήρη αϋπνία, αλλά από αυτό το επαχθέστερο «κοιμήθηκα ελάχιστα, ξύπνησα απότομα, αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι».
Εχει μεγάλη πλάκα να είσαι περισσότερο θολωμένος κι απ’ τον Αλ Πατσίνο στο «Insomnia» και να συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι στο ζεστό νερό ετοιμάζεσαι να ρίξεις με μηχανικές κινήσεις όχι το γάλα-σκόνη του μπόμπιρα, αλλά μια γεμάτη κουταλιά από τον καφέ σου. Λίγο έλειψε να δοκιμάσει ο μικρός σε ηλικία είκοσι ημερών καφεδάκι από μπιμπερό. Δεν βαριέστε, «ταχεία ωρίμανση του παιδιού» θα το ’λεγε αυτό ο γκαφατζής «χαζομπαμπάς».
Σε τελική ανάλυση, κάτι τέτοιο θα ήταν συμβατό και προς το γενικό πολιτικό κλίμα. Αν δεν το προσέξατε, ζούμε τις ημέρες της «ταχείας ωρίμανσης της κυβέρνησης tou paidiou»: για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται, στη δεκαετία του ’80 ο Γ. Παπανδρέου είχε αποκτήσει το προσωνύμιο «to paidi».
Στις 4 του τρέχοντος Οκτωβρίου έγιναν εκλογές. Μέχρι τις 2 του μήνα το ΠΑΣΟΚ διαβεβαίωνε ότι, ως κυβέρνηση, δεν επρόκειτο να το «γυρίσει» στο «παραλάβαμε χάος». Ούτε ν' αντιγράψει τη Νέα Δημοκρατία που κέρδισε τις εκλογές του 2004, μήνα Μάρτη, αλλά σε χρόνο «ντε τε» ενεργοποίησε το επιχείρημα… γδάρτη: «Ανακαλύπτουμε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, η κυβέρνηση Σημίτη έδινε ψεύτικα στοιχεία με τη λεγόμενη δημιουργική λογιστική».
Τώρα, προτού εκπνεύσει ο μήνας, το ΠΑΣΟΚ κάνει βήμα βήμα την οκτωβριανή του (αντ)επανάσταση, ανατρέπει τον φραστικό προεκλογικό του εαυτό και πράττει ακριβώς αυτό που αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας. Το έργο προβάλλεται από την αρχή. Ποιο έργο; «Τρόμος στον δρόμο με τα ελλείμματα», «η γνώση για τα ελλείμματα άργησε μια μέρα» (έπειτα από τις εκλογές, εννοείται) ή ό,τι σχετικό νομίζετε.
Οπότε, έσο έτοιμος, αγνέ ψηφοφόρε, και για το «διά ταύτα» που οσονούπω ξεφουρνίζεται: «Ποια κοινωνική πολιτική, ποια αναδιανομή εισοδήματος, ποιες προεκλογικές δεσμεύσεις και κουραφέξαλα; Εδώ κινδυνεύει να βουλιάξει το καράβι. Οχι, δεν σας εξαπατήσαμε εμείς, μας εξαπάτησαν οι άλλοι που εμφάνιζαν πλασματικούς αριθμούς».
Εάν, πάλι, ασχοληθείς με τον θαυματουργό κόσμο των ελλειμμάτων που ανοιγοκλείνουν σαν ακορντεόν, ας είσαι προετοιμασμένος για θόλωμα χειρότερο κι από αυτό του γράφοντος όταν ετοιμαζόταν να ρίξει καφέ στο μπιμπερό του μικρού. Πώς διάολο γίνεται η Τράπεζα της Ελλάδος να βλέπει έλλειμμα 5% τον Σεπτέμβριο και 13% τον Οκτώβριο; Τι είναι το έλλειμμα;
Σκορ μπάσκετ που αλλάζει από λεπτό σε λεπτό; Είδε η Τράπεζα της Ελλάδος το φως το αληθινό, ή μήπως αρκούσε η εμφάνιση νέας κυβέρνησης, η οποία πρέπει επειγόντως να πιεστεί για να παραμείνει στον δρόμο της δημοσιονομικής… αρετής και ταυτοχρόνως να εξοπλιστεί με τα κατάλληλα άλλοθι, ώστε να πέσουν στα μαλακά τα διάφορα «προεκλογικώς είπαμε – τώρα ξείπαμε»;
Εδώ φαίνεται ότι με τους αριθμούς παίζεται κρυφτό, κολοκυθιά, με προοπτική να φανεί στο βάθος κι ο μπαμπούλας. Ενας μπαμπούλας δικός μας, με φουστανέλα. Εξηγούμαστε: πιθανόν να είναι ελληνική ιδιορρυθμία τα «μαγειρεμένα» κι αντιφατικά στοιχεία που ανακοινώνονται μήνα προς μήνα, αλλά αποτελεί βεβαιότατα ημέτερη ιδιαιτερότητα κάτι άλλο: η υστερία.
Η ευρωζώνη διαθέτει 16 χώρες και από αυτές οι 13 παρουσιάζουν ελλείμματα άνω του «επιτρεπόμενου» 3%. Σχεδόν καμία δεν προβλέπεται να ρίξει το έλλειμμά της κάτω από αυτό το όριο προτού πλησιάσει -ή και παρέλθει- το 2015. Αν βρείτε αλλού Μέσα Ενημέρωσης να σκούζουν για επικείμενες οικονομικές καταρρεύσεις, όπως έκανε ο ελληνικός Τύπος έπειτα από την πρόσφατη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομίας της Ε.Ε., σφυρίξτε μου κλέφτικα.
ΥΓ.: Σε κάποια από τις προσεχείς ημέρες θα σας διηγηθώ μια ιστορία «δημιουργικής λογιστικής», άλλου τύπου, πολύ μικρότερης κλίμακας, αλλά και πολύ επικερδή. Πρόκειται για αλχημεία που χρεώνει -κατά κανόνα επιτυχώς, δυστυχώς- «φρέσκους» γονείς με εκατοντάδες ευρώ για υπηρεσίες οι οποίες ουδέποτε παρασχέθηκαν. Υπολόγιζα να σας τη διηγηθώ σήμερα, αλλά… ξεστράτισα.