Το γκολ του Ακη Στολτίδη στις καθυστερήσεις ισοδυναμεί με υπογραφή καταδίκης για τη Σταντάρ, διότι η ομάδα της Λιέγης υπολείπεται 5 βαθμούς πλέον του Ολυμπιακού. Οσο για την Αλκμααρ, παρά τη χθεσινοβραδινή της υπέρβαση (βαθμός στο «Emirates»), απέχει 4 πόντους από τους «ερυθρόλευκους». Απομένει να... καθαρογραφεί η απόφαση του αποκλεισμού και των δύο. Ωσότου καθαρογραφεί, καλό θα είναι να μην κάνει ο Ολυμπιακός θρίλερ και την πρόκριση. Φτάνει ένα, το χθεσινό...
Νίκη κυριολεκτικά στην τελευταία φάση του αγώνα. Σε παρόμοιες περιπτώσεις το πιο εύκολο είναι να αναπαραγάγεις τα κλισέ περί τύχης ή ατυχίας, ανάλογα από ποια οπτική προσεγγίζεις τα πράγματα, και να ξεμπερδέψεις. Ομως, η αλήθεια, εν προκειμένω, είναι ότι το γκολ του «Ιέρο» δεν ήρθε από το... πουθενά. Μετά το 65ο λεπτό ο Ολυμπιακός επιζήτησε –αν όχι επιμελώς σε όλες του τις προσπάθειες, σίγουρα όμως με επιμονή– το 2-1, δημιούργησε ευκαιρίες και ο Μπολάτ πραγματοποίησε μία απίστευτη επέμβαση στο σουτ του Μαρέσκα.
Η πλημμυρίδα των φάσεων, όχι κατ' ανάγκην ευκαιριών, που προκάλεσε η πίεση των παικτών του Ζίκο δεν καθιστά αφύσικη την έκβαση της συνάντησης. Δεν συμβαίνει πάντα στο ποδόσφαιρο να δικαιώνονται οι κόποι, αλλά συμβαίνει. Ειδικά χθες δεν το άξιζε αυτό το αποτέλεσμα μόνο η ομάδα, αλλά και ο κόσμος, που δεν «στράβωσε». Η εξέδρα είχε υπομονή αυτή τη φορά. Δεν μετέδωσε γκρίνια και άγχος, δεν έστησε... γκιλοτίνες όταν η Σταντάρ πήρε το προβάδισμα.
Πάντως, μια και αναφερθήκαμε στον Μπολάτ, θα είναι αδικία αν δεν μνημονευτεί και ο Νικοπολίδης, ο οποίος απέτρεψε με μία σωτήρια απόκρουσή του το 2-1. Οπως και να το κάνουμε, ήταν δύσκολο να «γύριζε» για δεύτερη φορά το ματς ο Ολυμπιακός. Οπως θα είναι αδικία, βεβαίως, να μη μνημονευτεί και το όνομα του Μαρέσκα, του οποίου το μεστό παιχνίδι έδωσε πολλές λύσεις. Χάρη και στη δική του –τεράστια– συμβολή ο Ολυμπιακός πορεύεται πλέον στον όμιλό του από θέση οδηγού.