Νίκη καρδιάς

Αυτή ήταν νίκη καρδιάς, νίκη αποφασιστικότητας, νίκη μεγαλείου ψυχής. Ο Ολυμπιακός «πάτησε» στα τελευταία 20 λεπτά τον αντίπαλό του, τον έβαλε μέσα στο τέρμα και στο τέλος δικαιώθηκε για την επιμονή του χάρη στον τεράστιο «Ιέρο». Οι έξι πόντοι τού δίνουν την πολυτέλεια να πάει τώρα στη Σταντάρ για να κυνηγήσει ισοπαλία το λιγότερο, μια και οι Βέλγοι πρέπει να τα ρισκάρουν όλα για όλα. Η πρόκριση είναι πολύ κοντά, αρκεί ο Θρύλος να είναι ψύχραιμος.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν όσο καλός έπρεπε χθες. Ανοιξε το παιχνίδι πολύ, δεν μπόρεσε να κλείσει τους χώρους σωστά και να επιβάλει τον ρυθμό του παιχνιδιού, παρά το καλό παιχνίδι του Μαρέσκα και του Γκαλέτι, με αποτέλεσμα να έχει μεγάλα κενά στο πρώτο μέρος.

Ταυτόχρονα, ο Ραούλ Μπράβο ήταν ο αδύναμος κρίκος. Τα ίδια κενά εμφάνισε ο Ολυμπιακός και σε μεγάλο διάστημα του δεύτερου μέρους, κυρίως μέχρι τα μισά του. Γιατί από εκεί και μετά το ματς γύρισε τελείως, η είσοδος του Στολτίδη «κλείδωσε» το κέντρο και από εκεί και πέρα οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν σαν τη γάτα με το ποντίκι τους Βέλγους, που λόγω απειρίας αλλά και της συντριπτικής πίεσης που δέχτηκαν από τον Ολυμπιακό δεν μπορούσαν να κρατήσουν μπάλα.

Στο τέλος ο Ολυμπιακός έχανε τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη πέφτοντας πάνω σε αυτό τον εκπληκτικό τερματοφύλακα, αλλά δεν μπορούσε να χαθεί το γκολ από τον «Ιέρο» σε εκείνο το σημείο που βρέθηκε. Η δικαίωση για μια μορφή που έχει προσφέρει τόσο πολλά στον Ολυμπιακό, που πολλοί βιάστηκαν να τον τελειώσουν, αλλά ο οποίος με την παρουσία του χθες έδειξε πως παραμένει υπερπολύτιμη μονάδα.

Οχι μόνο για το γκολ, αλλά και για την ώθηση που έδωσε στους «ερυθρόλευκους» με την είσοδό του. Πάντως, για να μην ξεχνιόμαστε, το καθοριστικό σημείο ήταν η ισοφάριση. Αν έμενε το 0-1, το ματς πολύ δύσκολα θα γύριζε.