Ιστορίες Παναθηναϊκής τρέλας

Αυτή η ομάδα τελικά μπορεί να τρελάνει και τρελό. Να κάνει τους επιστήμονες να σκίσουν τα πτυχία και τα ρούχα τους. Μία ισοπαλία στην έδρα της Καβάλας έφτανε και περίσσευε για να ακουστούν επικολυρικές ατάκες: «αβέβαιο το μέλλον του Τεν Κάτε», «κάναμε τη χειρότερη εμφάνιση από τότε που ήρθα», «ο Σισέ έσωσε πολλούς με το γκολ που πέτυχε», «θα μπορούσα να υπογράψω ότι θα πάρουμε 19 βαθμούς στα επόμενα 7 παιχνίδια». Μιλάμε για τη μέρα που η λογική έκανε χαρακίρι... Ή που καταλάβαμε ότι δεν θα κάνουμε 30 νίκες σε 30 παιχνίδια.

• Τι θα πει «αβέβαιο το μέλλον του Τεν Κάτε» ύστερα από μια ισοπαλία; Οχι εντός έδρας, αλλά εκτός. Οχι με τον μετρίως μέτριο Πανθρακικό ή τον Λεβαδειακό, αλλά με τη φετινή ευχάριστη έκπληξη της Σούπερ Λίγκας. Οχι με 90 λεπτά άνοστης σούπας, αλλά με δεύτερο ημίχρονο ψυχωμένο και γεμάτο προσπάθεια. Κρίνεται ένας προπονητής που απέτυχε την περσινή χρονιά για μια ισοπαλία φέτος ύστερα από 6 νίκες;

Εκτός αν κάποιος θεωρεί επιτυχημένη την περσινή χρονιά λόγω της πρόκρισης στους «16» του Champions League, ενώ παράλληλα ο Παναθηναϊκός τερμάτισε τρίτος στην κανονική περίοδο κι αποκλείστηκε από τον Πανσερραϊκό στο Κύπελλο. Αυτή είναι η στήριξη που του έταξαν του Τεν Κάτε; Αυτό είναι το «θα ολοκληρώσει τη διετία και θα κριθεί συνολικά»; Μήπως ψάχνουν αφορμή για να κάνουν μεσούσης της σεζόν αυτό που σκέφτονταν το καλοκαίρι, δηλαδή μια αλλαγή προπονητή; Διότι αν πάνε να διορθώσουν ένα «λάθος» με λάθος, θα μιλάμε για δύο λάθη και κανένα σωστό.

• Τι θα πει, κόουτς, «κάναμε τη χειρότερη εμφάνιση από τότε που ήρθα»; Θέλεις να σου θυμίσουμε μερικές περσινές; Τον Εργοτέλη εκτός; Την ΑΕΚ στην πρώτη αγωνιστική; Τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ; Κάτι μίζερα 1-0; Θέλεις φέτος να πούμε για το ντέρμπι με την ΑΕΚ; Για την Ξάνθη;

Για την Ντιναμό; Ή μήπως τα «τρίποντα» κουκουλώνουν τα χάλια; Εγώ διαφωνώ, δεν ήταν τόσο κακή η εμφάνιση. Το πρώτο ημίχρονο ήταν όπως ήταν και με τη Λάρισα στο ΟΑΚΑ. Μόνο που τότε έβαλε ο Βύντρα το γκολ, πήγαμε στα αποδυτήρια με 1-0 και το κάναμε τελικά 4-0. Μόνο που την Κυριακή μέχρι να πάμε στα αποδυτήρια είχε βάλει δύο ο Ονουάτσι. Αυτή είναι η διαφορά δύο παρόμοιων κακών πρώτων ημιχρόνων.

• Τι θα πει «ο Σισέ έσωσε πολλούς με το γκολ που έβαλε»; Ποιους ακριβώς πέραν του προπονητή; Τον Κώστα Αντωνίου; Τι θα γινόταν δηλαδή αν έμενε το 2-1, θα θυσιάζαμε τον τεχνικό διευθυντή στο «Ανθή Καραγιάννη» για να εξευμενιστούν οι μέτοχοι; Μήπως ο Σισέ έσωσε τον εαυτό του; Δηλαδή αν χάναμε, θα τον δίναμε δανεικό τον Γενάρη στην Αγγλία για τιμωρία;

Ή θα τον χαρίζαμε, πετώντας στα σκουπίδια καμιά δεκαριά εκατομμύρια ευρώ; Μήπως το γκολ έσωσε τον πρόεδρο Νίκο Πατέρα; Σε μια ομάδα με ένα σωρό μετόχους, όπου κανένας δεν θέλει να κάνει τίποτε παραπάνω από το να πηγαίνει πού και πού στο γήπεδο, που οι μισοί απέχουν από τα Δ.Σ. κι έχουν παραχωρήσει το δικαίωμα ψήφου σε κάποιον άλλον, δεν νομίζω να στέκει κάτι τέτοιο.

• Τι θα πει «θα μπορούσα να υπογράψω ότι θα πάρουμε 19 βαθμούς στα επόμενα 7 παιχνίδια»; Είναι κάποια μαθηματική συνάρτηση, ότι σε κάθε επτάδα θα κάνουμε και μία ισοπαλία; Είναι χρησμός; Είναι προφητεία; Είναι κληρονομικό χάρισμα; Και -για να έχουμε καλό ρώτημα- πού θα έρθει το «Χ», να το παίξουμε κιόλας να κονομήσουμε; Στο Καραϊσκάκη να υποθέσω; Το θεωρούμε δεδομένο ότι δεν κερδίζουμε εκεί; Ε, τότε, να μην πάμε καθόλου. Και γιατί παρακαλώ τον ΠΑΟΚ, με τον οποίο παίζουμε την επόμενη αγωνιστική, τον ξεγράφουμε τόσο εύκολα;

Εν κατακλείδι, για να είμαστε ξηγημένοι και ωραίοι, δεν μας το υπογράφεις, κόουτς, σε ένα χαρτί αυτό το «19 βαθμοί σε 7 ματς», να το έχουμε και γραπτώς, για να μη ρίχνουμε ευθύνες δεξιά κι αριστερά σε παίκτες, διαιτητές, κακούς αγωνιστικούς χώρους, δημοσιογράφους κ.ά. στην περίπτωση που έρθουν, ας πούμε, 16 βαθμοί; Κι αν όντως έρθουν 19, θα είσαι πρώτος μάγκας.

ΥΓ.: Πέρυσι ψάχναμε τον «μπάσταρδο» που έβγαζε με το «νι» και με το «σίγμα» καθετί που λεγόταν στα αποδυτήρια. Φέτος έφυγαν διάφοροι, αλλά η ενημέρωση παραμένει πληρέστατη: μάθαμε λέξη προς λέξη τι ειπώθηκε στο ημίχρονο με την Καβάλα, τι ειπώθηκε την επόμενη μέρα, όπως έχουμε μάθει τα πάντα φέτος χαρτί και καλαμάρι (επεισόδιο με Σπυρόπουλο, διαλόγους με τους «κομμένους» κ.λπ.). Αλλά τώρα περάσαμε στην επόμενη πίστα -και πήραμε και κανονάκι: διαβάσαμε όλα όσα ειπώθηκαν σε συζήτηση ανάμεσα στον Νίκο Πατέρα και τον Τεν Κάτε! Μπας και πέρναγε από κει κοντά κανένας Γκούμας και κρυφάκουγε;