Απλά πράγματα

«Μόκο όλοι για τη χθεσινή σφαγή στην Καβάλα. Γι' αυτό τους κλείνει το σπίτι ο Θρύλος 15 χρόνια τώρα. Επεται και συνέχεια». Το SMS ήρθε από τον εξέχοντα θρησκευόμενο επιστήμονα Δ.Κ. και ανήκει στην κατηγορία «Μην αφήνετε τα γεγονότα να σας καταστρέφουν μια ωραία ιστορία».

Γιατί πρώτον, όπως λέγεται και επαναλαμβάνεται το «σφαγή» για το ματς στην Καβάλα, σε ένα-δύο χρόνια έτσι θα το θυμούνται όλοι. Ξεχνώντας ότι το «σφαγή» είναι μια φάση που δεν σφυρίζεται φάουλ στον Νίνη, από την οποία προκύπτει πλάγιο άουτ υπέρ του Παναθηναϊκού, από το οποίο προκύπτει η σέντρα που η μπάλα περνάει πάνω από το κεφάλι του Ντουγκλάο και πιάνει την κεφαλιά ο Σισέ για να πάει η μπάλα στη γωνία.

Οχι ακριβώς και μπιστολιά. Οπως και είναι ενδιαφέρουσα η λογική ότι ο λόγος που ο Θρύλος κλείνει το σπίτι σε όλους είναι ότι σφάζονται οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού. Τέλος πάντων, αυτό που συμβαίνει φέτος είναι απλό. Με την αποχώρηση του Γκαγκάτση τα κόζα πραγματικά έχουν αλλάξει και οι δύο μεγάλοι πιέζουν ποιος θα μπορέσει να επηρεάσει περισσότερο τον Σοφοκλή Πιλάβιο.

Ο οποίος θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός, γιατί μια κουβέντα παραπάνω για το ματς ενός από τους δύο μεγάλους, σε έναν υπερευαίσθητο χώρο, όπως των διαιτητών, ακόμα κι αν πει «εγώ δεν θέλω να σφυρίζετε υπέρ κάποιου», μια αναφορά περισσότερη υπέρ του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, μπορεί εύκολα να ερμηνευτεί «υπέρ αυτού θέλει να σφυρίζουμε ο μεγάλος».

Οσο για την ΑΕΚ, έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται ότι όσο οι βαθμοί μέτραγαν τα σφυρίγματα ήταν εναντίον της και ακόμα κι αν ο διαιτητής δεν σφύριξε πέναλτι κατά του Μαϊστόροβιτς για το αγκάλιασμα στον αντίπαλο, τώρα πια η εύνοια δεν έχει νόημα. Το ίδιο μπορεί να λέει και ο ΠΑΟΚ για το ματς με τον ΠΑΣ, αφού αντί για τα Γιάννενα θα προτιμούσε να πάρει τα σφυρίγματα από τον Κάκκο στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Οσο για τον τελευταίο, αν έχει λόγο να ανησυχεί, δεν είναι για το ματς του Παναθηναϊκού με την Καβάλα, αλλά για το δικό του ματς με τον Αστέρα στο Καραϊσκάκη. Ηταν από τις σπάνιες περιπτώσεις που μέσα στο Καραϊσκάκη τα σφυρίγματα ήταν 60-40 υπέρ του φιλοξενουμένου. Αν απλώς ήταν ο τρόπος ενός νέου διαιτητή, όπως ο Αμπάρκιολης, να δείξει ότι δεν μασάει, τα σφυρίγματα δεν είχαν βαθύτερα νοήματα. Αν είναι κάτι άλλο, θα φανεί στη συνέχεια. Για την ώρα η κατάσταση είναι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Απομένει να φανεί αν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός για τη διαιτησία έχουν ως ψάρια διαφορετικό μέγεθος.




Δεν ξέρω πόσοι βλέπετε το ματς της Β' Εθνικής τη Δευτέρα, αλλά ακόμα και οι άσχετοι με το ποδόσφαιρο καλό θα είναι να το βλέπουν. Αν όχι το ίδιο το ματς, τουλάχιστον τις διαφημίσεις στο ημίχρονο. Οι διαφημίσεις της ΕΤ3 έχουν ένα ζωώδη πρωτογονισμό που σε πηγαίνει 40 χρόνια πίσω. Σαφείς, direct, με το μίνιμουμ της οπτικής παρέμβασης, μοιάζουν σαν ανατολικογερμανικές διαφημίσεις για τη Διεθνή Εκθεση της Δρέσδης. Για παράδειγμα, χθες παίζει μια διαφήμιση και στο πρώτο πλάνο εμφανίζεται ένας εργάτης να ανεβαίνει με μια σκάλα σε μια σκεπή με κεραμίδια.

Τέρμα. Κανονικά δεν χρειαζόταν να δείξει τίποτε άλλο. Τι, δηλαδή, θα μπορούσε να αφορά η διαφήμιση; Σκάλες, κεραμίδια ή, εάν επιτρεπόταν η δουλεία, εργάτες. Ανεβαίνει, λοιπόν, ο εργάτης στα κεραμίδια, βλέπεις στο βάθος τον ήλιο να δύει στη Χαλκιδική, γράφει μετά «Πουλάμε καλά κεραμίδια» ή σκάλες ή εργάτες, που δεν παίζει ρόλο, και τέρμα. Αντρίκεια πράγματα. Θέλεις, κύρια μου, ν' αγοράσεις κεραμίδια; Εδώ είναι η διεύθυνση, εδώ και το τηλέφωνο και περάστε αύριο να πάρετε. Δεν θέλεις κεραμίδια; Μόνο τέτοια έχουμε.

Ακόμα και οι χιουμοριστικές διαφημίσεις στην ΕΤ3 είναι διαφορετικές από την Αθήνα. Για παράδειγμα, παλιότερα υπήρχε μια διαφήμιση για τα παπούτσια Texter. Ηταν ένας παχουλός με μια γκόμενα στυλ λατέρνα, έμενε το αυτοκίνητό τους από βετζίνα και ο παχουλός πήγαινε με τα πόδια να βρει και τα κατάφερνε επειδή φόραγε Texter. Απλά και σταράτα πράματα. Υπήρχε άλλη διαφήμιση για χυμούς, γροθιά στο στομάχι των πολυεθνικών. Δεν θυμάμαι ακριβώς από πού ήταν οι χυμοί, αλλά νομίζω από τη Βέροια.

Εδειχνε το μπουκάλι, έλεγε ότι πρέπει να πίνουμε χυμό Βέροιας και το μήνυμα είχε περάσει. Από τη Λαμία να είναι ο χυμός, σωστός τηλεθεατής της ΕΤ3 δεν τον πίνει επειδή είναι ξένος. Η κλασικότερη, όμως, διαφήμιση της ΕΤ3 παραμένει η «Χρώματα Berlitz». Εβλεπες τον θυρεό στο τέλος της διαφήμισης και το μόνο που δεν έγραφε από κάτω ήταν το «Purveyors to HM George Minos».

Εάν υπάρχει πραγματική συνεισφορά του Ιντερνετ, είναι σε αυτή την κατεύθυνση. Στη διατήρηση της σύγχρονης pop κουλτούρας. Πριν από λίγους μήνες δημοσίευσα τις διαφημίσεις των 80s. Πριν από ένα μήνα κατέβασα το κύκνειο κινηματογραφικό άσμα του Απόστολου Σουγκλάκου «Αθήνα 2004. Βία και κτηνωδία», που περιγράφει το δράμα ενός κατσέρ που του ζητάνε να στήσει τον τελικό στους Ολυμπιακούς. Οι οποίοι, βέβαια, δεν έχουν κατς. Αλλά αν είχαν, σκεφτόσαστε το δράμα του κατσέρ;

Την περασμένη εβδομάδα έγραφα για την άρνηση να παίζουμε στο ραδιόφωνο «ανθρωπιστικά μηνύματα» που εμφανίζονται στο Ιντερνετ, επειδή τα περισσότερα είναι μούφες και με αυτά που δεν είναι πιο πιθανό είναι να κάνεις ζημιά παρά καλό. Η ιστορία είχε ξεκινήσει από κάποιον που είχε στείλει SMS για την «απαγωγή» ενός τετράχρονου κοριτσιού και όταν δεν το παίξαμε έβγαινε στις εκπομπές με ανοιχτά μικρόφωνα και διαμαρτυρόταν. Χθες, λοιπόν, μου ήρθε ένα μήνυμα του Δ.Τ. που συνοδευόταν από ένα link σχετικό με την υπόθεση.

Οπως, λοιπόν, παρουσιάζεται η υπόθεση, το θέμα αφορούσε τον τσακωμό ενός ζευγαριού, με τον έναν να παίρνει το παιδί και τον άλλον να καταγγέλλει απαγωγή μέσω του facebook. Η μούφα αναδημοσιευόταν στο tam tam της παπάρας του Ιντερνετ, μέχρι που η υπόθεση αποκαλύφθηκε. Λεπτομέρειες στο θεσσαλονικιό taxalia.blogspot, που αναφέρεται και το πασιφανές, ότι όταν υπάρχουν τέτοιες σοβαρές καταγγελίες θα πρέπει να προωθούνται μέσω κάποιου σοβαρού μέσου, όπως το Amber Light του «Χαμόγελου του Παιδιού», ώστε η είδηση να αποκτά βαρύτητα.

Τέλος πάντων, για να βρεις ένα τραγούδι, ένα φιλμ, κάποια γρήγορη ανώδυνη πληροφόρηση, το Ιντερνετ είναι μια χαρά. Για σοβαρά, όμως, θέματα ή άλλα που υπάρχει ο κίνδυνος προπαγάνδας, είναι τσιζ κι αλάργα. Πριν από τις εκλογές στη wikipedia είχε γραφτεί στο βιογραφικό του Γιώργου Παπανδρέου ότι όταν ήταν μικρός η Μάργκαρετ τον φώναζε Τζέφρεϊ. Λίγο πριν από τις εκλογές η αναφορά εξαφανίστηκε. Ο Τζεφ ξανάγινε George. Υπήρξε κανένας να δώσει εξήγηση; Σιγά που θα έδινε.

Το πιθανότερο είναι κάποιος της επικοινωνίας της Ν.Δ. να το έκανε στη λογική της dirty tricks campaign. Η πλάκα για το πώς αντιλαμβάνονται οι φανατικοί την αλήθεια ήταν ένα τηλεφώνημα από κάποιον ακροατή στο «Ανεμολόγιο» του ΣΚΑΪ. Ο ακροατής ανέφερε τον Παπανδρέου σαν Τζέφρεϊ, όταν ο Λαβίδης του είπε ότι η πληροφορία έχει διαψευσθεί. Ο ακροατής είπε ότι θα συνεχίσει να τον φωνάζει Τζέφρεϊ, γιατί έτσι τον έλεγε η μητέρα του. Μένανε μαζί στο Σεν Πολ της Μινεσότα; Ανάθεμα κι αν ήξερε πού πέφτει το Σεν Πολ ο ακροατής, αλλά έτσι ήθελε να τον λέει και έτσι τον έλεγε.




Σε αυτή τη λογική ήταν και οι φήμες ότι ο Μάκαρος θα δώσει το ματς στην Πανάθα λόγω Πατέρα. Πριν από το ματς ο Μάκαρος έλεγε σε όποιον είχε φίλο και τον εμπιστευόταν να παίξει το ματς 1-Χ και αν δεν έρθει, να πάει το δελτίο στον «Big Mac» για να τον αποζημιώσει.