Θα έπαιζε σήμερα όπου ήθελε! (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Ενα από τα καλύτερα παιδιά που πέρασαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο θα τιμηθεί στον χώρο που δόξασε και δοξάστηκε
ΚAλλιο αργά παρά ποτέ!

Ο επίσημος Παναθηναϊκός αποφάσισε να τιμήσει τον Δημήτρη Σαραβάκο. Θετική ενέργεια, που πιστώνεται στον Γιάννη Βραδινογιάννη. Χρειάστηκε, λοιπόν, να περάσουν οκτώ χρόνια, από την ημέρα που ο... αιώνιος μικρός μάζεψε τα πράγματά του από την Παιανία και σταμάτησε το ποδόσφαιρο, για να γίνει το αυτονόητο! Ενα ματς προς τιμήν του. Στην Ελλάδα γενικώς οι ομάδες δεν το συνηθίζουν. Κακώς. Το να τιμήσεις έναν ποδοσφαιριστή σου είναι φυσική συνέχεια της ιστορίας του συλλόγου. Δείχνεις στους τωρινούς την αξία της φανέλας που φορούν. Αλλά αυτό είναι μια κουβέντα που θέλει πολλή ανάλυση.

Ο Σαραβάκος, λοιπόν, θα παρουσιαστεί ξανά μπροστά στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Για ένα τελευταίο χειροκρότημα στη σκηνή που ανέβασε τις καλύτερες παραστάσεις του. Τα ματς στην Ευρώπη, τα γκολ στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο. Δεν ξέρω πόσα μεγάλα ονόματα από το παρελθόν θα είχαν θέση στο σημερινό ποδόσφαιρο, που έχει γίνει πολύ πιο γρήγορο και απαιτητικό, αλλά για τον Σαραβάκο βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Είχε όλα τα στοιχεία που θα τον έκαναν περιζήτητο στην Ευρώπη.

Πού θα αγωνιζόταν σήμερα; Σε όποια ομάδα της Ευρώπης ήθελε. ΒΑΣΙΚΟΣ! Στη Λίβερπουλ, στην Ιντερ, στην Μπάγερν, στη Γιουβέντους. Η ταχύτητά του ήταν σπάνια. Η εκρηκτικότητά του, μοναδική. Η ικανότητά του στη σέντρα εν κινήσει, ασύγκριτη! Αυτό που σήμερα στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι είδος προς εξαφάνιση. Το δεξί σουτ που είχε ήταν φωτοβολίδα, η ικανότητά του στις στημένες μπάλες, παροιμιώδης. Και απέναντι στον τερματοφύλακα μπορούσε να πλασάρει υποδειγματικά. Ηταν κυνηγός της δεκαετίας του '80 με ό,τι ζητάει ένας προπονητής του 2000.
Το 1986 ήρθε στον Παναθηναϊκό προπονητής η τεράστια φυσιογνωμία που λεγόταν Τόμισλαβ Ιβιτς. Τα έχουμε ξαναπεί, έμεινε μόλις 100 μέρες στην Παιανία ο άνθρωπος που κατέκτησε τίτλους σε πέντε διαφορετικές χώρες! Το στόμα του Κροάτη τεχνικού έσταζε μέλι για τον Σαραβάκο. Τον θεωρούσε ό,τι καλύτερο είχε δει στην Ελλάδα και για χρόνια αποτελούσε στόχο του στις ομάδες που δούλεψε, κυρίως στη Γαλλία, όπου ο ίδιος έλεγε πως ο Σαραβάκος θα έκανε πάταγο λόγω του αγωνιστικού στυλ του! Ηταν, όμως, οι εποχές πριν από τον Μποσμάν, όταν η ομάδα είχε ουσιαστικά δέσμιο τον παίκτη και όχι το αντίθετο, όπως τώρα.

Το 1987 ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τη Γιουβέντους στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ηταν η εποχή που ΟΛΑ τα μεγάλα ονόματα αγωνίζονταν στο Καμπιονάτο. Οι εμφανίσεις του Σαραβάκου και τα γκολ εναντίον της «Κυρίας» τον έφεραν στο στόχαστρο πολλών συλλόγων του κάλτσιο. Δεν έμελλε να γίνει η μετακίνηση. Κρίμα, γιατί ο Δημήτρης μπορούσε να κάνει πραγματική καριέρα στο εξωτερικό. Είχε προσόντα που δεν χρειαζόταν να είσαι ειδικός για να τα καταλάβεις.

Τον Νοέμβριο του 1991 ο Παναθηναϊκός ήταν πίσω στο σκορ με 2-0 στο «Ούλεβι» από την Γκέτεμποργκ. Ο Σαραβάκος ανέλαβε σε ρόλο... Σούπερμαν να σώσει την παρτίδα και να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του «τριφυλλιού» στην οκτάδα, που θα γινόταν πειραματικά σε ομίλους για πρώτη φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Με ένα εκπληκτικό γκολ και ένα πέναλτι έφερε το ματς στα ίσα. Στο τέλος ένας γηραιός κύριος είχε κατεβεί στα αποδυτήρια και ήθελε να του σφίξει το χέρι. Λεγόταν Νιλς Λίντχολμ. Ο κορυφαίος Σουηδός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών! «Αυτό το παιδί είναι ό,τι πιο μοντέρνο έχω δει στο ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια. Τον θυμάμαι από τα ματς με τη Γιουβέντους, αλλά αυτά που έκανε απόψε ήταν εξωπραγματικά», έλεγε ο Λίντχολμ, ο οποίος υπήρξε και σπουδαίος προπονητής στη Μίλαν και τη Ρόμα.

Ο Σαραβακος έφυγε για πρώτη φορά πικραμένος από τον Παναθηναϊκό το ’94. Πήγε στην ΑΕΚ ως επιλογή του Μπάγεβιτς και τον αποζημίωσε άμεσα με τα δύο γκολ κατά της Ρέιντζερς, που ουσιαστικά έστειλαν την «Ενωση» στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Γύρισε το '97 στην Παιανία, αλλά δεν του φέρθηκαν καλά και πάλι.

Εστω και με αυτή την καθυστέρηση, ένα από τα καλύτερα παιδιά που πέρασαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο θα τιμηθεί στον χώρο που δόξασε και δοξάστηκε: στο Ολυμπιακό Στάδιο!