Η ΠΑΕ ΑΕΚ συνέχισε το ρεσιτάλ ερασιτεχνισμού μιας και ούτε την Παρασκευή κατάφερε να βγάλει μια άκρη με τον Μπλάνκο. Έχω ακούσει και διαβάσει πολλές φορές κι από φίλους της «Ένωσης» ότι μέχρι το 2011 υπάρχει πολύς δρόμος και μπορεί να γίνει η κουβέντα με τον παίκτη με άνεση χρονικά. Το εύλογο ερώτημα όμως αφορά το γιατί άνοιξε εδώ και ένα μήνα αυτό το θέμα, με τον παίκτη να επιβαρύνεται κι από αυτό το ζήτημα ψυχολογικά την ώρα που έτσι κι αλλιώς διανύει σε αυτό το διάστημα παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος. Αφού δεν μπορούσε να το λύσει ούτε αυτή τη φορά ο Θανόπουλος το συγκεκριμένο θέμα, θεωρώ πως η συνάντηση έγινε εντελώς τζάμπα. Όσο κλεισμένο κι αν θεωρείται το θέμα ή δεδομένο ότι κάποια στιγμή οι δύο μεριές θα τα βρουν, εγώ αυτή τη στιγμή καταλαβαίνω πως σε ότι αφορά συζητήσεις για συμβόλαια, ο Θανόπουλος δεν μπορεί να προχωρήσει σε καμία διαπραγμάτευση αφού έχουν παγώσει τα πάντα λόγω των εξελίξεων σε διοικητικό επίπεδο. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί απλά δεν είπαν ότι ανανεώνουν το ραντεβού για αργότερα και καθόντουσαν να μιλάνε δύο ώρες; Πάλι δηλαδή στο σκοτάδι βρισκόμαστε.
Ξένισε πολλούς και ξίνισε σε αρκετούς φίλους του Παναθηναϊκού η ατάκα του Κατσουράνη πως ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Βέβαια ο Πατρινός άσος έχει το ειδικό βάρος να κάνει τέτοιες δηλώσεις και να λέει ανοικτά τη γνώμη του. Η γραμμή υπεράσπισης του, αν κάποιος το δει στραβά, είναι ότι μπορεί με αυτή τη δήλωση να θέλει να ρίξει το βάρος και το άγχος στον αντίπαλο. Το θέμα είναι ότι με τις δηλώσεις του έχει περιπλέξει τα πράγματα φέτος. Είπε τη γνώμη του για εκείνο το περιβόητο ματς στο οποίο σκόραρε με τη φανέλα της Παναχαϊκής και τα παράξενα σφυρίγματα σε εκείνο το παιχνίδι σε βάρος των «πρασίνων«, αφηγούμενος πόσο παράξενα ένιωθε. Σε ελεύθερη μετάφραση καταλάβαινε κανείς πως υπάρχει έντονο συναίσθημα μέσα του για την ομάδα που τώρα παίζει. Μετά σε δηλώσεις στην «Εξέδρα» τόνισε ότι μικρός ήταν Παναθηναϊκός, αλλά τώρα ακόμα είναι ΑΕΚ, όμως αν ζήσει έντονες στιγμές με τον Παναθηναϊκό μπορεί να «δεθεί» με τους «πράσινους» πάλι. Χθες έριξε το «τούβλο» για τους «πράσινους» οπαδούς ότι φαβορί είναι ο Ολυμπιακός. Θυμίζω πως όταν κάποτε έστω και λανθασμένα του αποδόθηκε πριν από ματς της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη ότι η «Ένωση» θα πάει να νικήσει. Και να μην το είπε αυτονόητο ήταν, όμως εκείνος βγήκε την επόμενη μέρα να το διαψεύσει. Δυστυχώς διαπιστώνω πως ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής έχει την ίδια φοβία που είχε και ο Ντέμης Νικολαϊδης να πει τη λέξη Πρωτάθλημα και να τη συνδέσει με τη λέξη φαβορί για την ομάδα που εκάστοτε αγωνίζεται. Τρομερό πράγμα!!!
Θα κλείσω με ένα σχόλιο για ότι έγραψε ο Αντώνης Καρπετόπουλος για τον Μαραντόνα προσθέτοντας κάποιες μνήμες και μια αίσθηση. Κάποτε γράφοντας στο οπισθόφυλλο της καλύτερης αθλητικής εφημερίδας που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα, «Κόσμο των Σπορ» και συγκεκριμένα στη στήλη του «το Τέλος του Κόσμου» , ο «Κάρπετ» είχε αφηγηθεί ένα τρομερό στόρι (δεν θυμάμαι αν ήταν όντως πραγματικό και αν το στόρι αφορούσε τον ίδιο ή κάποιο άλλο πρόσωπο) με εκείνη την αιθέρια ύπαρξη που είχε ξεμοναχιάσει, την ώρα που ο φίλος του τον έπαιρνε κάθε λίγο στο τηλέφωνο για να του πει τι έκανε ο Μαραντόνα στο ματς με την Αγγλία το 1986. Τον είχε αναγκάσει να παρατήσει τη γυναίκα για ν’ ανοίξει την τηλεόραση και να δει τα θαύματα του Ντιέγκο. Ο Αντώνης ξέρω πόσο λατρεύει τέτοιες ιστορίες και τον Μαραντόνα. Όσα περιέγραψε για το ματς με την Ουρουγουάη ήταν έτσι. Από την Αργεντινή δεν περιμένω να παίξει κάτι οργανωμένο ή κάτι που θα βγαίνει από σύστημα με τον Ντιέγκο προπονητή. Αρκεί όμως μόνο η παρουσία του για να βάλει τους Αργεντινούς πραγματικά στο κόλπο για την κατάκτηση του Μουντιάλ. Κάνοντας παιχνίδια, άγρια, άναρχα, ίσως ανορθόδοξα και μη συμβατά για όσους θαυμάζουν την Αργεντινή, αλλά αποτελεσματικά ως προς το ζητούμενο. Ο Μαραντόνα σαν προπονητής σε σύλλογο αμφιβάλλω για το αν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει. Στην Αργεντινή όμως τον θέλουν για συγκεκριμένη δουλειά. Κι επειδή είναι αυτός μπορεί να τα βάζει με όποιον θέλει και να λέει ότι θέλει. Γιατί απλά είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.