Ας μου επιτρέψετε σήμερα να μην ασχοληθώ με τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Η μέρα, βλέπετε, επιβάλλει να στρέψουμε την προσοχή μας στο μπάσκετ. Όχι για… ότι κι’ ότι. Αλλά για τον άνθρωπο που η λέξη «νικητής» ίσως είναι λίγη για να τον χαρακτηρίσεις. Για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη…
Για τον «Φράγκι» της πράσινης οικογένειας. Τον αθλητή που στην πολύχρονη καριέρα του κατάφερε να κερδίσει 25 τίτλους(!!!) και να σπάσει κάθε ρεκόρ. Τον μπασκετμπολίστα που έγινε σύμβολο για τον οπαδό του Παναθηναϊκού. Τον παίκτη του οποίου το όνομα έγινε… συνώνυμο με τη λέξη «τρίποντο». Τον φυσική ηγέτη του «τριφυλλιού». Τη φανέλα με το 4 που από εδώ και στο εξής θα είναι κρεμασμένη στον... ουρανό του κλειστού των ολυμπιακών εγκαταστάσεων για να μας θυμίζει τον μεγάλο Φραγκίσκο Αλβέρτη.
Τον Αλβέρτη που το βράδυ της Κυριακής βάζει ένα τέλος στην πλούσια καριέρα του και αποθεώνεται από 20.000 φιλάθλους (και όχι μόνο από οπαδούς του Παναθηναϊκού). Τον Αλβέρτη που από εδώ και στο εξής θα θελήσει να γίνει νικητής από την άκρη του πάγκου. Γιατί μια ζωή ήταν νικητής. Νικητής σαν αθλητής, νικητής και σαν άνθρωπος.
Δεν θα μπω σε περισσότερες αναλύσεις για την πορεία του Φραγκίσκου. Και να ήθελα να το κάνω, ο Τάσος Νικολόπουλος με πρόλαβε και έγραψε ένα κείμενο που μόλις το διαβάσεις καταλαβαίνεις τα πάντα για τη «φανέλα με το 4». Θα κλείσω μόνο με τη φράση που εξέφραζε και εκφράζει τον Αλβέρτη. «Hasta la Victoria siempre (Τα πάντα για τη νίκη)…
Για επικοινωνία με τον συντάκτη: dionisis_d@hotmail.com