Στο ΝΒΑ ο Ολυμπιακός…μεγαλώνει

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Πριν από δώδεκα χρόνια, ο πρωταθλητής Ευρώπης τότε Ολυμπιακός, τέθηκε αντιμέτωπος με τους Σικάγο Μπουλς στο MacDonald’s Open στο Παρίσι. Εκείνη η φωτογραφία του Τόμιτς να μαρκάρει με τα…μάτια τον τεράστιο Τζόρνταν έχει μείνει ανεξίτηλη στις μνήμες. Ατελείωτη, όμως, είναι και η αγωνιστική «κατηφόρα» που διήνυσε από τότε η ομάδα του Πειραιά, μετά την ιστορική πρώτη συνάντηση με ομάδα του ΝΒΑ. Οι καταστάσεις όμως από τότε έχουν αλλάξει και τα φιλικά με Σπερς και Καβαλίερς έχουν άλλο χαρακτήρα.

Το ερώτημα που εύλογα συζητιέται ιδιαίτερα είναι το εξής: «θα ωφελήσουν την ομάδα αυτά τα φιλικά»; Νομίζω πως η απάντηση είναι προφανής…Γιατί να μην την βοηθήσουν ή καλύτερα σε τι θα την ζημιώσουν; Μπορεί η κόπωση από το ταξίδι να ήταν μεγάλη, οι διαφορές στο επίπεδο αλλά και στον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ να είναι υπαρκτές και δύσκολο να κατανοηθούν, αλλά η λάμψη που σου προσδίδει έστω και λίγες ημέρες αυτή η ιστορία, δεν ανταλλάσσεται. Οι πιθανότητες συντριβής είναι μεγάλες και λογικές. Ο Παναθηναϊκός πέρυσι συμμετείχε σε μια τέτοιου τύπου γιορτή, ο Ομπράντοβιτς μετάνιωσε την ώρα και την στιγμή, αλλά σε τελική κατάληξη σε τι ζημιώθηκε ο πρωταθλητής Ευρώπης; Μέτρησε τις δυνάμεις του με τους κορυφαίους της άλλης άκρης του Ατλαντικού και οι παίκτες του γέμισαν με εικόνες.

Σίγουρα, ο «Ζοτς» δεν περίμενε αυτά τα παιχνίδια για να προσδώσει περισσότερη αξία στο πάμπλουτο βιογραφικό και παλμαρέ του, αλλά όταν θα αποχωρήσει θα έχει να λέει ότι το έκανε και αυτό. Στον Ολυμπιακό που με την βοήθεια των αδελφών Αγγελόπουλων έχει αρχίσει εδώ και τρία χρόνια να «χτίζεται» και πάλι το οικοδόμημα σε στέρεες βάσεις, αυτή η πρόσκληση-πρόκληση και τα αγωνιστικά λεπτά στο παρκέ του Σαν Αντόνιο και του Κλίβελαντ, προσδίδει περισσότερο κύρος. Οι παίκτες γίνονται γνωστότεροι στην Αμερική, ενώ παίζοντας με αθλητές που μέχρι χθες έβλεπαν μόνο από την τηλεόραση, γεμίζουν εμπειρία και αυτοπεποίθηση ενόψει της συνέχειας. Παράλληλα, δυναμώνει το πρεστίζ του συλλόγου, Παγκοσμίως, κάτι που άρχισε να γίνεται από πέρυσι με την μεταγραφή του Τζος Τσίλντρες.

Στον αθλητισμό, η ουσία βέβαια είναι οι τίτλοι, κάτι που στον Ολυμπιακό αγνοούν τα τελευταία επτά χρόνια. Ας μην συνδέουμε όμως μια κίνηση διαφορετικότητας και συλλογής εμπειριών με την αχίλλειο πτέρνα μιας ομάδας. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Αν κάποιος το σκεφτεί καλά, θα καταλάβει ότι μόνο κέρδος έχουν οι «ερυθρόλευκοι». Ίσως μάλιστα η…αποκαθήλωση που άρχισε το 1997 μετά από εκείνο το «ραντεβού» με τους Μπουλς, να λάβει τέλος μετά τα επόμενα με Σπερς και Καβαλίερς το 2010…Μπορεί και να μην γίνει τίποτε από όλα αυτά. Όπως και να ‘χει όμως, το ταξίδι αυτό είναι απολαυστικό. Για όσους αντέξουν να ξενυχτήσουν, αλλά κυρίως για όσους βρίσκονται στις ΗΠΑ με τον Ολυμπιακό…καλή διασκέδαση!

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com