Μήνυμα στον George

Πάντα ήταν «για το καλό». Για το «καλό» καταργήθηκαν οι αλάνες για να αντικατασταθούν από γήπεδα, για το «καλό» μπήκαν τα πριμ των προπονητών του στίβου με αποτέλεσμα να ασχολούνται μόνο με αθλητές που μπορούσαν να γίνουν πρωταθλητές, για το «καλό» και για τα Ολυμπιακά μετάλλια «αγοράστηκαν» πρωταθλητές της Ανατολικής Ευρώπης να κάνουν τους Ελληνες, για το «καλό» και τη νεολαία φτιάχτηκαν Ολυμπιακές εγκαταστάσεις που μας κοστίζουν ένα κάρο λεφτά να τις κοιτάμε να καταστρέφονται.

Επειδή λοιπόν τόσο πολύ καλό δεν αντέχεται, μήπως στη νέα κυβέρνηση υπάρχει κάποιος να ρίξει λίγο τον πρωταθλητισμό στο όνομα του αθλητισμού; Μισό να γράψω πέντε λόγια στα αγγλικά για να τα καταλάβει και ο George.

George, I know you like sports and you like bicycle. We want to run, we want to ride a bike but they fucked Agios Kosmas (it is a nice place by the beach) up and no place to ride and to run, George. Realy. And the phrase of the day, George, is «allo praktor, allo eispraktor».

Αλλο πράγμα να χώνεις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στο τζούντο για παράδειγμα, που μπορεί να αφορούν μισή ντουζίνα Καζάκους, και άλλο να τα χώνεις για να φτιαχτούν και να συντηρηθούν 10 γήπεδα του 5Χ5 στα οποία θα παίζουν μερικές εκατοντάδες Ελληνες, μειώνοντας τις πιθανότητες να έχουν προβλήματα καρδιάς.

Επίσης, George, μη νομίζεις ότι βάζοντας ένα άτομο που να έχει σχέση με τον αθλητισμό το καθάρισες το πρόβλημα. Ας πούμε ότι βάζεις υφυπουργό Αθλητισμού τη Σοφία Σακοράφα. Μπορεί και να είναι για το χειρότερο. Γιατί η Σοφία τον αθλητισμό τον αντιλαμβάνεται με τον τρόπο που τον υπηρέτησε. Ως πρωταθλητισμό. Να βοηθήσει τα νέα παιδιά, να βγουν οι μελλοντικοί πρωταθλητές και ο ελληνικός αθλητισμός κ.λπ., κ.λπ. και pay blue. Poutses mple, για να το πούμε και στα ελληνικά, George.

Fuck τα ελληνικά νιάτα, George. Μια ζωή και ανάλογα με τη δεκαετία ακούω να τα πάρουμε από τα σφαιριστήρια, τα κλαμπ, τις καφετέριες και ό,τι στο διάολο γουστάρουν, για να τα κάνουμε αθλητές. Μια χαρά τα περνάνε τα νιάτα, George. Και αγύμναστα να είναι, τίποτα δεν παθαίνουνε.

Εμείς, τα πουρά, που είμαστε καλοί για κάνα τένις, κάνα γκολφ και κάνα ποδήλατο -και αυτό χωρίς ταχύτητες, George- τι κάνουμε, George; Και το πρώτο θετικό δείγμα θα είναι το γκρέμισμα όλων των πρωταθλητικών κτιρίων που χτίστηκαν τα τελευταία χρόνια στον Αγιο Κοσμά. Κάτι κτίρια της άρσης βαρών και της γυμναστικής που αφορούν 50 άτομα και το προπονητήριο της Εθνικής ομάδας του ποδοσφαίρου που έχει φάει ένα μεγάλο κομμάτι του αθλητικού κέντρου για να το χρησιμοποιούν δύο εβδομάδες τον χρόνο.




Για τον Καραμανλή υπάρχει κατανόηση. Αλλο να έχεις σχεδιάσει το ματς αν σου πάει καλά να το χτυπήσεις και αν σου πάει ανάποδα να πεις ότι στράβωσε, και άλλο να το χάσεις με 6-1, όπως είχε συμβεί με τον μακαρίτη τον Γιάννη Παθιακάκη στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Ο Παθιακάκης, όπως γυρνάγανε από το ΟΑΚΑ στο ξενοδοχείο, είπε στον οδηγό σε μια διασταύρωση να τραβήξει χειρόφρενο. Είπε στους παίκτες «σας ευχαριστώ, κύριοι», κατέβηκε, μπήκε στο αυτοκίνητο της Θάλειας και χάθηκε στο σκοτάδι. Ο Καραμανλής μπήκε στο Ζάππειο, κάθισε στην καρέκλα, είπε δύο λόγια, πρόσθεσε ότι θα μείνει στρατιώτης στην ιδέα της Ν.Δ., σαν τον Μπάντοβιτς και τον Τότη Φυλακούρη, και αποσύρθηκε στις ακαδημίες για να βγάλει μεγάλους παίκτες που θα αγαπάνε τη φανέλα.

Εφυγε λοιπόν ο «κύριος Κώστας», που θα τον φώναζαν και οι παίκτες, και τώρα πρέπει να κάτσει άλλος στον πάγκο της Ν.Δ. και ο Καραμανλής να κάνει αυτά που κάνουν όλοι οι πρώην προπονητές που έχουν αποσυρθεί. Να βγαίνει στον αντίστοιχο Θέμη Συνάνογλου της Ν.Δ. και να μιλάει για τις επιτυχίες του το 2004 και το 2007 και ότι «η Ν.Δ. είναι μεγάλο κόμμα και με ιστορία». Και να αφήνει και κάποια υπονοούμενα για τον αντικαταστάτη του, ότι η θέση του κόμματος στις εκλογές ήταν πλασματική και υπάρχει υλικό για να ξαναγίνει μεγάλη η ομάδα. Αλίμονο, όμως, η ομάδα της Ν.Δ. θέλει ανανέωση.

Ο Αλογοσκούφης, το μυαλό της Ν.Δ. στον χώρο του κέντρου, κρέμασε τα παπούτσια. Η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, που μαζί με τον Σουφλιά είναι οι τελευταίοι που έζησαν τα «πέτρινα χρόνια» του Ανδρέα, πάνε και αυτοί σπίτι τους. Ο Αχιλλέας Καραμανλής, που έζησε όχι μόνο τον Ανδρέα, αλλά και τον Αρη τον Βελουχιώτη, έμεινε απ' έξω. Στα αποδυτήρια δεν υπάρχει ηγέτης.

Στο γήπεδο έχεις την Ντόρα και τον Αντώνη, που συνεργάζονται τόσο εύκολα όσο ο Τζεμπούρ με τον Σκόκο. Ο Αβραμόπουλος παίζει ποδόσφαιρο της δεκαετίας του '80. Και από πιτσιρικάδες άσ’ τα να πάνε. Ο Βαρβιτσιώτης κάνει κακή ζωή. Ο Σπηλιωτόπουλος είναι πολύ soft για να πάρει επάνω του την ομάδα, όταν η μπάλα έχει γίνει 10 κιλά. Ο Ορφανός και ο Ψωμιάδης είναι για τα τοπικά.

Κάτι Βόζενμπεργκ είναι για τα εντός έδρας, για τη «Βιβλιοθήκη» και το «Σέντραλ». Με τη φανέλα κατέβηκε στις εκλογές η Ν.Δ., αλλά έτσι δεν παίρνονται τα ματς, ιδιαίτερα όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πάρει μεγάλους παίκτες από το εξωτερικό. Οπότε μία είναι η λύση: ο επόμενος πρόεδρος της Ν.Δ. να είναι πρόθυμος να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πάρει μεγάλους Ελληνες πολιτικούς που θα κάνουν και πάλι δυνατή την ομάδα.

Κύριέ μου (κυρία μου, για την Ντόρα), θέλεις να πάρεις τη Ν.Δ.; Βάλε το χέρι στην τσέπη και πάρε τα ταλέντα που κυκλοφορούν στην αγορά. Το βλέπεις για παράδειγμα ότι η Λιάνα Κανέλλη χαραμίζεται στο ΚΚΕ. Πιονέρος της DDR είχε ντυθεί με το άσπρο πουκάμισο και το κόκκινο μαντίλι η Λιάνα για τις εκλογές και ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε αντίπαλο.

Και με ποιους συμπαίκτες έπρεπε να παίζει; Με την Αλέκα που από τα χρόνια την έχουν μάθει όλοι οι αντίπαλοι και με έναν παχουλό που είχε βγει στη ΝΕΤ, που εμφανιζόταν με άσπρο πουκάμισο και γυαλιστερό σακάκι σαν να είναι μετρ σε μαγαζί που τραγουδάει ο Κωστόπουλος; Παίρνεις λοιπόν τη Λιάνα και έχεις ένα τσαμπουκαλεμένο αμυντικό χαφ, κάτι σαν τον Καρντόσο. Μετά θέλεις έναν τεχνίτη που να «μιλάει» στην μπάλα. Κάνεις την έκπληξη και παίρνεις τον Αδωνι και μαζί τη Μανωλίδου.

Στη διάρκεια μπορεί να αποδειχθούν ό,τι ο Τζόρτζεβιτς και ο Γιαννακόπουλος από τον Πανηλειακό στον Ολυμπιακό. Και μετά θέλεις έναν ευέλικτο, απρόβλεπτο να μην ξέρεις την επόμενη κίνησή του. Εναν έχει η ελληνική πολιτική και ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας. Η κίνηση που έκανε με το γήπεδο του Παναθηναϊκού έχει ανεβαστεί μέχρι και στο Youtube.

Αυτά, όμως, πρέπει να γίνονται γρήγορα. Ψάχνεις για νέο προπονητή και πρόεδρο στο κόμμα; Κάνεις το συνέδριο σε μία εβδομάδα και η αλλαγή γίνεται. Σε ένα μήνα όμως τι θα κάνουν και οι εφημερίδες της Ν.Δ.; Θα αρχίσουνε να γράφουνε «Κροίσος Κροίσου από την Κύπρο κοντά στην ιδιοκτησία της Ν.Δ.»; Μέχρι που θα γραφτεί «Ο “τίγρης” πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του για τη Ν.Δ.» και μετά το μόνο που θα απομένει για τη Ν.Δ. είναι να λέει τα νέα της ο Βασιλάκης από το Καματερό.




Στο γραφείο τέθηκε το θέμα τι θα λέει ο Ανατολάκης στη Βουλή. Κατά πρώτον, από τις προκάτ παπαριές που ακούγονται μεγαλύτερη ουσία θα έχει ό,τι λέει. Κατά δεύτερον, υπάρχει το παράδειγμα ενός λόρδου στην επώνυμη Βουλή, ο οποίος έπειτα από 20 χρόνια σιωπής και αφού ένα δέντρο έπεσε στην αυλή του και έσπασε ένα σωλήνα του νερού, ζήτησε τον λόγο και είπε: «Πρέπει να θάβουνε τους σωλήνες πιο βαθιά». Ας περιμένει ο Γιώργαρος να σπάσει ένας σωλήνας και τότε ας μιλήσει.