Πιστός στο αξίωμα «όταν κερδίζει ο ΠΑΟ ο Τεν Κάτε είναι μάγκας κι όταν χάνει ο ΠΑΟ φταίει μόνο αυτός», ο ελληνικός Τύπος αποθέωσε χθες τον προπονητή του ΠΑΟ χαρίζοντάς του διάφορα πρωτοσέλιδα. Ανθρωποι που τον κατηγορούσαν για πειράματα και ανασφάλειες ή που έγραφαν ότι οι επιλογές του γίνονται καθ' υπαγόρευση των δημοσιογράφων και των εφημερίδων χθες έγραφαν για στρατηγούς και άλλα τέτοια ωραία. Ολοι βασίζουν τις κρίσεις τους σε ένα μόνο πράγμα: στο ότι οι αναγνώστες ξεχνούν γρήγορα ποιες είναι οι κατά καιρούς τοποθετήσεις.
Η ανάλυση του παιχνιδιού (;) του ΠΑΟ με την ΑΕΚ θα ήταν χρήσιμη μόνο για τους προπονητές που σπάνε το κεφάλι τους να δουν πώς μπορεί να κάνεις ένα παιχνίδι αναμονής παίζοντας με τρία αμυντικά χαφ χωρίς να έχεις προβλήματα στα πλάγια – εκεί δηλαδή που σου λείπουν παίκτες. Για μια ακόμα φορά είναι δύσκολο να μιλήσεις για διάταξη: ο ΠΑΟ ξεκινά με κάτι σαν 4-2-1-2-1, που γίνεται 4-4-1-1 σε φάσεις άμυνας.
Μερικές διαβολιές του Τεν Κάτε, όπως η τοποθέτηση του Κατσουράνη μπροστά από τους δυο κόφτες, δηλαδή τον Σιμάο και τον Σίλβα, έχουν τακτικό ενδιαφέρον για τους εστέτ της προπονητικής: ο Ολλανδός προσπαθούσε κάνοντας αυτό το τρικ αφενός να πιέσει τον όποιο κόφτη της ΑΕΚ προσπαθούσε να πάρει μπάλα κι αφετέρου να έχει έναν παίκτη σημείο αναφοράς για όσους έβγαιναν από τα μετόπισθεν στον άξονα.
Μόνο που εξαιρουμένων αυτών των μικρών τρικ (ένα άλλο ήταν κάλυψη του Καντέ από τον Σιμάο στην επανάληψη και η χρησιμοποίηση του Καραγκούνη ως δεξιού χαφ), ο ΠΑΟ έκανε ένα εύκολο παιχνίδι: τόσο εύκολο που πιστεύω ότι είναι σχεδόν μειωτικό να το πιστώνουμε στον καλό προπονητή του. Η τακτική εφαρμογή κάποιων επιθυμιών του Ολλανδού εν προκειμένω ήταν απλή υπόθεση, η δε ιδέα του παιχνιδιού απλοϊκή.
Ονομα
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ουδέποτε κάποιος από αυτούς που ασκούν κριτική ή αποθεώνουν τον Ολλανδό ανάλογα με το αποτέλεσμα, έχει μελετήσει σοβαρά τον Τεν Κάτε για να τον καταλάβει. Για όποιον το 'χει κάνει, το χθεσινό ματς είναι από αυτά για τα οποία δεν χρειάζεται να του πεις «μπράβο»: είναι ένα ματς πανεύκολο.
Ο Τεν Κάτε περιμένει, κλείνει τους χώρους, πρεσάρει με τους κόφτες και κρατά στατική την άμυνα έτσι ώστε να μην εκτεθούν στους κενούς χώρους ο Καντέ και ο Βύντρα, για τον οποίο φοβόταν και περισσότερο. Ξέροντας ότι η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς θα φάει το «τυράκι», ο Ολλανδός περιμένει: σιγά το δύσκολο!
Στην πραγματικότητα σκοτώνει κάθε πιθανότητα να προκύψει ένα ανοιχτό και θεαματικό ματς και κερδίζει σπεκουλάροντας: δεν κλέβει τίποτα, αλλά για την εμπειρία, την κατάρτισή του και την κλάση του αυτά είναι πανεύκολα πράγματα. Δηλαδή αν ο ΠΑΟ κατέβαινε στο γήπεδο κι έκρυβε την μπάλα από την ΑΕΚ, προηγούμενος 0-4, όπως είχε κάνει προ τριετίας σε ένα ματς με προπονητή τον Μουνιόθ, τι θα γινόταν; Θα δίνανε το όνομα του Ολλανδού στο νέο γήπεδο του ΠΑΟ;
Ενδεκάδα
Αυτό που και τώρα μας διέφυγε να υπογραμμίσουμε, αν θέλουμε να του δώσουμε κάποιον πόντο, είναι ότι σε ένα ακόμα μεγάλο ματς δεν απέφυγε τους πειραματισμούς και είχε το θάρρος να φτιάξει μια ενδεκάδα για να του κάνει τη δουλειά χωρίς να σκέφτεται πόσο θα μπλέξει σε περίπτωση που δεν έρθει η νίκη.
Ο Τεν Κάτε έχει κατηγορηθεί ότι κάνει πειράματα: ναι, κάνει, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα την Κυριακή να πιάσει κορόιδο τον Μπάγεβιτς που δεν ήξερε τι να περιμένει! Επίσης, οι πειραματισμοί του του δίνουν λύσεις: ο Καντέ αριστερό μπακ δοκιμάστηκε στα φιλικά προετοιμασίας, ο «Κάρα» δεξί χαφ στην άκρη έχει παίξει και πέρυσι κι ας μην το πολυγουστάρει, οι τρεις αμυντικοί χαφ ήξεραν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν.
Τα πειράματα που βλέπει ο Τύπος δεν είναι παρά μικρές διαδικασίες εγρήγορσης στις οποίες ο Ολλανδός συνηθίζει τους παίκτες: κάτι σαν στρατιωτικά γυμνάσια που γίνονται για να μην υπάρχει χαλάρωση. Πολλοί λένε ότι στα δυο χρόνια που ο Ολλανδός είναι στην Ελλάδα ο ΠΑΟ δεν έχει σταθερό σχήμα.
Οντως δεν έχει, όμως μπορεί να παίζει με διαφορετικές διατάξεις και στρατηγικές πιο εύκολα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Για όποιον καταλαβαίνει, ο ΠΑΟ είναι η μόνη ομάδα που στα χέρια του προπονητή της έχει αποκτήσει αληθινή τακτική παιδεία, δηλαδή ξέρει να στέκεται στο γήπεδο κι όχι να «μαϊμουδίζει ένα σχήμα». Αυτό το μαρτυρούν την Κυριακή όχι μόνο τα 0 φάουλ του πολύπειρου Σίλβα, αλλά και τα 0 φάουλ του πρωτάρη Μπιέρσμιρ.
Προσωπικότητα
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό είναι ότι ο Ολλανδός όχι μόνο δεν επηρεάζεται από τις κραυγές των εφημερίδων, αλλά επειδή έχει προσωπικότητα παίρνει ρίσκα, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια κάθε υπόδειξη. Προχθές άφησε εκτός ενδεκάδας τον ακριβοπληρωμένο Σισέ και τον φορμαρισμένο Νίνη κι έβγαλε από τη ναφθαλίνη τον Καντέ, παίζοντας με μια άμυνα που ποτέ δεν είχε προβάρει.
Ο Τιμούρ Κετσπάγια άφησε εκτός ενδεκάδας στην Μπρατισλάβα τον Ντιόγο, τον Γκαλέτι και τον Μαρέσκα κι έχασε τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Ο Τεν Κάτε αφήνει έξω τον Σισέ κι αυτός όχι μόνο δεν θυμώνει, αλλά κάνει και αστειάκια με τον Χριστοδουλόπουλο στην προθέρμανση!
Δεν ξέρω αν οι παίκτες έχουν κακές σχέσεις μαζί του: αυτό που βλέπω είναι ότι ενώ ο Μπάγεβιτς έχει σκοτωθεί με τον Τζεμπούρ και διστάζει να βγάλει τον Σκόκο, ο Τεν Κάτε κάνει ό,τι γουστάρει και όλοι στέκονται προσοχή. Γιατί; Προφανώς γιατί ο Ολλανδός έχει προσωπικότητα και πείθει τους παίκτες του ότι κάτι παραπάνω ξέρει.
Πλάκα
Είμαι βέβαιος ότι με τα χθεσινά πρωτοσέλιδα γελούσε. Ανεξάρτητα με το αν κερδίσει ή όχι το πρωτάθλημα (δεν εξαρτάται άλλωστε από αυτόν…), έχει καταλάβει ότι οι κατηγορίες που δέχεται είναι όπως και τα συγχαρητήρια: ασήμαντες υπερβολές…
Βαθμολογίες 5
Για να δούμε τι μεταδίδουν για τα διαιτητικά οι ανταποκριτές μου:
- Παμπορίδης (Ολυμπιακός – Πανιώνιος 1-0). Δεν έβγαλε μια κάρτα στον Μανιάτη και μια στον Λάτκα στο πρώτο ημίχρονο και μετά το ξεφωνητό της εξέδρας έδωσε τα μικρά στον Ολυμπιακό στο δεύτερο, εφαρμόζοντας ένα ιδιότυπο 50-50 που το Καραϊσκάκη δεν αντέχει. Η ανακοίνωση του Πανιωνίου έπιασε τόπο.
- Λαμπρόπουλος (Ατρόμητος – ΠΑΟΚ 0-0). Σας είχα ζητήσει να τον δείτε με κατανόηση. Σας είπα ότι έδρα δεν παίζει (δεν έδωσε τη δεύτερη κίτρινη στον Αραμπατζή) και ότι ΠΑΟΚ δεν θέλει να παίξει (σωστά δεν μέτρησε το γκολ του Κονσεϊσάο, αν και θα μπορούσε). Τι άλλο να πω;
- Τριτσώνης (Αρης - Ξάνθη 1-0). Ο «Κάσνα» δεν πήγε ερήμην, το πάλεψε. Πάντως ο Κόντης είναι ωραίος. Ξεσήκωσε τον τόπο για τα πέναλτι του Αρη και δεν είπε λέξη για το ότι η Ξάνθη έπαιζε με δέκα από το 40' κάτι! Τα «μα σα» και τα «σα μάσατα», που λεγε και ο Χάρρυ Κλυνν…
- Σπάθας (Λάρισα - Γιάννινα 0-0). Είχα γράψει ότι καλό σημάδι για την ΑΕΛ δεν είναι η παρουσία του. Αλλά ακόμα προσπαθώ να καταλάβω ποιο ήταν το λάθος που έκανε ώστε να του γκρινιάζουν…
- Σιδηρόπουλος (Εργοτέλης – Πανθρακικός 4-0). Εδώ έσφαλα και χοντρά. Είχα γράψει ότι ως πρωτάρης ο Ροδίτης δύσκολα δίνει σπόρια στην έδρα. Είχα ξεχάσει τις διαδρομές κάποιων σφυριγμάτων (από Συγγρού μεριά). Εσφαλα. Και ήταν και εύκολο να καταλάβεις πώς θα τον φάν' τον Πάνθρακα…
- Σταθόπουλος (Καβάλα – Ηρακλής 1-0). Το 'γραψα ότι το λέγε η πιάτσα πως θα παίξει λίγο Μάκη: κακώς δεν έδωσα βάση. Το γκολ είναι έγκυρο, σωστά μέτρησε, αλλά χαρίζει δύο φορές τη δεύτερη κάρτα στον Παβίσεβιτς και είχε είκοσι λεπτά παιχνίδι ακόμα. Θα τον έχω στα υπόψη.
- Παππάς (Αστέρας – Λεβαδειακός 2-1). Γιάννη μου, δεν μας έπαιξε άσχημα. Ούτε πέναλτι έδωσε στον Αστέρα ούτε μάσησε. Αλλά έχει τόσο μεγάλη ομοιότητα με τον Μποροβήλο που όταν τον είδες πρέπει να τρόμαξες!
- Κουκουλάκης (ΑΕΚ – Παναθηναϊκός 0-1). Μια χαρά τα πήγε ο γιατρός. Στη φάση του γκολ του ΠΑΟ όλα ξεκινάνε από ένα φάουλ, αλλά ουδείς μπορεί να του καταλογίσει σφάλμα πρόθεσης. Στο τέλος δίνει τα ψιλούδια στην ΑΕΚ: έχει δίκιο στα περισσότερα. Διατήρησε την παράδοση που τον θέλει να παίζει σχεδόν 50-50 τα ματς του ΠΑΟ κι ο ΠΑΟ να κερδίζει…
Ολα μόνος του
Θα του ήταν πολύ χρήσιμος του Ολυμπιακού απόψε στο «Εμιρεϊτς» ο Λούα Λούα. Ο Κογκολέζος κολλάει και στον τρόπο που φέτος παίζει ο Ολυμπιακός, αφού αυτό το «πίσω όλοι και άμα κλέψουμε θα φύγουμε στην κόντρα» τον διευκολύνει. Ο Ολυμπιακός όντως κινήθηκε να τον αποκτήσει τελευταία στιγμή το καλοκαίρι, αλλά όπως μου 'πε και ένας από τους παράγοντές του: «Θυμηθήκαμε κάποια πράγματα και ψιλοτρομάξαμε».
Τι θυμήθηκαν; Οχι μόνο ότι ο τύπος δεν πήγαινε ποτέ νωρίς στην προπόνηση, αλλά και ότι κυκλοφορούσε με αυτοκίνητο με πινακίδες που έγραφαν «Λούα Λούα», έφτιαχνε μόνος του πουκάμισα και πουλόβερ κι έσκιζε τα παντελόνια και κυρίως ήθελε να βγάλει και δίσκο, αφού στο αυτοκίνητο άκουγε μόνο τραγούδια γραμμένα από τον ίδιο για τον ίδιο! Θεός!