Εγκυμονεί δίδυμα τέρατα

O πειρασμός ήταν μεγάλος: «Να στείλω για δημοσίευση απαράλλαχτο το κείμενο που έγραψα πέρυσι τέτοια μέρα; Θα καταλάβει κάποιος τη διαφορά;». Το μόνο που χρειαζόταν να κάνω ήταν ν' αλλάξω κάποια ονόματα ή δεδομένα. Κατά τ' άλλα, η αυλαία της περιόδου 2009-10 άνοιξε βαμμένη με τα ίδια χρώματα της περσινής, της προπέρσινης, της αντιπροπέρσινης, της αντιπαραπροπέρσινης και πάει λέγοντας και κλαίγοντας...

Η κούρσα των εξοπλισμών ανάμεσα στους δύο «δεινόσαυρους» συνεχίστηκε και φέτος με αμείωτη ένταση, όπως συνεχίζεται με αμείωτη ταχύτητα -και με σάουντρακ τα μάλλον γελοία ταρατατζούμ του ΕΣΑΚΕ- η κατρακύλα των μικρομεσαίων (και ορισμένων μεγαλομεσαίων) προς τον αφανισμό.

Η ΑΕΚ, μάλιστα, σωστά διαβάσατε, ολοκλήρη ΑΕΚ, απειλείται με αποκλεισμό από το πρωτάθλημα επειδή τα οικονομικά της δεδομένα είναι ασύμβατα με τις -εδώ γελάνε- προϋποθέσεις που τέθηκαν από την -εδώ γελάνε, λέμε- Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Ο ΠΑΟΚ, ναι, ολόκληρος ΠΑΟΚ, ακροβατεί και φέτος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και μαζεύει στη Θεσσαλονίκη άφθονους παίκτες για να έχει τουλάχιστον 5-6 όταν αρχίσει η ετήσια αποψίλωσή του.

Η Ολύμπια Λάρισας μπαίνει στον χορό μολονότι χρεοκοπημένη, στελεχώνοντας την ομάδα της με ανεμομαζώματα και διαβολοσκορπίσματα: αφού το κάνουν τόσοι και τόσοι, γιατί όχι και οι Μαλάκοι; Μαλάκοι είναι να μείνουν στην απέξω;

Ο Πανιώνιος κατεβάζει τον πήχη όσο πιο χαμηλά γίνεται, αφού έχασε τον βασικό του χρηματοδότη, η Καβάλα ασχολείται με το ποδόσφαιρο, το τηλεοπτικό τοπίο παραμένει θολό όσο ποτέ, όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη. Εγκυμονεί μάλιστα δίδυμα τέρατα: δύο ομάδες ικανές να φτάσουν στον τελικό της Ευρωλίγκας και να διεκδικήσουν η καθεμία για λογαριασμό της τον ευρωπαϊκό τίτλο!

Οταν βέβαια περάσει το πρώτο Σαββατοκύριακο του Μαΐου με την ευρωπαϊκή του αύρα, θα βάλουν κι αυτές τα κεφάλια μέσα και θα παραδοθούν βορά στους βαρβάρους, όπως κάθε χρόνο. Τότε θα ψάχνω πάλι τα κείμενα της προηγούμενης σεζόν για να τα παραδώσω στην εφημερίδα αυτούσια ή με μικροαλλαγές, όπως κάνω εδώ και χρόνια...

Καλή χρονιά λοιπόν και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Πώς να φοβηθεί τη βροχή ο μουσκεμένος; Αν μη τι άλλο, έχουμε το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα για να παρηγοριόμαστε. Ο,τι κι αν κάνει το μπάσκετ, δεν έχει τρόπο να φτάσει στον πάτο του βαρελιού με την ακρίβεια και επιδεξιότητα της Σούπερ Λίγκας και των ανθρώπων της. Καλύτερα στο περιθώριο και στην αφάνεια παρά στα νύχια των αγράμματων διαιτητοπατέρων, των οπαδικών φυλλάδων, των Μίχων, των Καρουλαίων και των Ζήκων.

Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και ο Ιούνιος ακόμα δυσκολότερος, αλλά θα έρθει μετά ο Σεπτέμβριος να μας παρηγορήσει και να μας ζεστάνει την ψυχή. Αλήθεια, τι θα κάναμε τόσα χρόνια εμείς οι μπασκετικοί χωρίς το νέκταρ της Εθνικής ομάδας;