Η ιστορική συνέντευξη του Μάκη Ψωμιάδη

Αν υπήρχε αστυνομία Τύπου –παλιό αίτημα του κλάδου το οποίο ελπίζω να ικανοποιήσει ο Τζορτζ μόλις έρθει στην εξουσία– σήμερα θα έπρεπε να είχε συλληφθεί η μισή «SportDay». Διότι δεν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό, με τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Αρσεναλ και με ένα σωρό άλλες αστειότητες και να περνάει στα ψιλά το γεγονός της δεκαετίας: η συνέντευξη του Μάκη Ψωμιάδη στο «Ραδιόφωνο της Πρωινής»…

Για να αποκαταστήσω το χαμένο κύρος της εφημερίδας δημοσιεύω σήμερα ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ιστορικής συνέντευξης του Μάκαρου στον γενναίο Τάσο Πατσίδη. Ο πεφωτισμένος ηγέτης ξεκίνησε διευκρινίζοντας για πολλοστή φορά τον ρόλο του στην ομάδα της Καβάλας (για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις στα καλά καθούμενα):

«Σε καλημερίζω. Και να ξεκαθαρίσουμε ότι εγώ εδώ μιλώ σαν φίλαθλος και σαν πατριώτης της πόλης της Καβάλας και σαν τίποτε άλλο. Γιατί πρόεδρος είναι ο γιος μου. Από κει και πέρα, εγώ είμαι ένας απλός φίλαθλος, πατριώτης, διότι κατάγομαι, να ’ούμε, και έχω γεννηθεί στην Καβάλα, εντάξει; Εφερε ο γιος μου πάρα πολύ καλούς παίκτες σε μειδίαμα κάποιων που ειρωνευτήκανε το καλοκαίρι ότι θα 'ρθουν οι παικταράδες».

Στη συνέχεια ο Μάκης Ψωμιάδης στάθηκε στη δυσκολία της απόκτησης των παικταράδων από την ομάδα της οποίας τυγχάνει φίλαθλος:

«Εγινε υπερπροσπάθεια, να ’ούμε, τρεις μήνες να έρθουν οι παικταράδες, οι οποίοι δεν πήγαν σε μεγάλες ομάδες της Σούπερ Λίγκας, αλλά ήρθαν στην Καβάλα. Δεν πήγαν σε μεγάλες ομάδες, πρόσεξε να το τονίσεις αυτό. Αυτό δεν έγινε τυχαίως. Από κει και πέρα καταλαβαίνεις τι σου λέω και μπορεί να καταλάβει και ο κόσμος δηλαδή τι ακριβώς λέω. Προτάσεις και πολλών ημερών διαπραγματεύσεις με παίκτες που έχουμε πάρει από ομάδες του κέντρου και δεν πήγαν οι άνθρωποι εκεί, εντάξει;».

Μετά την εισαγωγή ο «Big Mac» μπήκε στο κυρίως θέμα (τη μικρή προσέλευση των φίλων της Καβάλας στο γήπεδο). Το μουστάκι και ο τόνος της φωνής του υψώθηκαν απότομα:

«Αυτή η ντροπή, την ώρα που παίζει η ομάδα της πόλης τους να είναι γεμάτες οι καφετέριες και να βλέπουν το ματς από την καφετέρια, την παραλιακή, ντρέπομαι και γι' αυτούς που το βλέπουνε και γι' αυτούς, να ’ούμε, οι οποίοι έχουν ανοιχτές τις καφετέριες και τις τηλεοράσεις τους, για να βλέπει ο κόσμος όταν παίζει η ομάδα της πόλης τους. Ντρέπομαι και για τους δυο».

Λίγο πριν ο μειλίχιος Μάκαρος ζητήσει τη μέρα που θα παίζει η Καβάλα να κλείνουν εκτός από τις καφετέριες και οι δρόμοι -ίσως και τα λιμάνια ολόκληρης της χώρας- ο Πατσίδης προσπάθησε να τον ηρεμήσει. «Ουδείς αμφισβητεί ότι αν δεν υπήρχε η οικογένεια Ψωμιάδη…», πρόλαβε να ψελλίσει, πριν ο Μάκης τον επαναφέρει στην τάξη: «Οχι η οικογένεια Ψωμιάδη, ο γιος μου και η κόρη μου, τα είπαμε αυτά».Ο ατρόμητος Πατσίδης δεν λύγισε (ακόμη). Αντίθετα, «χτύπησε» τον Μάκη στο ευαίσθητο σημείο του: τις τιμές των εισιτηρίων: «Πάμε όμως σε κάτι που καίει τον κόσμο και υπάρχουν και πάρα πολλά μηνύματα. Είναι οι τιμές των εισιτηρίων». Αυτό ήταν. Ο Μάκαρος έγινε μπλε σαν στρουμφάκι:

«Αφήστε τώρα, κύριε Πατσίδη, την καραμέλα αυτή "οι τιμές εισιτηρίων". Τα πιο φτηνά εισιτήρια, να ’ούμε, τα 'χει πάει η Καβάλα. Με 150 ευρώ βλέπεις όλα τα ματς του πρωταθλήματος, του Κυπέλλου και όλα τα φιλικά. Ούτε δέκα ευρώ δεν είναι, 7 ευρώ. Για τα διαρκείας λέω. Κάποιοι που θέλουνε να κάνουν πιο χλιδάτη, να ’ούμε, και τέτοια... ’ντάξει. Κατ' αρχάς βάλαμε οικογενειακό για πέντε άτομα 200 ευρώ. Λοιπόν τι είναι αυτά που λέτε και είστε και δημοσιογράφος και λέτε αυτή την καραμέλα; Αυτή τη λένε, να ’ούμε, αυτοί οι οποίοι, να ’ούμε, θέλουνε να παραπλανούνε τον κόσμο. Ποια ακριβά; Ακριβά είναι τα εισιτήρια. Να πάνε να πάρουνε διαρκείας. Το 'χουμε βάλει, να ’ούμε, και σε πέντε μήνες, σε πέντε δόσεις».

Ο ευπατρίδης της δημοσιογραφίας Πατσίδης δεν έχασε ούτε τη λαλιά ούτε την ψυχραιμία του: «Προτρέπετε δηλαδή τον κόσμο να πάει να πάρει διαρκείας;». Ο Ψωμιάδης, παρ' όλο που είχε βυθιστεί στους Λιακοπουλικούς προβληματισμούς του, του έδωσε πληρωμένη απάντηση: «Ποιον κόσμο; Δεν ξέρω αν υπάρχει και κόσμος, να ’ούμε, εδώ πέρα στην Καβάλα. Σας είπα, ο προβληματισμός μου είναι ότι εδώ δεν πρέπει να υπάρχουνε Καβαλιώτες, στην Καβάλα πρέπει να 'χουνε έρθει ξένοι. Ντάξει, να ’ούμε τώρα ο καθένας να καταλάβει το τι γίνεται».

Πάνω στη φούντωσή του μάλιστα έφερε και το παράδειγμα των οπαδών του Ηρακλή: «Είναι ντροπή τώρα, άσε να ’ούμε... ’ντάξει; Ο Ηρακλής πήρε, να ’ούμε, τέσσερις χιλιάδες εισιτήρια και δω στην Καβάλα δεν έρχονται ούτε αυτοί που 'χουν πάρει τα διαρκείας. Δεν πειράζει. Τουλάχιστον θα 'ρχονται, να ’ούμε, να απολαμβάνουν την ομάδα και τους παικταράδες οι φιλοξενούμενοι».

Ο επιφανής φίλαθλος της Καβάλας στη συνέχεια με τον ποιητικό του λόγο υπογράμμισε τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι ξένοι παικταράδες του:

«Οι παίκτες είναι, να ’ούμε, και αυτοί σαν τους ηθοποιούς. Με άδειες θέσεις δεν μπορούν να αποδώσουν, να ’ούμε, και να παρουσιάσουν τον καλό τους εαυτό. Οι άνθρωποι αυτοί έχουνε προβληματιστεί που ήρθανε. Τους πήραμε στον λαιμό μας δηλαδή που τους φέραμε, να ’ούμε, σε μια πόλη να παίζουν με διακόσια και τριακόσια άτομα. Μάλλον εκεί στην Καβάλα δεν θέλανε, να ’ούμε, να έχουνε ομάδα στη Σούπερ Λίγκα, στενοχωρηθήκανε. Για να μην έρχονται στο γήπεδο, φαίνεται ότι δεν τους άρεσε η ιστορία αυτή, να ’ούμε. Τους ζητάμε συγγνώμη».

Η ώρα είχε πλέον περάσει, ο Μάκης ένιωθε την ανάγκη του αγαπημένου του πούρου για να ξεχαρμανιάσει, όμως ο Πατσίδης τον χαβά του: «Να πω και κάτι άλλο…», μουρμούρησε λίγο πριν ο «Big Mac» τον γειώσει κανονικά: «Ακουσε, Πατσίδη, καλή σου μέρα, γεια σου, αγόρι μου, γεια», κλείνοντάς του το τηλέφωνο στα μούτρα…

Ενα όνειρο έχω πια στη ζωή μου. Να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα, να κινήσω γη και ουρανό μέχρι να τον βρω, για να του ζητήσω γονυπετής να μου δώσει ένα αυτόγραφο. Οχι τον «Big Mac». Τον Πατσίδη…

Νάτσο Σκόκοτας

Οσοι βιάστηκαν να ισχυριστούν ότι η κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος φαντάζει πλέον για την ΑΕΚ όνειρο απατηλό, λογάριαζαν χωρίς τον Νάτσο Σκόκοτα. Ο μεγάλος άσος έρχεται στην ομάδα του Ντούσαν η οποία μοιάζει με πλοίο που ναυάγησε, με νούφαρο που μάδησε στης λίμνης μέσα το θολό νερό, για να την αναστήσει και να την επαναφέρει στην κορυφή. Οπως τον βλέπεις, εσύ τι λες; Θα δυσκολευτεί να τα καταφέρει;