Οι φίλοι της ΑΕΚ και πάλι στο ίδιο έργο θεατές

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΖΙΑΣ

Μπορεί μία ομάδα να γυρίσει από το -8 στην κορυφή; Στο ποδόσφαιρο όλα είναι δυνατά, αλλά το πρόβλημα για την ΑΕΚ είναι ότι κάθε χρόνο κάνει την ίδια ερώτηση όταν συμπληρώνονται οι πέντε πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Η ήττα από τον Παναθηναϊκό ήρθε να γιγαντώσει τα προβλήματα της «Ενωσης». Προβλήματα γνωστά από την αρχή της περιόδου λόγω της οικονομικής στενότητας. Αλλο, όμως, τα οικονομικά κι άλλο τα αγωνιστικά.

Ο,τι ρόστερ κι αν έχεις, μία λογική στο παιχνίδι σου οφείλεις να διατηρείς. Τι ακριβώς έπαιζε χθες η ΑΕΚ κανείς δεν κατάλαβε. Ούτε μία ευκαιρία της προκοπής δεν έκανε. Ούτε μισή σωστή προσπάθεια δεν βγήκε. Ο Παναθηναϊκός έκανε τα απαραίτητα και έφθασε μάλλον άνετα σε μία μεγάλη νίκη, που του επέτρεψε να συνεχίσει στον δρόμο των επιτυχιών.

Ενα «διπλό» που έδωσε παράταση στο σερί και μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθηση για τον τίτλο. Μια «κούπα» πολυπόθητη, την οποία φυσιολογικά θέλουν πάση θυσία να κατακτήσουν στην Παιανία. Εχουν το «πέντε στα πέντε» και πλέον νιώθουν πιο σίγουροι από ποτέ ότι φέτος θα είναι η χρονιά τους. Θα έχουν μεγάλο αντίπαλο (έτσι φαίνεται, προς το παρόν) τον Ολυμπιακό σε μία κούρσα για δύο.

Η ΑΕΚ κατέβηκε νωρίς από το τρένο, όπως κάνει συνήθως κάθε χρόνο. Αυτή τη φορά το έκανε πιο νωρίς από ποτέ. Κι αν ένα-δύο άσχημα αποτελέσματα υπάρχουν πάντα στο ποδόσφαιρο, αυτό που δεν υπάρχει είναι η εικόνα που δείχνει στο γήπεδο.

Η απογοήτευση, η μιζέρια, η θλίψη και τα χέρια ψηλά για το σήμερα και το αύριο. Ο Μπάγεβιτς δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την ομάδα δίχως πλάνο που εμφανίζεται. Οσο κι αν άργησαν να έρθουν οι παίκτες, όσο κι αν δεν ήρθαν οι μεγάλης αξίας ποδοσφαιριστές, δεν μπορεί να μην υπάρχει ένα σύστημα, να μη γίνεται μια κίνηση ώστε να βγει μία φάση. Δεν είναι μόνο στο χθεσινό ντέρμπι.

Αναποτελεσματική σε όλα τα ματς μέχρι τώρα η «Ενωση», δεν πείθει κανέναν. Καταντάει να μην της δίνεις τελικά καμία σημασία. Αυτό είναι και το χειρότερο! Τι θα γίνει τώρα; Ουδείς μπορεί να πει. Κάθε φορά η ίδια ιστορία. Με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, αλλά σχεδόν πάντα με ίδιο αποτέλεσμα.

Πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Χωρίς ψυχολογία και χωρίς να ξέρεις τι στόχους έχεις και πώς θα τα καταφέρεις, είναι μοιραίο στο τέλος να καταλήγεις σε αδιέξοδο. Και ο κόσμος; Ποιος θα πει και τι θα πει στον κόσμο που υπομένει τόσα χρόνια; Ποιος θα δώσει την ελπίδα για το αύριο; Πώς η ΑΕΚ θα ξαναπάρει ρόλο πρωταγωνιστή; Τα χρόνια περνούν και απάντηση δεν βρίσκεται...