Η εποχή μας είναι γκαστρωμένη με αινίγματα

Πόσα στυλ μπορούν να χωρέσουν σε μία σελίδα; Αν είναι η σελίδα του Δημήτρη Μπαλή στη «SportDay», αμέτρητα. Ξεκινώντας με ένα κλασικό δωρικό κείμενο βγαλμένο μέσα από τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Συγκοινωνιών με τον τίτλο «Η οριστική διαδικασία της απόσυρσης», που ο Δημήτρης κάνει έναν παραλληλισμό της κοινωνίας της αποξένωσης με τη διαδικασία της απόσυρσης των Ι.Χ. και TIR, προχωράει σε ένα πραγματικό αριστούργημα της μάχης ανθρώπου – μηχανής. Στο βασικό κείμενο της σελίδας με τίτλο «Made in Japan», περιγράφοντας το Mazda 3, ο Δημήτρης γράφει:

«Το ταμπλό γέρνει ελαφρά προς τη μεριά του οδηγού και η μεγάλη κεντρική οθόνη και τα χειριστήρια είναι γύρω από τον οδηγό… Παράλληλα το διαδραστικό σύστημα φωτισμού κάνει την οδηγική εμπειρία πιο συναρπαστική: ένα φως σποτ στη θέση του οδηγού, η πλαφονιέρα της καμπίνας και τα φώτα στις πόρτες, όπως τα όργανα και η κεντρική οθόνη, ανάβουν διαδοχικά, καλωσορίζοντας οδηγό και επιβάτες (ανάλογα με την έκδοση)». Το διαβάζεις και καταλαβαίνεις ότι όποτε μπαίνεις στο Mazda 3, θα νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην Disco «Barbarela» ή ότι έγινες μυγάκι στο «Space Invaders». Παράλληλα αφήνει και ένα μικρό μυστήριο που πάντα ξεχωρίζει τον χαρισματικό συγγραφέα από τους κοινούς.

Αυτό το «τα όργανα και η κεντρική οθόνη ανάβουν διαδοχικά καλωσορίζοντας οδηγό και επιβάτες (ανάλογα με την έκδοση)» σημαίνει ότι υπάρχουν εκδόσεις που καλοσωρίζουν μόνο τον οδηγό ή μόνο τους επιβάτες ή ότι το αυτοκίνητο αποφασίζει και καλωσορίζει μόνο όσους γουστάρει; Μήπως με το Mazda 3 έχουμε ένα remake του κλασικού αριστουργήματος του John Carpenter, του «Κριστίν»; Οσοι δεν το θυμούνται, το «Κριστίν» είναι μια ταινία του '83. Ενας πιτσιρικάς αγοράζει ένα παλιό Plymouth, το επισκευάζει, αλλά το αυτοκίνητο έχει ψυχή και προσωπικότητα και πατάει όσους το έχουν ενοχλήσει ή δεν τους γουστάρει. Το σενάριο είναι του Steven King και η ταινία είναι θρυλική ως cult movie που έφτιαξε στο ευρύ κοινό το όνομα του Carpenter αλλά και του King.

Για όσους γουστάρουν τις cult movies μπορώ να συστήσω το site της Cinemageddon. Είναι private tracker, η εγγραφή γίνεται κατόπιν πρόσκλησης, αλλά από καιρού εις καιρόν εμφανίζονται θέσεις που αν προσπαθείτε καθημερινά όλο και κάποια θα τύχει. Το εντυπωσιακό στο Cinemageddon είναι τα κολλήματα που τρώνε οι cinephile με τα διάφορα στυλ. Οχι τα κοινά στυλ του τύπου περιπέτειες, κωμωδίες και τα σχετικά, αλλά κινηματογραφικές έρευνες. Για παράδειγμα, στα project του site κάποιος έχει μαζέψει ταινίες Eurospy. Κατασκοπικές ταινίες ευρωπαϊκής παραγωγής. Και πόσες βρήκε; Μέχρι και 230 και συνεχίζει. Η τέχνη βρίσκεται παντού.

Ακόμα και στα ανορθόγραφα SMS. Στην εκπομπή λοιπόν με τον Κάρπετ ήρθε ένα μήνυμα από αυτά που η μόνη σωστή λέξη είναι ο αριθμός και ανάμεσα στα άλλα αναφερόταν στον σεπτό πρόεδρο της ΕΠΟ ως «Πυλάδιο». Το όνομα με μάγεψε… Τι χαρακτήρας θα ήταν ένας Πυλάδιος σε μια ελληνική ταινία; Κατέληξα σε τρεις εκδοχές: 1) Αρχαίος Θηβαίος ποιητής που έμεινε στην αφάνεια λόγω κακής διανομής. 2) Ναυτικός, φίλος του Νίκου Ξανθόπουλου που πεθαίνει από φθίση και ο Νίκος, που έχει ρίξει ένα καράβι έξω στο Μπισκέι, χρησιμοποιεί τα χαρτιά του για να μπαρκάρει ως «Φυλάδιος». 3) Ελληνας ακοντιστής νικητής των Βαλκανικών του '36.

Στην πραγματικότητα κάθε λεπτομέρεια σε μια ταινία είναι σημαντική. Φτάνει να υπάρξει ο άνθρωπος που θα την αναδείξει. Από την επόμενη κυβέρνηση λοιπόν ζητώ: Dear George. You probably do not know it but your father gave a lot of money in proti tetraetia to Kentro Ellinikos Kinimatografos to make films. No one saw them but it does not matter. The names is what counts. So. George. Me and Karpet who is a pasokos we want to save all these films. So, our children will laugh with how much paparares were their parents. Thank you, George, and you see how easy is Greek? You understood everything.

Για όσους δεν μιλάνε αγγλικά να πω ότι ζήτησα από τον Γιώργο μαζί με τον Κάρπετ να ξηγηθούμε ένα πρότζεκτ για να σώσουμε τις πασοκικές ταινίες που γυρίστηκαν στην πρώτη τετραετία. Από τα «Παιδιά της Χελιδόνας» μέχρι τον «Καπετάν Μεϊντάνο». Καταλαβαίνετε ότι αυτές οι ταινίες είναι φοβερά επικίνδυνες για το μυαλό και το πιθανότερο είναι να το κάψουμε και το λίγο που έχει μείνει, αλλά για το ΠΑΣΟΚ, ρε, για τον Γιώργο τον νέο της Δημοκρατίας θα το κάνουμε. George, the things before were good things. Η εποχή μας όμως είναι γκαστρωμένη με αινίγματα, που θα λέγανε και στο παλιό ΚΚΕ.

Πού βρισκόταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης τις δύο μέρες που κανείς δεν γνώριζε; Είχε αποσυρθεί στην έρημο και διαλογιζόταν το μέλλον του ΠΑΟΚ; Τον είχε απαγάγει UFO όπως τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους; Επίσης είναι συμπτωματικό ότι στη διάρκεια της απουσίας του Ζαγοράκη δημοσιεύτηκε η μοναδική φωτογραφία που δείχνει τον Βιολίδη, τον Ποικιλίδη, τον Μανδρίνο, τον Φαφαρλή και τον Μηλιωρίδη να είναι καθισμένοι από ένα τραπέζι όπως οι μαθητές του Ιησού στον Μυστικό Δείπνο; Επίσης γιατί σε αυτή τη φωτογραφία λείπει ο Γκαγκάτσης; Και τι λέει για όλα αυτά ο Βασιλάκης από το Καματερό;