Ενας Σιμάο άνοιγμα

Η απάντηση «έγινε με τον Παναθηναϊκό επειδή είχε γίνει και με τον Ολυμπιακό πριν από λίγο καιρό» δεν στέκει. Ο Σωκράτης Κόκκαλης κατά άλλους έχει ένα μεγάλο οικονομικό άνοιγμα και κατά άλλους «χρωστάει και της Μιχαλούς», επενδυτές δεν μπήκαν ούτε για να πιουν καφέ μαζί του και έχει κάνει προείσπραξη όλων των εσόδων των επόμενων ετών από τώρα -με άλλα λόγια, αν ο Ολυμπιακός δεν μπει στους ομίλους τον επόμενο χρόνο, τα μοναδικά του έσοδα θα είναι από τις πωλήσεις των εισιτηρίων.

Ολα τα άλλα (τηλεοπτικά συμβόλαια, διαρκείας, χορηγίες φανέλας κ.λπ.) έχουν προεισπραχθεί. Από την άλλη μεριά, ούτε οι Παναθηναϊκοί νομιμοποιούνται να πουν «και η Ρεάλ χρωστάει καμιά 350άρα εκατομμύρια, εμείς στα 10 θα κωλώσουμε;», διότι ο Φλορεντίνο Πέρεθ έχει βάσιμες ελπίδες ότι θα κάνει μερική απόσβεση του χρέους μόνο από τις φανέλες που θα πουλήσουν ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Κακά και ο Μπενζεμά, ενώ ο Στέργος Μαρίνος, ο Μπιέρσμιρ και ο Καντέ δεν μπορούν να πουλήσουν φανέλες, ακόμα κι αν πιάσουν δουλειά στη Μινέρβα.

Τι μπορεί να σημαίνει πρακτικά ένα άνοιγμα 7 ή 10 εκατομμυρίων ευρώ; Από πολλά μέχρι τίποτα. Αν ο Παναθηναϊκός είχε περάσει την Ατλέτικο ή του είχε λάχει καμιά πιο βατή αντίπαλος, θα είχε πάρει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ και δεν θα είχε άνοιγμα, αλλά κέρδη -προσδοκώντας και σε μεγαλύτερα, αν τα κατάφερνε τόσο καλά ή και καλύτερα από πέρυσι.

Με τις υπάρχουσες οικονομικές και πολυμετοχικές συνθήκες στον Παναθηναϊκό, με επενδυτές ένα σωρό φραγκάτους και ευυπόληπτους κυρίους οι οποίοι πήραν ουσιαστικά πίσω τα (πολλά) λεφτά τους από την πρώτη χρονιά της παρουσίας τους στην ομάδα χάρη στην πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, 7-10 εκατομμύρια δεν λένε και πολλά. Βάζει ο κάθε μεγαλομέτοχος από 1,5-2 και τελειώνει η ιστορία.

Αν, μάλιστα, πουληθούν όσοι είναι προς πώληση ή και κανένας που δεν είναι στον τάκο, αλλά έρθει άκρως συμφέρουσα πρόταση (π.χ. ένας Σιμάο και ολίγη από Μουν), πάει, καλύφθηκε το άνοιγμα. Και αν η ομάδα παράλληλα μπει στους ομίλους του χρόνου, όχι να δώσουν δεν θα χρειαστεί, αλλά θα περάσουν και να εισπράξουν το μέρισμά τους.

Το πρόβλημα θα υπήρχε (ή θα υπάρξει) αν για τον άλφα ή βήτα λόγο κάποιος ή κάποιοι αποφασίσουν να αποχωρήσουν, παίρνοντας πίσω αυτά που έβαλαν. Και παράλληλα κανείς απ' αυτούς που θα μείνουν πίσω, είτε λόγω της οικονομικής κρίσης είτε λόγω κακής διάθεσης, δεν αγοράσει το μερίδιο αυτού που έφυγε. Ή ακόμα αν για κάποιον λόγο υπάρξουν (ή υπάρχουν ήδη) μέτοχοι που δεν γουστάρουν να δώσουν άλλα λεφτά κι αποφασίσουν ότι ήρθε η στιγμή να κλείσει το πορτοφόλι.

Ή να ανοίγει μόνο για να βάλουν λεφτά μέσα και όχι για να δώσουν. Στη λογική του «δώσαμε ένα σωρό λεφτά, πολλά απ' αυτά δεν έπιασαν τόπο, δεν πουλάμε και παίκτες, ούτε βγάζουμε Γκουμο-Μπασινο-Καρα-Κυργιάκους, όπως παλιά από τις ακαδημίες, οπότε πατάμε φρένο». Αν, λοιπόν, γίνει κάτι τέτοιο και ο Παναθηναϊκός δεν έχει πάρει πρωτάθλημα, άρα δεν είναι αυτόματα στους ομίλους του χρόνου, τότε θα υπάρχει θέμα.

Τότε τα βαριά και πολυετή συμβόλαια του 1+ εκατομμυρίου θα φαίνονται ακόμα πιο βαριά κι ασήκωτα. Αλλά μέχρι τότε -ένα «τότε» που μπορεί να μην έρθει ποτέ- το πόσο στοίχισε ο Μελίσσης και ο Ντομινίκ, ο Σισέ και ο Ροντρίγκο Σόουζα, θα είναι μια κουβέντα που αφορά προέδρους, λογιστές και μάνατζερ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα αφορά κανέναν, μα κανέναν οπαδό.