Αριστεροί και Δεξιοί

Δεν αμφιβάλλω ότι η φράση του Νίκου Πατέρα «δεν είναι καθόλου χρήσιμο να συζητάμε αυτή την ώρα για τη διαιτησία» είναι πολύ χρήσιμη για τον Παναθηναϊκό. Οποια ομάδα παίρνει σφύριγμα δεν έχει καμιά διάθεση να μιλάει για τη διαιτησία και ο Παναθηναϊκός την προηγούμενη αγωνιστική πήρε το σφύριγμά του.

Αν πάρει περισσότερα, η επόμενη φράση είναι «οι μεγάλες ομάδες δεν μιλάνε για διαιτησία» ή ακόμα καλύτερα «όταν έχεις καλή ομάδα κανένας διαιτητής δεν μπορεί να σε σταματήσει». Αν δεν θυμάται να τις πει, δεν έχει παρά να ζητήσει να ψάξουν σε δηλώσεις παραγόντων του Ολυμπιακού. Θα βρει καμιά εκατοστή. Των παραγόντων, καλέ, που σήμερα λένε ότι αλλάξανε τα κόζια με την ΕΠΟ του Σοφοκλή Πιλάβιου.

Το θέμα της διαιτησίας για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό μοιάζει με αυτό των Αριστερών και Δεξιών μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Οταν οι Δεξιοί με τον αέρα του νικητή στέλνανε τους Αριστερούς στην εξορία, λέγοντας ότι στην κατοχή τους σφάζανε με τα κονσερβοκούτια. Οι μεν μιλάγανε για την Πηγάδα του Μελιγαλά οι δε για τη Μακρόνησο. Ψέματα δεν λέγανε. Φυσικά οι κομμουνιστές όσο είχαν το πάνω χέρι καθάριζαν όποιον είχε όπλο και δεν ήταν δικός τους, από τον Ψαρρό μέχρι τους Δεξιούς της Μεσσηνίας, φυσικά οι Δεξιοί μετά τη νίκη τους κυνήγησαν όποιον ήταν κομμουνιστής ακόμα κι αν δεν είχε διαπράξει εγκλήματα.

Φυσικά ο Γιώργος Βαρδινογιάννης έπαιρνε τα σφυρίγματα στην ΕΠΟ του Τριβέλα, φυσικά ο Σωκράτης Κόκκαλης τα ισοφάρισε με το παραπάνω στην ΕΠΟ του Γκαγκάτση. Μόνο που το ένα έγκλημα δεν αναιρεί το άλλο. Επίσης το «μέχρι να έρθουμε στα ίσα» ποτέ δεν ισχύει.

Για να έρθει «στα ίσα» ξεκίνησε ο Κόκκαλης και το ξέσκισε το ρεκόρ του «καπετάνιου». Για να έρθει «στα ίσια» ξεκινάει ο Πατέρας και είμαι βέβαιος ότι εννοεί 12 πρωταθλήματα για τον Παναθηναϊκό κι άλλα δύο να υπάρχουνε για την κακιά την ώρα. Η απληστία του ισχυρού είναι κανόνας στη ζωή. Επίσης, ο παράγοντας από τα σφυρίγματα παίρνει την ικανοποίηση, επειδή αν μια ομάδα κερδίζει από τους παίκτες της, άντε να του πούνε ότι βάζει λεφτά, διότι τις επιλογές θα τις κάνει ο τεχνικός διευθυντής. Αν, όμως, κερδίζει με τα σφυρίγματα, νικητής είναι η μαγκιά του.

Πώς τελείωσε η ιστορία με τον Εμφύλιο; Μετά τη δικτατορία, όταν ο κόσμος κατάλαβε ότι υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα από το τι έκαναν του ενός ο πατέρας στο Βίτσι και του άλλου ο πατέρας στο Μπούλκες. Κι όταν βρέθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να δεχτεί ότι όλοι ήταν Ελληνες και να βάλει τον Τσακαλώτο και τον Βαφειάδη να σφίξουν τα χέρια.

Μπορεί ο Σοφοκλής Πιλάβιος να βάλει τον Κόκκαλη και τον Πατέρα να το κάνουν. Οσο ο ένας τον φωνάζει στο γραφείο του κι ο άλλος τον αποκαλεί «αξιόλογο νέο άνθρωπο», όχι. Τη μέρα, όμως, που στη διπλωματία θα προσθέσει την πυγμή, κάτι μπορεί να αλλάξει.




Στο gavros.gr έκανε δηλώσεις μετά το ματς της Τούμπας ο Σάββας Θεοδωρίδης. Ανάμεσα στα άλλα ευχαρίστησε τους συνεργάτες του στη θητεία του στον Ολυμπιακό, προσθέτοντας ότι ο «Κούλης Δουρέκας προϋπήρχε στον Ολυμπιακό από μένα».

Αν δεν το εννοεί διοικητικά αλλά υπό την ευρύτερη έννοια, ο Κούλης μικροδείχνει, μια και ο Θεοδωρίδης βρίσκεται στον Ολυμπιακό από τα μέσα της δεκαετίας του '50, όταν είχε αντικαταστήσει τον Κουρουκλάτο ή τον Δελαβίνια ή τον Τσανακτζή ή τον Αδαμάντιο Κοραή.

Η ιστορία του Κούλη Δουρέκα στον Ολυμπιακό ανήκει στην κατηγορία των Horatio Alger stories. Στα μέσα του 19ου αιώνα ο Alger ήταν από τους πρώτους που «δημιούργησαν» το American Dream. Εγραψε κάποιες δεκάδες εφηβικά μυθιστορήματα, στα οποία πάντοτε κάποιος πιτσιρικάς ξεκινούσε πάμπτωχος, αλλά χάρη στη σκληρή δουλειά πετύχαινε στη ζωή του.

Τώρα θα ρωτήσει γιατί να κάτσεις να διαβάσεις κάτι που ξέρεις πώς τελειώνει; Για τον ίδιο λόγο που μερικά εκατομμύρια γυναίκες παλιότερα σάπιζαν να διαβάζουν «Νόρες». Το ξέρανε ότι ο τυπάς με το θεληματικό σαγόνι κάποια στιγμή θα πάει στην κυρία που «θα χαθεί στην αγκαλιά του», όπως λένε το πήδημα στις «Νόρες», αλλά πώς θέλετε δηλαδή να τελειώνει το μυθιστόρημα;

Να έρχεται ένας άλλος με θεληματικό πηγούνι, να την πέρδονται αμφότεροι την κυρία και να τα φτιάχνουν μεταξύ τους; Αυτά δεν γίνονται ούτε στα debate, που αν δεν με απατά το μάτι μου γίνονται όλο και πιο gay friendly, ο Θεός να με συγχωρέσει που κολάστηκα.

Τέλος πάντων, ο Κούλης ξεκίνησε από ταπεινός αρτοσυγκολλητής στις «12 μπουκιές» κάτω από τα παλιά γραφεία του Ολυμπιακού, για να φτάσει σήμερα όχι μόνο να μνημονεύεται από τον Σάββα, αλλά να διεκδικεί και αρχαιότητα. Δουλειά και timing, αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας. Να αποδίδεις και να ξέρεις πότε πρέπει να διεκδικήσεις την άνοδό σου. Στο δεύτερο σημείο έκανε και το λάθος ο μάνατζερ του Ισμαέλ Μπλάνκο, Χουάν Μπέρος. Bad timing για να ζητάς αύξηση.

Στα δύο χρόνια που βρίσκεται ο Μπλάνκο στην ΑΕΚ έχει επαναδιαπραγματευτεί το συμβόλαιό του δύο φορές. Φυσικά με τα γκολ του μπόρεσε να το κάνει το παλικάρι, αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όποτε σκοράρει ο Μπλάνκο πρέπει το χέρι του Dear All να μπαίνει πιο βαθιά στην τσέπη του Νοτιά; Πόσες φορές δηλαδή πρέπει να γραφτεί το «έδεσε τον Μπλάνκο η ΑΕΚ» μέχρι να είναι και πραγματικό;

Είναι πολλά τα 600.000 που ζητεί ο Μπέρος για να επιμηκυνθεί το συμβόλαιο του Μπλάνκο; Και ναι και όχι. Ναι, γιατί στο τέλος ο Dear All θα έχει δικαίωμα να πάρει μπαγλαμαδάκι και να τραγουδάει το «Ησουνα δεν ήσουνα μια παξιμαδοκλέφτρα, τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις σούρτα φέρτα», γιατί από τη δεύτερη κατηγορία και με χειρουργημένο γόνατο πήρε η ΑΕΚ τον Μπλάνκο, και όχι, γιατί σε σύγκριση με τον Χουανφράν που παίρνει τα διπλά ο Μπλάνκο έχει προσφέρει πολλά περισσότερα.

Αυτό με τις επαναδιαπραγματεύσεις των συμβολαίων από μεριάς μάνατζερ ορισμένες φορές είναι τόσο εκβιαστικό όσο κι όταν γίνεται από πλευράς διοικήσεων. Γιατί όταν μια διοίκηση ομάδας ζητεί από έναν παίκτη να ανανεώσει το συμβόλαιό του πριν τελειώσει, ο παίκτης το πιάνει το υπονοούμενο, ότι αν δεν γίνει μπορεί και να φάει πάγκο μέχρι να τον ξεχάσει και η μάνα του.

Οταν, όμως, γίνεται από πλευράς μάνατζερ και πάλι είναι σαφές. «Νηστική αρκούδα δεν σκοράρει». Αν λοιπόν σήμερα ο Μπλάνκο σκοράρει με τον Ολυμπιακό, με άλλον αέρα θα κουνιέται ο Μπέρος. Αν, όμως, δεν σκοράρει κι ακόμα χειρότερα η ΑΕΚ χάσει, με τι καρδιά και τι ψυχή ζητάς αυξήσεις;

Ιδιαίτερα όταν ξέρεις ότι τα οικονομικά της ΑΕΚ μια ζωή θα είναι άσ’ τα να πάνε. Γίνεται η μεταγραφή του Ρεγκέιρο από τη Λέγκια και στον SuperΣΠΟΡ FM γράφεται δύο φορές ότι η ΑΕΚ πλήρωσε 250.000 στη Λέγκια. Αλλά ο πρόεδρος της Λέγκια δηλώνει: «Βάσει εφημερίδων μπορεί να σχηματίσατε την άποψη ότι είχαμε πολλές προτάσεις, άρα η ομάδα έχασε με την πώλησή του έναντι 200.000 ευρώ».

Πού το είπε; Στον SuperΣΠΟΡ FM. Εκανε λάθος ο πρόεδρος; Εκανε λάθος η ΑΕΚ; Κάνω λάθος που κάθομαι και ασχολούμαι με ένα πενηντάρικο, όταν για τη μεταγραφή του Κυργιάκου οι αγγλικές εφημερίδες ανέφεραν ότι δόθηκαν μέχρι 2,4 εκατομμύρια ευρώ κι όχι τα 3 και κάτι εκατομμύρια που ανακοινώθηκαν;

Γενικά η σχέση των ελληνικών ΠΑΕ με το χρήμα είναι μυστήρια υπόθεση. Πριν από το διοικητικό συμβούλιο του Παναθηναϊκού ο Νίκος Πατέρας είπε ότι η χρονιά θα κλείσει με ένα μικρό παθητικό. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε εισπράξει πάνω από 15 εκατομμύρια ευρώ από την πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τα διαρκείας είναι περίπου τα ίδια. Ας πούμε, λοιπόν, ότι φέτος το παθητικό θα είναι 5 εκατομμύρια, ας πούμε 10, τότε έτσι μπακάλικα πέρυσι ο Παναθηναϊκός δεν είχε κέρδος;



Eπίσης μπακάλικα, με την ομάδα να παίζει τα τελευταία 13 χρόνια 12 φορές στο Τσάμπιονς Λιγκ, πώς γίνεται να λέει ο Σωκράτης Κόκκαλης ότι έχει βάλει 200 εκατομμύρια; Εκτός αν εννοεί αυτά που έβαλε χωρίς αυτά που πήρε.