Πέρασε πλέον και στο DNA του...

Eκείνο που μου γυρίζει το μυαλό είναι όταν γίνεται μια εκτίμηση του αγώνα και αναφέρεται ότι λείπουν βασικοί ποδοσφαιριστές. Είτε από τον ΠΑΟΚ είτε από τον Ολυμπιακό. Για τις δύο ομάδες, οι απουσίες ήταν συμμετρικά καθοριστικές για την εικόνα που παρουσίασαν και, φυσικά, δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση ό,τι δεν κατάφεραν στα 90 λεπτά του αγώνα.

Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος τις ανυπόστατες δικαιολογίες κι ας ασχοληθούμε με ένα παιχνίδι που δυστυχώς πήρε τη σκυτάλη από τη ματσάρα του ΟΑΚΑ. Και λέω «δυστυχώς» φανερώνοντας ότι δεν περίμενα να ακολουθήσει υπερθέαμα μετά την αφροδισιακή αναμέτρηση ΠΑΟ - Αρης. Από την άλλη, πάλι καλά... Δεν έλειψαν οι φάσεις, σημειώθηκαν γκολ και από τις δύο πλευρές και θα ήμασταν άδικοι αν υποτιμούσαμε την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών για το καλύτερο, υποστηρίζοντας ότι δεν κατάφεραν απολύτως τίποτε.

Οσο κυλούν οι αγωνιστικές στη φετινή περίοδο, στην οποία υποτίθεται ότι ο ΠΑΟΚ έχει τοποθετήσει τον πήχη ψηλότερα από κάθε προηγούμενη χρονιά, υπάρχει κάτι που ουσιαστικά τον αδικεί, τον φρενάρει. Είναι ένα χειρόφρενο, μονίμως, σηκωμένο. Και δεν διεκδικούμε την αποκλειστικότητα της διαπίστωσης. Διατυπώνεται από τους περισσότερους. Είτε γιατί έχουν βαρεθεί να βλέπουν τον ΠΑΟΚ να αγωνίζεται φοβισμένος έναντι των «μεγάλων» της Αθήνας είτε γιατί αντιλαμβάνονται ότι αυτή η επιφυλακτικότητα, που όλοι γνωρίζουμε ότι απορρέει από τον Σάντος, είναι σαν να έχει μπει στο DNA της ομάδας.

Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, όσες κι αν ήταν οι απουσίες βασικών που αλλοιώνουν το βασικό σχήμα, αν υπήρχε μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, δυναμισμός, πάθος, ίσως ακόμη και φανατισμός, υπό την έννοια ότι θα ενίσχυε την προσπάθεια για να επιβληθεί.

Πολλές οι αδυναμίες του ΠΑΟΚ και αυτές εκμεταλλεύτηκε πρώτος από όλους ο Τοροσίδης. Εβαζε στην τσέπη τον Λίνο και τον έκανε βόλτα. Οσο για το κέντρο άμυνας, πιο συχνά συναντούσε ο Χαλκιάς τον Ντιόγο και τους αντιπάλους του παρά τους συμπαίκτες του, τον Τσιρίλο και τον Σαβίνι.

Πέρασαν λοιπόν 12 χρόνια από την τελευταία εντός έδρας νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού και η αναμέτρηση στην οποία ίσως σπάσει αυτή η ιστορική παράδοση μετατέθηκε για την επόμενη περίοδο. Και δεν βλέπω για ποιον λόγο θα έπρεπε τελικά να είχε ανατραπεί η παράδοση. Ποιος πείσθηκε ότι ο ΠΑΟΚ έχει τελικά τη νοοτροπία για να επικρατήσει στα ντέρμπι κι ας μην παίξει καλά; Κι ας ευνοηθεί από την τύχη.

Εκείνο που ξέρουμε όλοι είναι ότι η τύχη βρίσκεται κάτω από τη μεσαία γραμμή και προς την αντίπαλη εστία, όπου φτάνεις με εφόδια την ταχύτητα, την τεχνική, την αποφασιστικότητα και τη δύναμη της θέλησης για να νικήσεις.