Ένα κείμενο… μαρτύριο!

Μετά από ένα ματς που οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν τέτοια εμφάνιση είναι δύσκολο να βρεις κάτι θετικό. Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη και κάθεσαι μπροστά στο πληκτρολόγιο. Βαριεστημένα και με το μυαλό άδειο ανοίγεις ένα έγγραφο Word και ψάχνεις θέμα για το άρθρο στο sport-fm.gr. Τι ωραίο το δεύτερο ενικό. Τι ωραία θα ήταν να ήσουν εσύ αυτός που ψάχνει θέμα για να γράψει. Αλλά δεν είσαι. Είμαι εγώ.

Οπότε πόσο ακόμα θα κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Ας το γυρίσω λοιπόν. Βαριεστημένα και με το μυαλό άδειο ανοίγω ένα έγγραφο Word και ψάχνω θέμα για το άρθρο στο sport-fm.gr. Πολύ δύσκολα τα πράγματα. Η εμφάνιση πολύ κακή. Η απόδοση του Σάχα απογοητευτική. Το ντεμπούτο του Άρτσε καταστροφικό. Οι Αραούχο και Χουανφράν λίγα πράγματα. Ο Γιάχιτς έτσι κι έτσι. Και ναι και όχι.

Ο Μάκος με όχι δυνατές πλάτες ακόμα για να αντέξει το βάρος. Ο Καφές λιγότερο ηγετικός απ’ όσο προστάζει η εμπειρία του. Ο Λεονάρντο στην αρχή της απόστασης που πρέπει να καλύψει από το γήπεδο της Λιβαδειάς μέχρι το «Γκούντισον Παρκ». Ο Σκόκο με εκλάμψεις, αλλά και υπερβολές. Ο Μπλάνκο τίποτα ιδιαίτερο. Και φυσικά σε όχι καλή βραδιά και ο Μπάγεβιτς. Θέλετε κι άλλα. Εγώ όχι.

Σε λίγο θα τελειώσω το κομμάτι, θα στείλω το κείμενο στο e-mail της ιστοσελίδας και δεν θα έχω βρει κάτι θετικό. Για την ομάδα μιλάω, όχι για τον κόσμο. Εκεί όλα ήταν μια χαρά. Ίσως το μόνο θετικό είναι ότι το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι Ευρώπη. Ίσως ότι μια νίκη στα Γιάννινα, θα ξαναδώσει χαμόγελα, κουράγιο και ελπίδα ενόψει Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού.

Ίσως ότι τα ματς με σημαντικούς αντιπάλους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έστω κι αν είναι… εφιαλτικά, δίνουν εφόδια για το μέλλον. Αυτά. Δεν περιγράφω άλλο. Περιμένω καλύτερα πράγματα εντός συνόρων.

Επικοινωνία με τον συντάκτη: yanniskifon@hotmail.com