Εεεε! Δεν είναι αυτό που νομίζεις!

Η βασική αρχή της δημοσιογραφίας είναι να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις να πεις σε αυτόν που θα σε διαβάσει και πάνω σε αυτό να δομήσεις το κείμενο σου. Έλα που το μυαλό μου είναι επιεικώς κοκτέιλ κακοχτυπημένο με ολίγη από ούζο μαζί με δυόσμο και χυμό μπανάνας… Αυτό αμέσως, αμέσως συνεπάγεται ότι ξεκινάμε χωρίς στόχο αλλά με καλή διάθεση (λέμε τώρα), έχοντας στο νου ότι μάλλον θα ξεπεράσω το ρεκόρ του αγαπητού Τσούγκου που συνηθίζει να στέλνει τα κείμενα για το Αβάπτιστο στο +5.
Βρισκόμενη πέντε συναπτά λεπτά μπροστά από το φύλλο του word, ανακάλυψα με… καθυστέρηση, πως το θέμα είναι μπροστά μου, κρυμμένο στο «+5»!

Γράφει η Φλώρα Μιχαλοπούλου


Θα χαρώ να βρω έναν, έστω έναν, που να μη έχει καθυστερήσει ποτέ στη δουλειά του. Υπάρχουν άτομα που το κάνουν συστηματικά, άτομα που το κάνουν σποραδικά και άλλοι σπανίως. Πάντως όλοι το κάνουν! Σςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς! Δεν θέλω αντιρρήσεις! Όποιος μπορεί να αποδείξει το αντίθετο εγγράφως (με σφραγίδα και υπογραφή από το αφεντικό του) κερνάω καφέ!

Το θέμα είναι πως αυτή η αργοπορία είναι που μας αναγκάζει πολλάκις να γίνουμε ποιητικοί, να αφήσουμε τη φαντασία μας να οργιάσει γιατί υπάρχουν ειδών και ειδών αργοπορημένοι. Επιλεκτικά θα αναφέρω κάποιες κατηγορίες:

•Ο ειλικρινής αργοπορημένος

Ξενέρωτη κατηγορία χωρίς πολλά-πολλά. Συνήθως δεν καθυστερεί πολύ και όταν το κάνει μάλλον έχει λόγο (μποτιλιάρισμα στο Κηφισό, απεργία στο κέντρο, αναζήτηση πάρκιν στο Παγκράτι κλπ κλπ κλπ). Ακόμα όμως κι αν αργήσει επειδή κοιμήθηκε λιγάκι παραπάνω θα το ομολογήσει χωρίς δεύτερη σκέψη αφού το μότο του είναι πως «η αλήθεια πάντα ανταμείβεται». Jesus Christ! Ακόμα υπάρχουν τέτοιοι! Να τους προσέχετε!

•Ο ευρηματικός αργοπορημένος

Για αυτήν εδώ την κατηγορία η καθυστέρηση είναι δεύτερη έξης. Καθυστερεί παντού και πάντα. Ακόμα και όταν θέλει να δει τελικό Champions League στο σπίτι του μόνος του, ανοίγει την τηλεόραση στις 21:50 για να βρει μία καλή δικαιολογία να πει στον εαυτό του! Εδώ λοιπόν τα πράγματα μπλέκονται. Μιλάμε για άνθρωπο εξαιρετικής ευφυΐας και επινοητικότητας αλλά ταυτόχρονα και ασύλληπτης ερμηνευτικής ικανότητας. Ακόμα και αν πει ότι καθυστέρησε γιατί τράκαρε με τη Μπγιονσέ να είσαι σίγουρος ότι το αφεντικό σου θα το «φάει». Ναι ρε γαμώτο! Ο μπάσταρδος αυτός είναι πολύ καλός. Αλλά συνήθως αυτός ο τύπος δεν είσαι εσύ!

•Ο «καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες» αργοπορημένος

Χμ! Εδώ νομίζω πως θα μπορέσετε να ταυτιστείτε οι περισσότεροι. Εντάσσονται όσοι αργούν από συχνά έως σποραδικά και στη διαδρομή ακούγοντας «Φουνταριστούς» και πίνοντας καφέ προσπαθούν να συλλάβουν μια καλή ιδέα για να πλασάρουν στον προϊστάμενο τους. Όταν η «ιστορία αργοπορίας» συλληφθεί συνήθως ακολουθεί τηλέφωνο στο κολλητό, σ τη γκόμενα ή στη μαμά για να ρωτήσει αν είναι πιστευτή και πιασιάρικη και αναλόγως πράττει. Συνήθως θα ακούσεις καθημερινές δικαιολογίες, του τύπου «ήμουν χάλια με πυρετό το πρωί αλλά τελικά πήρα ένα ντεπονάκι και είπα να έρθω», «με είχε κλείσει ένας τύπος και δεν μπορούσα να ξεπαρκάρω. Τελικά φώναξα το γερανό και το πήρε», «ξέχασα να φορτίσω το κινητό και έκλεισε από μπαταρία, οπότε δεν χτύπησε το ξυπνητήρι», κλπ κλπ κλπ

•Ο «στα @@ρια μου» αργοπορημένος

Εδώ κατηγοριοποιούνται λίγοι και καλοί. Πρέπει να είσαι ή ο «& Υιος» στην πινακίδα του καταστήματος-επιχείρησης ή να θες μανιωδώς να απολυθείς και να επιθυμείς συνάμα μια θεαματική έξοδο. Είναι περιττό να πω πως κανείς δεν απολογείται και ακόμα και αν κάτι τέτοιο τους ζητηθεί είναι πάντα λακωνικοί. Ένα «ΩΧΟΥΟΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ (επιβεβλημένα μακρόσυρτο). Τι θες τώρα!» είναι πάντα αρκετό. Τελεία και παύλα.

•Ο ηλίθιος αργοπορημένος

Με αυτή τη κατηγορία σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν ξέρω αν πρέπει να συρθώ στα πατώματα από τα γέλια ή απλά να δείξω κατανόηση εμπλουτισμένη με στοιχεία οίκτου. Λοιπόόόόόόόν! Αυτοί έρχονται καθυστερημένοι και ιδρωμένοι. Το πρώτο το ξέρατε. Αν απορείτε για το δεύτερο θα σας πω απλά πως το τελευταίο τέταρτο συνήθως τους παρατηρώ που τρέχουν στο απέναντι πάρκο για να έχουν το εν λόγω κάθιδρο look ώστε να είναι πιο πειστικοί ότι δήθεν έχασαν το λεωφορείο και αναγκάστηκαν να περπατήσουν τη διαδρομή Γλυφάδα-Περιστέρι! Α! Ξέχασα να αναφέρω πως το πρόσωπο των συγκεκριμένων «συναδέλφων» έχει ακόμα ζάρες από την πάλη με τα σεντόνια και η απολογία τους προς το αφεντικό ξεκινάει πάντα με το «Εεεε! Δεν είναι αυτό που νομίζεις!»

•Ο γκαντέμης αργοπορημένος

Αν έχεις κι εσύ το κοκαλάκι της νυχτερίδας, τότε εδώ είναι το «σπίτι» σου. Αυτό ο τύπος καθυστερημένου μπαίνει στο γραφείο με το βλέμμα που μαρτυράει από χιλιόμετρα πως ό, τι πει θα είναι μπαρούφα αλλά ως δια μαγείας καταφέρνει να πείσει το αφεντικό ότι όλα όσα ξεστόμισε δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Αλλά… Όλα γκρεμίζονται με ένα τσαφ…

π.χ. «ξέρετε άργησα γιατί η μανούλα μου δεν αισθάνονταν καλά, της είχε φτάσει η μεγάλη πίεση 21 και την πήγα μέχρι το Λαϊκό. Καταλαβαίνετε…», ξεστομίζει ο ατυχής

«Καταλαβαίνω», απαντά το boss

Έλα όμως που την ώρα που χτυπά το τηλέφωνο στο τηλεφωνικό κέντρο, και η γραμματέας λείπει γιατί έχει πάει να ανανεώσει το lipstick, περνά από εκεί τυχαία το αφεντικό που είχε πάει στο κυλικείο για να πάρει καφέ και απαντά.
«Ναι γεια σας. Τον Ντέμη Γκαντεμίδη θα ήθελα;»

«Ποιος το ζητεί παρακαλώ»

«Η μανούλα του»

«Α! Καλή σας ημέρα. Πως είστε κυρία Γκαντεμίδη; Αισθάνεστε καλύτερα; Έπεσε η πίεση;»

«Ποια πίεση; Και δεν με λένε Γκαντεμίδη, αυτό είναι του συζύγου μου!»

Εκεί κάπου τα ψωμιά του Ντέμη Γκαντεμίδη τελειώνουν, διότι δεν φτάνει που έχει να αντιμετωπίσει τον οργισμένο εργοδότη, έχει να λογοδοτήσει πια και στην εξαγριωμένη μάνα που «για λίγη καθυστέρηση πήγες να με πεθάνεις. Γιός είσαι εσύ; Ε; Γιος; Του πατέρα σου παιδί τι να περιμένεις…»!

Ουφ! Αυτά είχα να πω κι εγώ ως αργοπορημένη (καθένας με τον πόνο του)!

Υ. Γ. Να ενημερώσω τους απανταχού εργοδότες πως πρέπει στις «καθυστερήσεις» να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Δηλαδή τη θετική πλευρά του νομίσματος, ότι ο εργαζόμενος τελικά προσήλθε! Θα μπορούσε να μην φανεί ούτε καν! Οπότε δείξτε λίγη επιείκεια γιατί συνήθως όταν του φωνάζετε δεν έχει πιει ακόμα ούτε καφέ!