Ο μυστηριώδης πρόεδρος με το λάπτοπ

Παρακολούθησα την «Αθλητική Κυριακή», αγαπητέ αναγνώστη, και κόντεψα να πέσω σε κατάθλιψη. Τρεις, ζωή να 'χουνε, ξεκίνησαν να παρουσιάζουν την εκπομπή την πρώτη αγωνιστική της Σούπερ Λίγκας, δύο συνέχισαν στη δεύτερη και στην τρίτη έμεινε ένας. Και αυτός Κατσαρός. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάρα «αγωνιστική και πεσών παρουσιαστής», μέχρι την παρέλαση βλέπω να παίρνει προαγωγή η Παναγιωταρέα και να αναλαμβάνει αυτή το τιμόνι της εκπομπής. Με τον Μάνη Αλεξανδρίδη στα φωνητικά…

Η Αννούλα η Καραμανλή, βέβαια, είναι δικαιολογημένη, διότι αποφάσισε να πολιτευτεί, όμως το ότι ο Πουρουπουπού βγήκε για μία ακόμα Κυριακή Α.Α. (Αδικαιολογήτως Απών) στη βραδινή αναφορά με κάνει να σκέφτομαι διάφορα…

Φοβάμαι μήπως ο ευαίσθητος Παύλος πήρε τοις μετρητοίς το προ ημερών δημοσίευμα της «Αξίας», το οποίο σχολίαζε το καλλίγραμμο σώμα του («έχει γίνει σαν βόδι απ' το φαΐ», έγραφε ο διακριτικός συντάκτης) και απέχει διότι αποφάσισε να ακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα διαίτης, όπως ο Ρινκόν, μέχρι να ρίξει την μπάκα, για να επιστρέψει στη συνέχεια μινιόν. Απ' τη στήλη μου και στου Βαρούχα τ' αυτί, Παναγιά μου...

Η συνέντευξη του «αδιάφθορου» της ΟΥΕΦΑ Πέτερ Λιμάχερ στο «Κ» της «Καθημερινής» και στον Φέρρυ Μπατζόγλου έδωσε την ευκαιρία στον κόσμο να αντιληφθεί ότι ο πιο αμόρφωτος πρόεδρος ομάδας Β' Εθνικής ξέρει τουλάχιστον γαλλικά και πιάνο. Ο Πέτερ, μιλώντας για τα στημένα παιχνίδια στην Ελλάδα, έκανε μια μεγάλη αποκάλυψη:

«Από αξιόπιστη πηγή μάθαμε ότι σε ένα παιχνίδι της Β' Εθνικής Ελλάδος την αγωνιστική περίοδο 2008-09 ένας πρόεδρος συλλόγου καθόταν στον πάγκο έχοντας ένα φορητό υπολογιστή με απευθείας σύνδεση με την ασιατική αγορά στοιχημάτων, η οποία είχε συμπεριλάβει στο κουπόνι στοιχήματος το παιχνίδι. Ετσι, μπορούσε να παρακολουθεί ζωντανά τις στοιχηματικές αποδόσεις εκεί και ταυτόχρονα να επεμβαίνει στο παιχνίδι. Με ποιον τρόπο; Από τον πάγκο ζητείται αλλαγή παίκτη με εντολή στον κόουτς της ομάδας: "Ακουσε, τώρα εφαρμόζουμε το σχέδιο Β και όχι το σχέδιο Α"».

Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πρόεδρος ξέρει να χειρίζεται λάπτοπ είναι πολύ ενθαρρυντικό. Διότι δεν είναι λίγοι οι ομόλογοί του στη Σούπερ Λίγκα που βλέπουν φορητό υπολογιστή και τον περνούν για μπαλταδόπλακα πάνω στην οποία θα κόψουν παϊδάκια το αρνί το Πάσχα (εξαιρείται ο Κομπότης, ο οποίος στο δημοτικό πρώτα έμαθε να γράφει σε λάπτοπ και μετά σε τετράδιο)…

Πάντως, το αγόρι μου δεν έχει καθόλου φαντασία. Κανονικά θα έπρεπε να πάρει τον υπολογιστή του, να πάει στην τουαλέτα και να κάνει εκεί τη δουλειά με την ησυχία του. Ετσι, ακόμα κι αν κάποιος τον έπιανε στα πράσα και τον ρωτούσε «τι κάνεις με το λάπτοπ στον καμπινέ;», θα του απαντούσε πολύ φυσιολογικά: «Reboot στο έντερο, γιατί δεν κάνει downloading εδώ και τρεις μέρες». Και θα καθάριζε…

Αντίθετα, αυτός προτίμησε να κατέβει στον πάγκο της ομάδας του και τώρα τρέχει και δεν φτάνει. Μα τι διάολο, Πόντιος ήταν και έκανε τέτοια κουταμάρα;

Παραμένω στον θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, διότι στην Πάτρα το σοφό γνωμικό «Γ@μ# την παράταση, πάμε για εθνική ανάταση» βρήκε την εφαρμογή του. Η ΕΠΣΑ (χτύπσες;), φίλε αναγνώστη, όπως διαβάζω στο «Φως», έκανε το λάθος να ορίσει τον τελικό του Σούπερ Καπ την ημέρα που η Εθνική μας έπαιζε με τη Μολδαβία. Η συνέχεια της ιστορίας είναι απολαυστική:

«Ο τελικός έληξε ισόπαλος στο 90λεπτο, η ώρα είχε περάσει και θα έπρεπε να ακολουθήσει η παράταση, με κίνδυνο να χαθεί η τηλεοπτική μετάδοση (τουλάχιστον το ένα ημίχρονο) του αγώνα της Εθνικής μας. Μάλιστα, οι μουρμούρες προς την ΕΠΣΑ δεν ακούστηκαν μόνο από τους δύο φιναλίστ, αλλά και από τον κόσμο που ήταν στο γήπεδο. Αποτέλεσμα, η ΕΠΣΑ με συμφωνία των ομάδων να κόψει την παράταση, στέλνοντας τη διαδικασία κατευθείαν στα πέναλτι».

Είναι μια αποστομωτική απάντηση σε όσους τολμούν να ισχυριστούν ότι τα παιχνίδια της Εθνικής είναι πιο βαρετά και από επετειακό σεξ με τη σύζυγο ύστερα από 20 χρόνια γάμου. Διότι για χάρη ποιας άλλης ομάδας θα φτάναμε στο σημείο να πηδήξουμε την παράταση, λες και είναι τάξη στα αγγλικά, για να μη χάσουμε ούτε δέκα λεπτά ποδοσφαιρικής πανδαισίας; Αντε, να το κάναμε με μισή καρδιά για τη Βραζιλία. Ή για τον ΠΑΟΚ του Φερνάντο…

Ευτυχώς, πάντως, στα πρώτα πέντε χτυπήματα αναδείχτηκε νικητής, διότι αν γινόταν καμιά στραβή και οι παίκτες των δύο ομάδων ήθελαν καμιά σαρανταριά, όπως συνέβη στον τελικό Κυπέλλου μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, δεν είναι απίθανο να παρατούσαν στη μέση και τα πέναλτι και να έστριβαν νόμισμα…

Σύντομη διακοπή, dear. Ακολουθεί σύγχρονη ελληνική ποίηση. Απαγγέλλει ο Ευθύμης Χούτας (καλλιτέχνης του «Φωτός»), ο οποίος ενεπνεύσθη απ' το παιχνίδι του Ολυμπιακού Βόλου με την Κέρκυρα:

«Οσο πιο σκληρό είναι ένα μέταλλο τόσο περισσότερο εκτιμάται η αξία του. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις στον κανόνα: ο τσίγκος (όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε στην καθομιλουμένη τον ψευδάργυρο) δεν υπήρξε ποτέ ευγενές μέταλλο και αυτή ακριβώς τη φήμη γύρω από το όνομά του θέλησε να επιβεβαιώσει ο Θανάσης Τσίγκας!».

Εχω συγκινηθεί. Νόμιζα ότι ο κύκλος των χαμένων ποιητών έκλεισε την ημέρα που ο Παναγιώτης Βουγιούς μπήκε στη ζωή μας. Πόσο έξω έπεσα... Ο Ευθύμης μου ξεπέρασε ακόμα και τον μεγάλο δάσκαλο. Πάρε μια στροφή ακόμα να μερακλώσεις: «Δίχως ίχνος ευγένειας, ο επιθετικός της Κέρκυρας κρύφτηκε πίσω από τα τρία γκολ της ομάδας του και απέδειξε ότι δεν είναι απαραίτητο να σκοράρει ένας φορ για να αποδειχτεί πολύτιμος. Πολύτιμος σαν το χρυσάφι, το τιτάνιο και σε καμία περίπτωση τον τσίγκο». Αξιος εστί...

Στην παρουσίαση των νέων αποκτημάτων του Ολυμπιακού ο αγαπημένος μου πρόεδρος, ο Σωκράτης, δεν ανέφερε το όνομα του Κετσπάγια, ενώ απέφυγε να πει έστω τη λέξη «προπονητής». Ο συνάδελφός του στον «Πρωταθλητή», ο «Κύριος Πρόεδρος», αναφερόμενος στον γλυκό Τιμούρ έγραψε: «Αυτόν εδώ τον καραφλό που έχουμε τώρα». Και ερωτώ τους δύο προέδρους της καρδιάς μου. Τι σας έχει πιάσει τώρα με τον Κετσπάγια; Χολέρα έχει και δεν λέτε καν το όνομά του;