Ηταν και είναι Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς…

Ενα χρόνο πριν ο Ολυμπιακός την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος παίζει με τον Αστέρα Τρίπολης στο Καραϊσκάκη. Κάνει ένα κακό πρώτο ημίχρονο και βρίσκεται να χάνει με 0-1. Η εξέδρα δεν είναι καλόβολη, καθώς έχει προηγηθεί ο αποκλεισμός από την Ανόρθωση. Ομως στο γήπεδο υπάρχει ο Ντιόγο, τον οποίο ο κόσμος περίμενε ολόκληρο το καλοκαίρι. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Βραζιλιάνος κάνει δυο-τρεις σπουδαίες ενέργειες, ξυπνάει κι ο Γκαλέτι και μπαίνει στο γήπεδο ο Μπελούτσι: το 0-1 γίνεται 3-1 και η νίκη εκείνη (εκ των υστέρων) αποδεικνύεται ότι είναι το μισό πρωτάθλημα.

Η εξέδρα βλέπει στο πρόσωπο του Ντιόγο τον νέο βασιλιά: μία εβδομάδα μετά ο Βραζιλιάνος «καθαρίζει» στην Ξάνθη και την τρίτη αγωνιστική σκοράρει και με τον Πανσερραϊκό. Την τέταρτη αγωνιστική τον παίζει σκληρά ο Μπαρκαουάν με τον ΟΦΗ και την πέμπτη είναι πρωταγωνιστής στο ματς με την ΑΕΚ. Για δύο μήνες οι οπαδοί και ο Τύπος έχουν με κάτι να ασχοληθούν και ο Βαλβέρδε τον χρόνο για να βρει την ομάδα που έψαχνε ολόκληρο το καλοκαίρι. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε ο Κετσπάγια φέτος. Δεν υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής ικανός να τραβήξει πάνω του τα βλέμματα και να του εξασφαλίσει κάτι πολύτιμο, δηλαδή χρόνο.

Βαλβέρδε

Στα πάνω του και τα κάτω του, ο Ολυμπιακός ως σωματείο και όχι ως κλαμπ (κλαμπ είναι το «Villa Mercedes») είναι υπερβολικός. Η υπερβολή, όταν τα πράγματα πάνε καλά, μπορεί να βοηθήσει ώστε να δημιουργηθεί ένα κύμα ενθουσιασμού έπειτα από την πιο συνηθισμένη νίκη. Η υπερβολή, όταν τα πράγματα δεν πάνε κατ' ευχήν, μπορεί να γίνει αιτία δυσφορίας, εξέγερσης ή και κατάθλιψης. Ο Ολυμπιακός είναι όμιλος φιλάθλων. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έγιναν πολλές απόπειρες να μεταλλαχτεί το DNA του, όμως σύνδεσμος φιλάθλων ήταν και τέτοιος παραμένει. Αν τον διαχειριστείς χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τα χούγια της εξέδρας του, αυτό είναι αυτοκτονικό: στη ζωή δεν είναι κακό να λες δεν μπορώ, είναι κακό να μην καταλαβαίνεις πού βρίσκεσαι.

Η δήλωση του Κετσπάγια ότι «δεν μπορείτε να περιμένετε να δείτε σε δύο μήνες όσα δεν είδατε τα προηγούμενα δέκα χρόνια» είναι χειρότερη και από το κοουτσάρισμά του. Κυρίως γιατί μαρτυρά ότι ο προπονητής δεν έχει καταλάβει πού βρίσκεται: δεν μπορείς να λες κάτι τέτοιο σε μια εξέδρα που φωνάζει ρυθμικά το όνομα του προκατόχου σου. Προφανώς η εξέδρα αυτό που έβλεπε πέρυσι το εκτιμά: δεν της έλειπε το καλό ποδόσφαιρο δέκα χρόνια ώστε να σ’ το ζητάει, αδικώντας την προσπάθειά σου. Φωνάζει ρυθμικά το όνομα του Βαλβέρδε διότι πιστεύει ότι το καλό αυτό ποδόσφαιρο το είδε πέρυσι.

Αλλιώς

Ο Κετσπάγια δεν κάνει πράγματα εκτός λογικής (του): ακόμα και η χρησιμοποίηση του Τοροσίδη σε ρόλο αριστερού χαφ ήταν μια πράξη απόγνωσης βασισμένη στο γεγονός ότι ο παίκτης παίζει αριστερό μπακ στην Εθνική ομάδα. Η ατυχία του κόουτς ήταν η αναβολή του ματς με την ΑΕΚ στην πρεμιέρα. Αν ο Ολυμπιακός έχανε το παιχνίδι, θα μεγάλωνε η απαίτηση για μεταγραφές, χρόνος υπήρχε. Αν κέρδιζε το ματς, θα είχε πάρει το αποτέλεσμα που θα δημιουργούσε στον κόσμο βεβαιότητες, όχι για την ικανότητά του ως προπονητή, αλλά για την καταλληλότητά του. Ο Κετσπάγια έχασε τότε την ευκαιρία να οικοδομήσει με τον κόσμο μια καλή σχέση ή να δείξει ποιος είναι βγαίνοντας μπροστά και απαιτώντας μεταγραφές. Χωρίς εκείνο το «ματς-δοκιμασία» μπερδεύτηκε.

Τα καλά λόγια που απέσπασε βιαστικά το καλοκαίρι τον έκαναν να πιστέψει ότι ο κόσμος μπορεί να κατανοήσει το τεχνικό του σχέδιο, να αγαπήσει έναν «Ολυμπιακό του 1-0» σαν αυτόν που έπαιξε με την Καβάλα. Δεν είναι έτσι απλό. Οπως δεν είναι απλά και τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού: ο Κετσπάγια προσπαθεί να γίνει αφεντικό φωνάζοντας, πριν καν πείσει τους παίκτες του ότι είναι καλός προπονητής. Τον σεβασμό δεν τον κερδίζεις φωνάζοντας: τον κερδίζεις όταν πείθεις το γκρουπ για την αξία σου. Προφανώς στην Ανόρθωση δεν είχε τέτοια προβλήματα, αλλά εκεί δεν είχε και να αποδείξει τίποτα: εδώ είναι αλλιώς.

Δυσφορία

Είναι λύση μια πιθανή του απόλυση; Αν δεν υπάρχει τρόπος να στηριχτεί, προφανώς και θα ήταν καλύτερο να αντικατασταθεί. Στήριξη, στην προκειμένη περίπτωση, δεν δίνουν τα αποτελέσματα –δεν είναι αυτά που λείπουν, μιλάμε για κάποιον προπονητή του οποίου η ομάδα δεν έχει δεχτεί γκολ σε επίσημο ματς! Στήριξη θα μπορούσε να υπάρξει αν π.χ. ο Σωκράτης Κόκκαλης εξηγούσε πειστικά γιατί τον επέλεξε. Το καλοκαίρι, όταν τέθηκε το θέμα, δεν έδωσε απάντηση. Την περασμένη Παρασκευή, όταν στην παρουσίαση των νέων αποκτημάτων είχε μια δεύτερη ευκαιρία να δώσει εξηγήσεις, προτίμησε να βγάλει ένα λόγο κατά των ΜΜΕ και να μη μιλήσει.

Στην πραγματικότητα η σιωπή του δεν έκανε κακό στα ΜΜΕ, αλλά γιγάντωσε τη δυσφορία μιας μερίδας του κοινού που περίμενε απαντήσεις και δεν τις άκουσε. Δεν νομίζω ότι ο κόσμος θέλει να παραδώσει το πρωτάθλημα αμαχητί. Αν του εξηγούσε ο Κόκκαλης ποια είναι η δυσκολία και πώς θα πορευτεί, ο κόσμος θα συστρατευόταν με την ομάδα. Αλλά η απαίτηση της υποστήριξης μιας ομάδας που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει απλώς επιτείνει τη δυσφορία.

Αντίθετο

Είπαμε: ο Ολυμπιακός είναι σύνδεσμος φιλάθλων. Αυτοί μπορεί να έχουν απαιτήσεις από παίκτες, προπονητές και προέδρους. Το αντίθετο δεν γίνεται.

Βαθμολογίες παρατηρητών 3 Λαθάκια γίνανε το Σ/Κ από τους διαιτητές και ουκ ολίγα. Αλλά ανθρώπινα. Καλά τα πήγαν όλοι. Για να θυμηθούμε τι έγραφα και τι έγινε.

• Κουκουλάκης (Λάρισα – Ατρόμητος 2-2). Διατηρήθηκε η παράδοση που θέλει στα ματς των δύο να γίνεται κατά καιρούς της κακομοίρας. Οπως έγραφα, ο «Κουκού» δεν φοβήθηκε να βγάλει νικητή (έδωσε πέναλτι στον Ατρόμητο και μετά τον άφησε με δέκα…), και το Χ προέκυψε μάλλον τυχαία. Α, και όπως πρόβλεπα εκνεύρισαν το Αλκαζάρ οι πλάγιοι του Βασάρα. Δείτε π.χ. το πρώτο γκολ του Ατρομήτου.

• Παμπορίδης (Αρης - ΠΑΣ Γιάννινα 1-0). Το «Βικελίδης» τον ξεφώνιζε, αφού κανείς δεν ξέχασε το περσινό ματς με τον ΠΑΟΚ με αυτόν διαιτητή. Το ξεφωνητό τον επηρέασε.

• Λαμπρόπουλος (Ολυμπιακός – Καβάλα 0-0). Πολύ καλύτερος και από ό,τι περίμενα: σας έλεγα ότι είναι πουλέν μου από πέρυσι και ότι θα δώσει ρεσιτάλ! Σας είχα επίσης προετοιμάσει ότι ο Καρατζίκας και ο Ευθυμιάδης θα 'ναι προσεκτικοί.

• Δαλούκας (Εργοτέλης – Ξάνθη 1-0). Σας είχα γράψει ότι θα χρειαστεί πολύ κόπο από όλους για να φύγει το ματς από το Χ. Ο «Εργο» σκόραρε στο πρώτο λεπτό και παρ’ όλα αυτά για να κερδίσει ίδρωσε. Ούτε τον πυρετό του δεν έδωσε ο Δαλού σε κανέναν…

• Γιάχος (Λεβαδειακός – Πανιώνιος 1-0). Ο Γιάχος στα δύο πέναλτι που έγιναν σε βάρος του Πανιωνίου έδωσε το ένα –αυτό που ήταν λιγότερο! Αλλά δεν καθόρισε το αποτέλεσμα πιστεύω. Μολονότι δεν μου φάνηκε έτοιμος για τη Σούπερ Λίγκα…

• Σταθόπουλος (Αστέρας – ΠΑΟΚ 1-1). Αναρωτιόμουν αν θα αντέξει ο «Μπορό». Αντεξε ο σκληροτράχηλος και όλα τα αμφίβολα ο «Σταθό» τα 'δωσε υπέρ του! Τρία πέναλτι ζήτησε ο ΠΑΟΚ, αλλά ο «Σταθό» βούλα δεν θα έδινε ποτέ, όπως ξέχασε και μια κάρτα στον Καρντόσο. Ομως σημασία έχει ότι ο ΠΑΟΚ απέκτησε φωνή στα κέντρα αποφάσεων…

• Καλόπουλος (Πανθρακικός – ΠΑΟ 0-1). Πρόβλεπα ότι θα 'χουμε μια διαιτησία σαν του Παμπορίδη στο «Εργο» – ΠΑΟ. Δεν συνέβη τίποτα τέτοιο. Ο «Καλόου» τα 'κανε σαλάτα δίνοντας έξι τουλάχιστον ανάποδα σφυρίγματα. Τυχερός πάντως, διότι δεν φάνηκε να θέλει να πάει το ματς προς κάποιο σημείο. • Ντάκος (ΑΕΚ - Ηρακλής 1-0). Τα 'γραφα ότι έχει εύκολη την κάρτα και πρέπει να έβγαλε καμιά δεκαριά κίτρινες. Εγώ τα γράφω, αλλά δεν με ακούνε…

«Πάρτε με πίσω»

Στην ΑΕΚ λένε ότι ο Τζεμπούρ αρνήθηκε να πάει στον Πανιώνιο. Ο ίδιος ο παίκτης ωστόσο και οι άνθρωποι του Πανιωνίου την ιστορία τη λένε αλλιώς. Ο Τζεμπούρ λέει ότι ποτέ δεν αρνήθηκε τίποτα, απλά του είχαν πει απο την ΑΕΚ ότι έχει βρεθεί ομάδα στη Γερμανία να τον αποκτήσει κι αυτός το πήρε στα σοβαρά. Στον δε Πανιώνιο ισχυρίζονται ότι αυτό που αρνήθηκαν ήταν να πάρουν πίσω τον παίκτη και να πατσίσουν τα χρήματα που η ΑΕΚ ακόμα τους χρωστά για την αγορά του: σε πρόταση δανεισμού δεν είχαν αντίρρηση. Μάλιστα την Κυριακή πριν από το τέλος των μεταγραφών είχαν συναντηθεί ο Τζεμπούρ και ο Τσακίρης κι ο παίκτης έλεγε «πάρτε με πίσω»…