Η ποιότητα δίνει πρωτάθλημα!

Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που το δυναμικό του Παναθηναϊκού έχει τόσους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Αυτό δηλαδή που αποτελούσε την Αχίλλειο πτέρνα του στο πρόσφατο παρελθόν, φέτος μπορεί να αποδειχθεί το ισχυρό του όπλο στον δρόμο προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οι προσθήκες του Τζιμπρίλ Σισέ, του Σεμπάστιαν Λέτο, του Κώστα Κατσουράνη, του Γιούρκα Σεϊταρίδη, ακόμα ακόμα και του Ματίας Μπιάσμιρ έχουν ανεβάσει αναμφισβήτητα επίπεδο τους πράσινους. Σ’ αυτούς προσθέστε τους «παλιούς», Γιώργο Καραγκούνη, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Σωτήρη Νίνη. Κι αν κάποιος ανασηκώσει τα φρύδια του στην ανάγνωση του ονόματος του Σουηδού κεντρικού αμυντικού, θα έπρεπε μάλλον να το σκεφτεί καλύτερα. Ο αρχηγός της εθνικής Ελπίδων της Σουηδίας κερδίζει με το «σπαθί» του την θέση του βασικού και η αναζήτηση περιορίζεται ως προς τον παρτνέρ του. Στα 23 του χρόνια αγωνίζεται με την ωριμότητα τριαντάρη και… βάλε, διαθέτει εξαιρετική τεχνική και καλή μακρινή μεταβίβαση, δείχνει να μην χρειάζεται καν χρόνο προσαρμογής και εν πολλοίς διαθέτει το χαρακτηριστικό που διακρίνει τον καλό από τον πολύ καλό στόπερ. Αμύνεται ικανοποιητικά και ταυτόχρονα μπορεί να βγάζει σωστά την ομάδα μπροστά! Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να απευθυνθεί στους σκάουτερ της Γιουβέντους που τον είχαν «τσεκάρει» αρκετές φορές.

Είναι ίσως η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που το υλικό του Παναθηναϊκού μοιάζει, σε θεωρητικό επίπεδο τουλάχιστον, να υπερτερεί συνολικά σε σχέση με αυτό του «αιώνιου» αντιπάλου, Ολυμπιακού. Φαίνεται να διαθέτει «προσωπικότητες» που φέτος λείπουν από τον Ολυμπιακό. Το «κενό» του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, όχι απαραίτητα σε αγωνιστικό επίπεδο μόνο, δεν μοιάζει να έχει αναπληρωθεί. Μπορεί ο Ζαουάντ Ζαϊρί, αν θεωρήσουμε πως αυτός είναι ο αντικαταστάτης του, να είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, αλλά ούτε τη στόφα του πρωταθλητή διαθέτει ούτε τον δυνατό χαρακτήρα και τα ατσαλένια νεύρα του «Πέτρου». Για την απώλεια του Ντάρκο Κοβάτσεβιτς είναι περιττό να μιλήσουμε. Κάποιοι θα σκεφτούν πως, επί της ουσίας, ο Σέρβος λείπει από τον περασμένο Δεκέμβριο. Ναι, αλλά τότε είχε μπει ήδη το… νερό στο αυλάκι. Η αυτοθυσία του Ιεροκλή Στολτίδη απουσιάζει επίσης πολύ. Ο Ντουντού χρειάζεται ένα συμπαίκτη στο κέντρο με τα χαρακτηριστικά του «Ιέρο» για να μπορέσει να απελευθερωθεί περισσότερο στο χορτάρι και να αναλάβει πιο δημιουργικό ρόλο, που είναι το «φόρτε» του. Ποδοσφαιριστής υψηλού επιπέδου είναι και ο Παρασκευάς Αντζας, αλλά το δικό του κενό καλύφθηκε με την απόκτηση του Ολαφ Μέλμπεργκ.

Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά; Δεν διασφαλίζουν σε καμία περίπτωση τον Παναθηναϊκό όσον αφορά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά αυξάνουν τις πιθανότητες του να «παίρνει» παιχνίδια με αναιμική απόδοση, όπως αυτό της Κομοτηνής απέναντι στον Πανθρακικό. Τις περισσότερες φορές δηλαδή θα βρει στο πρόσωπο «κάποιου» πρωτοκλασάτου τον «λυτρωτή» του. Ότι γινόταν δηλαδή τα τελευταία χρόνια με τον Ολυμπιακό…