Εδώ και καιρό επισημαίνουμε τα κακώς κείμενα από τούτη εδώ την εφημερίδα, αλλά όλοι έλεγαν πως άδικα γκρινιάζουμε και πως, αφού έρχονται τα αποτελέσματα, όλα είναι καλά.
Δυστυχώς, στο πιο εύκολο –θεωρητικά– παιχνίδι που είχε να δώσει ο Ολυμπιακός μέσα στον Σεπτέμβριο έμεινε στο 0-0, δίχως να βγάλει φάση και πρέπει να ευχαριστεί τον Νικοπολίδη που έβγαλε το τετ α τετ στο 88’.
Μια ομάδα δίχως φαντασία, δίχως επιθετικό πλάνο στο παιχνίδι και με πολλά ατού σε κακή ημέρα, δεν μπόρεσε να πάρει κάτι περισσότερο από έναν βαθμό σε αυτό το παιχνίδι. Ο Κετσπάγια εξακολουθεί να τα έχει μπερδεμένα στο κεφάλι του και θα πρέπει να τα ξεμπλέξει σύντομα, πριν πετάξει κι άλλους βαθμούς σε τέτοια ματς στο Καραϊσκάκη.
`Ο Ζαϊρί θα έπρεπε να είχε βγει από το πρώτο μέρος με τον τρόπο που έπαιζε, ενώ κανείς δεν μπορεί να βρει λογική στο γιατί βγήκε από το ματς ο Λεονάρντο. Ασφαλώς και δεν ευθύνονται τα παιδιά που γύρισαν σήμερα στην ομάδα και έπαιξαν. Ειλικρινά αμφιβάλλω ζωηρά για το αν ήταν και έτοιμοι ν’ αντεπεξέλθουν και να μπουν στο παιχνίδι σήμερα. Μπορεί να πει κανείς ότι με την Καβάλα παίζαμε, αλλά η απάντηση δόθηκε στο γήπεδο.
Ο Κετσπάγια μπορεί να είναι καλός για ομάδες που παίζουν για να κλέβουν αποτελέσματα. Αυτό το έχει αποδείξει. Μέχρι όμως να μας πείσει ότι κάνει για ομάδα που θέλει να παίζει όμορφη μπάλα και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, οι οπαδοί του Θρύλου δικαίως θα νοσταλγούν τον Ερνέστο Βαλβέρδε.