Δεν μας τα λες καλά, πρόεδρε...

Πάλι οι δημοσιογράφοι φταίνε, που δεν κατάλαβαν ότι ο πρόεδρος δεν θα έδινε συνέντευξη, αλλά θα έκανε ανακοινώσεις παρουσία εκπροσώπων του Τύπου. Πολύ κακό για το τίποτα. Θα μπορούσε ο πρόεδρος να βγάλει μια ανακοίνωση, αφού ως γνωστόν οι ανακοινώσεις δεν είναι υποχρεωμένες να απαντούν σε ερωτήσεις. Ασε που και η παρουσίαση των ποδοσφαιριστών πολύ βιαστικά μου φαίνεται πως έγινε. Θα μπορούσε να καθυστερήσει λίγο, ας πούμε να μετατεθεί για το τέλος Ιανουαρίου, ώστε στην παρουσίαση να συμπεριληφθούν και τα αποκτήματα της μεταγραφικής περιόδου του χειμώνα. Αν, φυσικά, οι πιθανοί μεταγραφικοί στόχοι δεν απορρίψουν τον Ολυμπιακό και το ελληνικό πρωτάθλημα ως μελλοντικό τους εργασιακό περιβάλλον.

Διότι το καλοκαίρι οι μισοί από αυτούς που ήθελε η ομάδα δεν την ήθελαν εκείνοι. Σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές για τους οποίους ενδιαφέρθηκε ο Ολυμπιακός –σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδιοκτήτη του– υπήρξαν ορισμένα σημεία που δεν ξεκαθαρίστηκαν, καθόσον ο πρόεδρος δεν απάντησε σε ερωτήσεις. Σε ό,τι αφορά την περίπτωση του Λέτο, εκείνο που δεν κατάλαβα είναι ο λόγος για τον οποίο δεν τον απέκτησε ο Ολυμπιακός. Το εμπόδιο ήταν τα χρήματα που ζήτησε η Λίβερπουλ ή ότι ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να δώσει χρήματα και έκανε πρόταση για δανεισμό με οψιόν αγοράς για έναν παίκτη που η αγγλική ομάδα ήθελε να πουλήσει;

Και, τέλος πάντων, αφού, όπως είπε ο κ. Κόκκαλης στην ομιλία του, την περασμένη αγωνιστική περίοδο στον Ολυμπιακό δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τη συμπεριφορά του ποδοσφαιριστή, γιατί επιδίωξαν να τον αποκτήσουν; Κατόπιν είναι το ζήτημα της προσπάθειας για την απόκτηση του Μπομπό. Ο κ. Κόκκαλης μας ενημέρωσε ότι ο ποδοσφαιριστής δεν έκανε για την ομάδα, αλλά έτσι δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε γιατί ο Ολυμπιακός μπήκε στη διαδικασία διαπραγματεύσεων. Πόσω μάλλον που η τουρκική ομάδα «τη μία μας τα έλεγε έτσι και την άλλη μας τα έλεγε αλλιώς», όπως είπε ο πρόεδρος των «ερυθρολεύκων», οι οποίοι ήθελαν τον παίκτη τόσο ώστε ο γενικός διευθυντής της ομάδας να ταξιδέψει μέχρι τη Γερμανία για να συναντήσει τον μάνατζέρ του.

Φυσικά, αν ο πρόεδρος επέτρεπε τις ερωτήσεις, θα μαθαίναμε γιατί η ομάδα έμεινε χωρίς αριστερό χαφ, αλλά η ομάδα, σε ό,τι αφορά τις μεταγραφές, όπως είπε ο πρόεδρος, είναι μέσα στους στόχους της. Ποιοι είναι οι στόχοι; Α, μην τα θέλετε κι όλα δικά σας. Αν μας ανακοίνωνε και τους στόχους, στη συνέντευξη Τύπου που θα κάνει κάποια στιγμή στο μέλλον –αν, φυσικά, είμαστε «καλά παιδιά» και η κριτική μας εξαντλείται στη φράση «Θρύλε, θεέ μου, Ολυμπιακέ μου»– τι θα έμενε για να ρωτήσουμε; Η εκτίμηση που εξέφρασε ο κ. πρόεδρος για την κλήρωση της ομάδας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν μια χαρά «δίπορτο». Ο αποκλεισμός είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και δεν θα φταίει κανείς –ιδίως ο πρόεδρος–, ενώ όποια επιτυχία θα οφείλεται στις επιλογές που θα έχει κάνει «ο μεγάλος τιμονιέρης».

Είτε πρόκειται για προπονητή είτε για τον μεταγραφικό σχεδιασμό. Η αποτίμηση της οικονομικής του συμβολής στην ΠΑΕ είναι κάπως αυθαίρετη. Προφανώς και έχει βάλει πολλά χρήματα, πιθανώς και όσα λέει, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να μας πει και πόσα έχει εισπράξει η εταιρεία που διοικεί. Οσο για τον ισχυρισμό του ότι δεν είχε παράλληλα οφέλη, ε, όχι δα! Η Καραϊσκάκης Α.Ε. είναι ζημιογόνος, ας πούμε; Για να μη συζητήσουμε για τον τρόπο που χρησιμοποιείται μια μεγάλη ομάδα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του ιδιοκτήτη της. Ο κ. Κόκκαλης, πάντως, έχει μια τάση να ταυτίζει το πρόσωπό του με την ομάδα και κατ’ επέκταση με τον κόσμο της. Ειδικά όταν ο ίδιος θεωρεί ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν διάκειται ευνοϊκά απέναντί του.

Ετσι, την όποια κριτική γίνεται στις επιλογές του μπορεί να τη θεωρεί πόλεμο που γίνεται στην ομάδα και τον κόσμο της. Μάλιστα, μας είπε ότι κατά τη γνώμη του γίνεται στοχευμένη παραπληροφόρηση από τον Τύπο και συντονισμένη προσπάθεια απαξίωσης του Ολυμπιακού. Φαντάζομαι πως μπορεί κάποια στιγμή να μας πει ποιοι συντονίζουν αυτή την προσπάθεια και για ποιον λόγο. Τέλος, το κριτήριο για να δώσει συνέντευξη Τύπου στην οποία θα δέχεται ερωτήσεις εξαρτάται από το αν οι δημοσιογράφοι ξέρουν να χειροκροτούν;

«Πράσινη οικονομία» και πετρέλαιο Η χρήση του όρου «πράσινη οικονομία», δηλαδή μια οικονομία που θα λαμβάνει υπόψη το περιβάλλον, είναι της μόδας. Και όπως κάθε «μόδα» στην πολιτική, βασίζεται στη συνθηματολογική ασάφεια. Τι ακριβώς, όμως, είναι αυτή η «πράσινη οικονομία», σε ποιους κλάδους μπορεί να εφαρμοστεί, ποιους νέους οικονομικούς τομείς μπορεί να δημιουργήσει και, κυρίως, πόσο θα κοστίσει και ποιοι θα πληρώσουν αυτό το κόστος; Προς το παρόν, το παιχνίδι συνεχίζει να παίζεται γύρω από το πετρέλαιο και η μεγάλη μάχη γίνεται για εκείνα τα κοιτάσματα που ακόμη δεν έχουν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Και χάρη στην άνοδο της θερμοκρασίας, στην οποία –απ' ό,τι φαίνεται– οφείλεται το σταδιακό λιώσιμο των πάγων, στον Βόρειο Πόλο αποκαλύπτεται σιγά σιγά ένας μεγάλος θησαυρός. Ο Αρκτικός Κύκλος από το 1979 έχει χάσει το 20% των παγετώνων του. Οι δορυφόροι της ΝΑΣΑ έδειξαν ότι τον Μάρτιο του 2006 οι παγετώνες μειώθηκαν κατά 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2005.

Σύμφωνα με μια από τις πιο «αισιόδοξες» προβλέψεις για το μέλλον του, όπως εκφράζεται από το Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν στη Νορβηγία, το 2070 δεν θα υπάρχουν καθόλου πάγοι στην περιοχή την περίοδο του καλοκαιριού! Αλλες επιστημονικές έρευνες προβλέπουν ακόμα πιο σύντομη επαλήθευση αυτού του εφιαλτικού σεναρίου. Κάποιοι έχουν θορυβηθεί και έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται, αλλά κάποιοι άλλοι, κυρίως πολιτικοί και επιχειρηματίες χωρών του Αρκτικού Κύκλου, αντιμετωπίζουν το λιώσιμο των πάγων όχι ως δραματικό πρόβλημα, αλλά σαν απίστευτη τύχη. Ο λόγος είναι απλός: κάτω από τους πάγους κρύβεται τουλάχιστον το ένα τέταρτο των παγκόσμιων ανεξερεύνητων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Η απουσία των πάγων ανοίγει τον δρόμο για την εξόρυξη και την εκμετάλλευσή τους, ενώ παράλληλα στήνει τα θεμέλια για ένα νέο σκληρό γεωπολιτικό παιχνίδι σε μια άλλοτε απροσπέλαστη περιοχή, με πρωταγωνιστές Αμερικανούς, Καναδούς, Ρώσους, Νορβηγούς και Δανούς. Η αλλαγή του κλίματος και το λιώσιμο των πάγων διευκολύνουν τις έρευνες, αφού στην περιοχή υπάρχει πολιτική σταθερότητα, γεγονός που την κάνει ακόμα πιο ελκυστική. Δεν είναι το ίδιο να εξαρτάσαι για το πετρέλαιο από τη Νορβηγία με το να εξαρτάσαι από το Ιράν. Ολα δείχνουν ότι ο Βόρειος Πόλος θα εξελιχθεί μακροπρόθεσμα σε ένα νέο Ελντοράντο και με δεδομένη αυτή την προοπτική, οι ανησυχίες και οι αντιρρήσεις των επιστημόνων και των οικολόγων για την καταστροφή του περιβάλλοντος θα τεθούν για μία ακόμη φορά «στα υπ’ όψιν».

Τα συνθήματα δεν κοστίζουν

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην καταφεύγει σε επικοινωνικά τρικ, όπως αυτό με τη γραβάτα του απερχόμενου πρωθυπουργού, στα οποία δεν τα καταφέρνει άλλωστε, αλλά ρίχνει το βάρος στα συνθήματα. Το αγαπημένο του είναι η «πράσινη οικονομία», την οποία, φυσικά, δεν έχει μπει στον κόπο να εξηγήσει αλλά ούτε και να κοστολογήσει. Και επειδή το δημόσιο χρέος έχει ήδη εκτροχιαστεί, θα είχε ενδιαφέρον να μας πει από ποιον προϋπολογισμό θα αντλήσει τα κεφάλαια που χρειάζεται. Το άλλο αγαπημένο του σύνθημα, που υποθέτω ότι θα είναι το κεντρικό της προεκλογικής του εκστρατείας, είναι το «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».

Ωραίο, αλλά ποιοι πρέπει να αλλάξουν; Και προς ποια κατεύθυνση; Και για τι είδους αλλαγή μιλάμε; Αραγε αυτή η αλλαγή έχει και κάποιο οικονομικό κόστος; Και όταν ο κ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό, μας θεωρεί συνυπεύθυνους στη διαχείριση της οικονομίας από το 1990 και μετά; Ή στη διαχείριση του περιβάλλοντος; Φυσικά, για το περιεχόμενο των συνθημάτων δεν θα γίνει καμία κουβέντα. Ποτέ δεν γίνεται, γιατί δεν μπορεί να γίνει. Η «πολιτική» είναι ασύμβατη με την ουσία.