Ενας μύθος που δεν λειτουργεί

Οταν ανέλαβε την εθνική Αργεντινής ο Μαραντόνα, αναρωτιόμουν αν θα τα καταφέρει να της ξαναφέρει τον παγκόσμιο τίτλο –έναν τίτλο που για τελευταία φορά κατέκτησε ως αρχηγός της ομάδας το 1986. Aπο την ομάδα το ταλέντο δεν λείπει, οι βασικοί παίκτες της είναι όλοι πρωταγωνιστές στους συλλόγους τους και οι πιο πολλοί βρίσκονταν και στην Ολυμπιακή ομάδα που κέρδισε το χρυσό στο Πεκίνο τον περασμένο Αύγουστο: είναι νέοι, επιτυχημένοι, προικισμένοι. Ομως όλα ξανά θα εξαρτηθούν από τον Ντιέγκο και τα σχέδια που έχει γι' αυτόν η μοίρα: είναι το ίδιο εύκολο να τον φανταστείς με το Παγκόσμιο Κύπελλο στα χέρια και το να τον δεις σε περιπολικό αστυνομίας ύστερα από μια νέα ασυγχώρητη τρέλα.

Τελικά

Το λάθος που έκανα κι εγώ και ίσως και αρκετοί άλλοι είναι ότι προβληματιζόμασταν εξαρχής για το τι μπορεί να κάνει η Αργεντινή του Μαραντόνα στα τελικά του Μουντιάλ ξεχνώντας μια λεπτομέρεια, δηλαδή τα προκριματικά του Μουντιάλ. Τον αν θα δούμε την Αργεντινή στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής το καλοκαίρι εξαρτάται πλέον πάρα πολύ από την Ουρουγουάη. Η Ουρουγουάη παίζει αρχικά με τον Ισημερινό εκτός έδρας και στη συνέχεια με τους Αργεντινούς στο Μοντεβίδεο. Αν χάσει από τον Ισημερινό, θα 'ναι αδιάφορη με την Αργεντινή. Ομως από τότε που στον πάγκο της Αργεντινής κάθισε ο Ντιέγκο, δεν υπάρχουν αδιάφοροι αντίπαλοι για τους Αργεντινούς. Η «Clarin» έγραψε πολύ σωστά ότι για την ώρα η μοναδική προσφορά του Μαραντόνα στην εθνική ομάδα της Αργεντινής είναι ότι έχει γίνει ο ίδιος το έξτρα κίνητρο που έψαχναν όλοι οι άλλοι για να τη νικήσουν! Η διαπίστωση είναι πολύ σωστή. Στη Λατινική Αμερική ο θαυμασμός για τον Ντιέγκο είναι μικρότερος από ό,τι στην Ευρώπη. Και η ταπείνωση των ηρώων του αντιπάλου αληθινό κίνητρο για όλους. Οχι τυχαία, ο παμπόνηρος Πελέ δεν έγινε ποτέ προπονητής.

Καριέρα

Είναι εντυπωσιακό πώς ξεκίνησε η καριέρα του Ντιέγκο στην εθνική και πώς προχωρεί. Η αρχή ήταν κάτι παραπάνω από σπουδαία. Στο πρώτο φιλικό της ομάδας στη Γλασκώβη με τη Σκωτία εμφανίστηκε η πιο οργανωμένη και η πιο τετράγωνη Αργεντινή των τελευταίων χρόνων -μια ομάδα που μολονότι δεν είχε εκείνη τη μέρα και τα δυο της αστέρια, δηλαδή τον Μέσι και τον Αγκουέρο, κέρδισε εύκολα, παραδίδοντας μαθήματα απλού ποδοσφαίρου. Με αυτούς τους δύο μικρούς σατανάδες στη σύνθεσή της, τέσσερις μέρες μετά το φιλικό με τη Σκωτία, η Αργεντινή έκανε περίπατο κόντρα στη φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 Γαλλία στο Παρίσι. «Μια μεγάλη ομάδα φεύγει, μια άλλη έρχεται», έγραψε η «Εκίπ» σε ένα πρωτοσέλιδο σχόλιό της. Εκείνη τη στιγμή φαινόταν ότι οι Αργεντινοί με τον «πατερούλη προστάτη» Ντιέγκο στον πάγκο βρήκαν τον άνθρωπο που θα τους δώσει την ηρεμία και τη σιγουριά που χρειάζονταν για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Και μετά ήρθαν τα προκριματικά του Μουντιάλ και μια σειρά από ταπεινωτικές ήττες που πραγματικά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί.

Γκάλοπ

Σε ένα γκάλοπ που έγινε στην Αργεντινή, μετά την ήττα από τη Βραζιλία, το 70% της χώρας αποδίδει την ευθύνη των κακών εμφανίσεων στον Ντιέγκο και την προπονητική του απειρία. Η αλήθεια είναι ότι η εθνική του ομάδα μαστίζεται από έναν εσωτερικό πόλεμο δύο φατριών, αυτής του Ρικέλμε και αυτής του Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν. Ο Μαραντόνα πόνταρε στον Βερόν κι αυτός ο άτιμος στο ματς με την Παραγουάη αποβλήθηκε στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου με δεύτερη κίτρινη, κι αφού είχε γλιτώσει στην αρχή του ματς μια απευθείας κόκκινη! Τον κόουτς Ντιέγκο κατατρέχει και η «συγγένειά» του με τον Αγκουέρο. Επειδή είναι γαμπρός του, διστάζει να τον μονιμοποιήσει για να μην κατηγορηθεί ότι κάνει διακρίσεις: έτσι με τη Βραζιλία χρησιμοποίησε τον Τέβες και με την Παραγουάη φώναξε τον «γερόλυκο» Μάρτιν Παλέρμο! Είναι επίσης εμφανές το άγχος του να δείξει ότι ξέρει κάτι παραπάνω από όλους τους υπόλοιπους και ότι έχει στο μυαλό του να φτιάξει την ομάδα από την αρχή. Με τη Βραζιλία οι Αργεντινοί αγωνίστηκαν με δύο σέντερ μπακ που δεν είναι ούτε είκοσι χρόνων! Ο Μαραντόνα είπε ότι είναι το μέλλον: παρόν, όμως, δεν υπάρχει!

Δύσκολο

Εγινε προπονητής ο Μαραντόνα; Μου φαίνεται δύσκολο να το πω κι ακόμα πιο δύσκολο να το πιστέψω. Στις προηγούμενες δύο προσπάθειες να προπονήσει ομάδα στην Αργεντινή, η σταδιοδρομία του τελείωσε γρήγορα και άδοξα, αλλά ήμασταν δέκα χρόνια πριν και η κοκαΐνη τον ενδιέφερε περισσότερο από την μπάλα. Ο Μαραντόνα προφανώς επιλέχτηκε για να παίξει τον κόουτς-προστάτη της ομάδας, καθώς, από τη στιγμή που θα υπάρχει αυτός στην Αργεντινή, όλος ο κόσμος θα ασχολείται μαζί του και οι παίκτες θα νιώθουν λιγότερο άγχος και πίεση. Ετσι κι έγινε. Ομως τι να προστατέψει με την παρουσία του; Μια ομάδα που δεν υπάρχει;

Μύθος

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν λειτουργεί ο μύθος του. Οι σημερινοί του παίκτες, ειδικά οι πιο μικροί, δεν τον έχουν δει να παίζει. Περίμεναν να συναντήσουν ένα θεό, βρήκαν μπροστά τους έναν άνθρωπο, που καλά καλά δεν είναι προπονητής. Και τον ακούν να λέει και κλισέ φράσεις του τύπου «και το 1994 προκριθήκαμε δίνοντας μπαράζ και δεν πέθανε κανένας». Μπλέξαμε…

Τerror 3

Aφού σας δώσω την είδηση ότι παρά τα όσα κυκλοφόρησαν ως «φίδια» τις προηγούμενες μέρες, κανείς διαιτητής δεν τιμωρήθηκε τις δυο πρώτες αγωνιστικές, θα 'θελα να σας δώσω τα φώτα μου για τα ματς του Σ/Κ. Επειδή πολλοί εξακολουθούν να μπερδεύονται, δεν δίνω σημεία. Μεταφέρω απλώς τι μαθαίνω για την ψυχολογία των ρέφερι.

- Κουκουλάκης (Λάρισα – Ατρόμητος). Η φετινή πρώτη του γιατρού θα είναι σε ένα γήπεδο στο οποίο έχει εμφανιστεί ιδιαιτέρως προσεκτικός. Σε ματς των δύο έχει γίνει κατά καιρούς της κακομοίρας, αλλά πιστεύω ότι ο «Κούκου» θα 'ναι προσεκτικός. Οχι ΠροσεΧτικός, προσεκτικός. Μπορεί λίγο να εκνευρίσουν το Αλκαζάρ οι πλάγιοι. Του Βασάρα.

- Παμπορίδης (Αρης – ΠΑΣ Γιάννινα). Δεν βλέπω να παίζει κάνα ρόλο σοβαρό, αλλά το ξεφωνητό του θα το φάει. Για τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ…

- Λαμπρόπουλος (Ολυμπιακός – Καβάλα). Γρήγορος, εύστροφος, πουλέν μου από πέρυσι. Ρεσιτάλ! Να δούμε και προσεκτικά τον Καρατζίκα και τον Ευθυμιάδη. Αλλάξαν λέει τα κόζια…

- Δαλούκας (Εργοτέλης – Ξάνθη). Πέρυσι θα το 'φερνε «άσο» και θα εξηγούσε στον Κασναφέρη ότι έτσι πάνε αυτά. Φέτος θα 'ναι ο συνηθισμένος «Δαλού». Δηλαδή θα χρειαστεί πολύ κόπο από όλους για να φύγει από το Χ.

- Γιάχος (Λεβαδειακός – Πανιώνιος). Θα 'θελα να ζητούσα από την ΚΕΔ λίγη προσοχή: δεν γίνεται σε δύο ματς του Πανιωνίου και οι δύο διαιτητές να είναι νέοι. Καλά έκανε και φώναζε ο Κομπότης για τον Κάκκο της πρεμιέρας, αλλά δεν είναι σωστό να τον πληρώσει ο Πανιώνιος. Για να δούμε…

- Σταθόπουλος (Αστέρας – ΠΑΟΚ). Δεν είναι σίγουρα ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος. Λογικά αυτό είναι καλό για τον μεγάλο, τώρα που απέκτησε φωνή στα κέντρα αποφάσεων. Υπάρχει και ο Αργυρός, σχολή «Ψυχώ», για όποιον καταλαβαίνει. Θα αντέξει ο «Μπορό»;

- Καλόπουλος (Πανθρακικός – ΠΑΟ). Κι αυτός πρώτη φορά φέτος. Λίγο 50-50, καμιά κάρτα παραπάνω, βούλα δύσκολα. Θυμάστε τον Παμπορίδη στο Εργό – ΠΑΟ; Κάτι τέτοιο λέω εγώ. Τα πλαϊνά πάντως μπορεί να λαθέψουν…

- Ντάκος (ΑΕΚ – Ηρακλής). Για μένα είναι καλός διαιτητής. Με παράστημα, με κύρος, με πυγμή. Αλλα και με εύκολη κάρτα –για τον Ντιέ το λέω. Θα τους αφήσει να τρέξουν, λέω εγώ…

Μηνύματα στο κινητό

Εξω φρενών μαθαίνω ότι είναι ο Γιάννης Κομπότης με τις αναφορές του Νίκου Θανόπουλου στο πρόσωπό του σχετικά με τη μεταγραφή του Λεονάρντο. Ο πρόεδρος του Λεβαδειακού δεν μπορεί να χωνέψει ότι ο Θανόπουλος υποστήριξε πως ο ίδιος τον παρακαλούσε να αγοράσει τον παίκτη. «Με γκάστρωσε τρεις μήνες ο Καινούργιος, δεν με άφηνε να παζαρέψω τον παίκτη με κανέναν, με απειλούσε ότι αν βρω ομάδα για να τον αγοράσει, ο ίδιος δεν θα τον αφήσει να υπογράψει. Μέχρι και μηνύματα στον τηλεφωνητή του κινητού μου αφήναν, όταν βαρέθηκα να σηκώνω τα τηλέφωνα. Και τώρα λένε ότι τους παρακαλούσα εγώ; Ποιοι; Αυτοί που άκουσαν ότι τάχα μου τον ζήτησε ο Τσακίρης και πήραν τηλέφωνο τον ίδιο να μάθουν αν ισχύει;», λέει όπου βρεθεί.