Η «πυραυλοκίνητη» Εθνική, νικά χωρίς να φορτσάρει!

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Αυτό μάλιστα, ήταν τεστ! Σοβαρό τεστ, που έδειξε πολλά για την συνέχεια. Μπορεί η Γερμανία να μην είναι το μεγαθήριο, αλλά στην μετά-Νοβίτσκι εποχή, δείχνει να λειτουργεί περισσότερο ως ομάδα και αυτό την κάνει εξαιρετικά επικίνδυνη. Ιδιαίτερα όταν η Εθνική, παρουσιάζει στο παρκέ για πρώτη φορά σε αυτό το Ευρωμπάσκετ τα συμπτώματα των…παιδικών ασθενειών που λογικά έχει ως μία πραγματικά νέα ομάδα. Όμως για σταθείτε, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, είμαστε στα προημιτελικά! Καθόλου άσχημα, ε;

Τέσσερις νίκες σε ισάριθμα ματς και προχωράμε…Και απ’ ότι δείχνει το πράγμα το ταξίδι θα είναι μεγάλο. Ίσως φτάσει και μέχρι το τέρμα, αλλά αυτό που μας «φοβίζει», είναι το άτιμο χιαστί ματς των προημιτελικών, που δεν έχει αύριο. Αυτό μας «φρενάρει» και πρέπει να «κρατάει» και όλη την ομάδα προσγειωμένη. Βήμα-βήμα και με υπομονή «χτίζονται» οι αυτοκρατορίες. Είναι κάτι που έχει μείνει ανεξίτηλο από την επιτυχημένη πορεία του Παναγιώτη Γιαννάκη στον πάγκο. Ορθώς τηρείται κατά γράμμα και ως δόγμα. Γιατί όμως ήταν το πιο σοβαρό τεστ της Εθνικής στην Πολωνία αυτό με την Γερμανία; Πολύ απλά γιατί ένιωσε για πρώτη φορά στο «πετσί» της την πίεση. Τα «πάντσερ» δεν την άφησαν σε κανένα σημείο του αγώνα να θεωρήσει την σεμνή τελετή «τελειωμένη», το πάλεψαν και τα παιδιά του Καζλάουσκας κρατήθηκαν σε εγρήγορση.

Μέσα από αυτές τις καταστάσεις οι νέοι σε ηλικία παίκτες μαθαίνουν πολλά. Στα προημιτελικά η μπάλα θα «ζυγίζει» περισσότερα κιλά και το άγχος θα είναι μεγαλύτερο. Ο αντίπαλος επίσης θα είναι, λογικά, πιο ισχυρός. Ωραίοι και ευπρόσδεκτοι οι αγωνιστικοί «περίπατοι» με FYROM, Κροατία και Ισραήλ -σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τις ομάδες- αλλά στο μπάσκετ για να γίνεις…άνδρας πρέπει να νιώσεις και λίγο την απειλή. Το ερώτημα και η αγωνία που μας βασανίζει, είναι αν αυτή η νέα ομάδα θα αντέξει το «βάρος» του νοκ άουτ αγώνα. Δεν ξέρω πόσοι το έχουν καταλάβει, αλλά η Εθνική προβάλει ως φαβορί για μετάλλιο, την ώρα που ουσιαστικά «χτίζει» για το μέλλον. Πραγματική ευτυχία για το άθλημα, αλλά και «δίκοπο» μαχαίρι, από την στιγμή που έχει «γεννήσει» με την αξία της, πολλές προσδοκίες. Στην Ελλάδα ζούμε και η σκέψη της εύκολης απαξίωσης σε περίπτωση αποτυχίας λόγω απειρίας στην οκτάδα, τρομάζει. Αυτό μας κρατάει λοιπόν προσγειωμένους.

Όσο για τα αγωνιστικά συμπεράσματα, πολλά και χρήσιμα. Οι Γερμανοί έπαιξαν «ξύλο», έκαναν πολλά φάουλ και η Εθνική έδειξε ότι αντέχει και σε αυτό. Παρά την αστοχία στις πολλές κερδισμένες βολές, βρέθηκαν και πάλι αρκετοί τρόποι για να περάσει η μπάλα από το διχτάκι. Η άμυνα ήταν σε χαλαρά και μέτρια επίπεδα και αμφιβάλω αν το ροζ φύλλο πήγαινε στην τσέπη του Καζλάουσκας, αν απεναντί μας απόψε ήταν π.χ. η Τουρκία. Κάποιοι σωστά θα αντιπαρατάξουν το επιχείρημα της ανεξήγητης ευστοχίας των Γερμανών, που χάρη στον γρήγορο ρυθμό που επέβαλαν στο ματς και την «τρέλα» του Σαφάρτσικ που τα έβαζε από παντού, πήγαν σε ψηλό σκορ και εύλογα έμειναν σε κοντινή απόσταση μέχρι τέλους. Ο Μπάουερμαν «χτύπησε» στο δυνατό σημείο της Ελλάδας που επί Καζλάουσκας είναι το run and gun παιχνίδι και του «βγήκε». Από την άλλη ο δικός μας πάγκος σωστά δεν «τσίμπησε» και συνέχισε να «τρέχει» την ομάδα, αφού οι Γερμανοί αμυντικά δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν.

Η Εθνική ευτύχησε για μια ακόμη φορά να έχει τον φυσικό της ηγέτη, Βασίλη Σπανούλη σε πολύ καλή βραδιά, ενώ χαμόγελα μοίρασαν με την εμφάνισή τους και οι Ζήσης (εξαιρετικός σε όλους τους τομείς), Πρίντεζης, Φώτσης και ο σταθερότερος από ποτέ, πλέον, Σχορτσιανίτης,. Ο…άνεργος ακόμη Καλαμπόκης έδωσε πολύτιμες ανάσες σε όλους τους τομείς και αποδεικνύεται λίρα εκατό. Οι λύσεις στην επίθεση βρέθηκαν, πότε με τρέξιμο, άλλοτε με υπομονή, σωστή κυκλοφορία της μπάλας και πικ εν ρολ, αλλά υπήρξαν και κάποια «νεκρά» διαστήματα και μια αδυναμία να περάσει σωστά η μπάλα στο χαμηλό post και να γίνουν drives. Την εμφάνισή της έκανε, σε μικρό έστω βαθμό, και η… μάστιγα του χαμένου αμυντικού ριμπάουντ. Στην άμυνα μέσα στο ζωγραφιστό θα μπορούσαμε να πάρουμε κάποιες βοήθειες από τον Γλυνιαδάκη, αλλά ο προπονητής δεν του έδωσε την ευκαιρία. Σε όλους τους άλλους τομείς, πάντως, το rotation και το κοουτσάρισμα γίνεται εξαιρετικά. Σκεφτείτε ότι Σπανούλης και Ζήσης που κάνουν πράγματα και θάματα όταν είναι μαζί στο παρκέ, παίρνουν συνεχώς λεπτά ξεκούρασης ενόψει της συνέχειας.

Κόντρα σε Ρωσία και Γαλλία θα πρέπει η εικόνα να είναι ακόμα καλύτερη. Όχι μόνο για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους, αλλά και για την, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερη βελτίωση της ομάδας μέσα από το τουρνουά και την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για το που υπερτερούμε και που «πονάμε» ως σύνολο. Μόνο έτσι θα πάμε προετοιμασμένοι στον προημιτελικό και θα ελαχιστοποιήσουμε την πιθανότητα λάθους. Η Εθνική πάντως, δείχνει ότι μπορεί ακόμα και στην μέτρια ημέρα της να επιβληθεί και να πάρει αυτό που θέλει, πράγμα σε μεγάλο βαθμό ανεξήγητο μετά τις τόσες αλλαγές στο δυναμικό της. Είναι κάτι σαν … πυραυλοκίνητη. Τελικά, άξιζε να επικεντρωθούμε στα παιδιά που παίζουν στην Πολωνία και να μην γκρινιάζουμε για τους απόντες. Έτσι δεν είναι;

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com