Προσφορές, μπούμερανγκ, αυτοδυναμίες

Οι προσφορές των μαγαζιών τελείωσαν στο τέλος Αυγούστου, αλλά στην πολιτική αγορά τώρα είναι που δίνουν και παίρνουν οι προσφορές του ενός κόμματος προς το άλλο! Ορισμένες από αυτές θα μπορούσαν να έχουν τίτλο «στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτα». Σαν να λέμε, χθεσινές επιλογές - σημερινά μπούμερανγκ. Αλλες προσφορές είναι απλώς… στωικές. Παρενέργειες τωρινών επιλογών -σε αυτές ειδικεύεται το γαλάζιο μαγαζί.

Προσφορά 1η - από Ν.Δ. σε ΠΑΣΟΚ: προτού προκηρυχθούν οι εκλογές, ο Γ. Παπανδρέου και το επιτελείο του πονοκεφάλιαζαν. Δεν θα ήταν εύκολο να εξηγήσουν πειστικά γιατί αρνούνται –και μάλιστα τρεις φορές να ψηφίσουν υπέρ της επανεκλογής ενός Προέδρου Δημοκρατίας τον οποίο λένε ότι θέλουν. Οχι πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα κέρδιζε έτσι κι αλλιώς τις εκλογές, αλλά να, όταν θέλεις αυτοδυναμία σκέφτεσαι πως ο περίφημος «μεσαίος χώρος» μια απέχθεια προς την πρακτική «εκβιάζω εκλογές όπως λάχει» την έχει. Πάμε όμως –τώρα– σε εκλογές, πάει περίπατο κι ο πονοκέφαλος.

Προσφορά 2η - από Ν.Δ. σε ΠΑΣΟΚ: η «γραμμή Κωστάκη» στα οικονομικά-κοινωνικά δεν είναι απλός σταθμός στην ιστορία του τόπου. Είναι το νήμα που συνδέει μεγάλες προσωπικότητες της Ιστορίας. Μαρία Αντουανέτα 1789, τσάρος Νικόλαος 1905, Θάτσερ 1982, επίτιμος 1992, ανιψιός Καραμανλής 2009. Ενδοξο κράμα. Τρίβει τα χέρια του το ΠΑΣΟΚ, σκεπτόμενο και την επικείμενη κυβερνητική του θητεία: οτιδήποτε «μη αρεστό» (έτσι ονομάζεται στην πολιτική ορολογία το «χωρίς βαζελίνη») και να κάνει, θα φαντάζει ανεκτό εν συγκρίσει προς όσα απείλησε να πράξει ο Κ. Καραμανλής. Αφήστε που με τις χοντράδες της «γραμμής Κωστάκη», κανένα κομψό φορεματάκι αντιπολιτευόμενης «λαϊκής Δεξιάς» δεν θα κάνει πια στη Ν.Δ.

Προσφορά 3η - από ΠΑΣΟΚ σε Ν.Δ.: έχει ο καιρός γυρίσματα κι ελπίδα η Νου Δου. Ελπίδα να αποφύγει το απόλυτο κακό της ΠΑΣΟΚικής παντοκρατορίας. Πού την εναποθέτει; Στον ισχύοντα εκλογικό νόμο, τον οποίο είχε φτιάξει ο Κ. Σκανδαλίδης προ έξι ετών, όταν τα γκάλοπ προοιωνίζονταν σαρωτική υπεροχή της Ν.Δ. Ο νόμος αυτός εκμηδενίζει τη σημασία της απόστασης του πρώτου από τον δεύτερο.

Με 42,5% και άνω, το πρώτο κόμμα κατακτά αυτοδυναμία βρέξει-χιονίσει. Εάν το παιχνίδι πάει στο «under» (του 42,5%), τότε ο πήχης της αυτοδυναμίας πέφτει τόσο όσο μεγαλώνει το συνολικό, αθροιστικό ποσοστό των κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής. Ψιλο-σχιζοφρενικό, αλλά ισχύει… Παράδειγμα: εάν στις 4 Οκτωβρίου τα εκτός Βουλής κόμματα συγκεντρώσουν 4,75%, όπως συνέβη το 2004, το ΠΑΣΟΚ κερδίζει αυτοδυναμία και με 40,5%. Κατά τα άλλα, κάθε γκουβέρνο μειοψηφίας επικαλείται πάντοτε τη «λαϊκή βούληση»…

Προσφορά 4η - από Ν.Δ. σε ΠΑΣΟΚ: εάν μείνει εκτός Βουλής ο -εξουθενωμένος από το εσωτερικό «νταβαντούρι»- ΣΥΡΙΖΑ (ή μήπως πρέπει να τον λέμε πάλι ΣΥΝ;), αυτομάτως ο πήχης για την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ χαμηλώνει κατά 1,5%. Πώς να το φαντάζονταν όμως αυτό τα στελέχη της Ν.Δ. τον περασμένο Δεκέμβριο, τότε που… έχριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ «υποκινητή» των πάντων, με ύφος κομματαρχών της δεκαετίας του ’50; Από τα «κατηγορώ» εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ για την κάθε σπασμένη τζαμαρία, η σκυτάλη πήγε… στρωτά στη γηραλέα «ανανεωτική» γαλαρία.

Στο… ΠΑΣΟΚ εσωτερικού (δηλαδή εντός του ΣΥΝ) που βρήκε ευκαιρία να κάνει μπάχαλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Για χάρη της Ιπποκράτους, φυσικά. Γιατί νομίζετε πως το ΠΑΣΟΚ μετακόμισε στην Ιπποκράτους; Συμβολικοί είναι οι λόγοι. Πατέρας της ιατρικής ήταν ο Ιπποκράτης και το ΠΑΣΟΚ ξέρει να επουλώνει τις όποιες πληγές του. Αφήστε που υπάρχουν τριγύρω πιστά πεκινουά, πρόθυμα να τις γλείψουν.