Τα στερνά (της ΔΕΘ) τιμούν τα πρώτα

Να θυμηθούμε το ανέκδοτο με τον πατροκτόνο που εκλιπαρούσε την επιείκεια του δικαστηρίου επειδή είχε μείνει ορφανός; Δεν βαριέστε… Ούτως ή άλλως, τα στερνά (της ΔΕΘ) τιμούν τα πρώτα. Πρώτα ο αρμόδιος υπουργός και κατόπιν ο πρωθυπουργός βάφτισαν «υπευθυνότητα» την επιτομή του κυνισμού λέγοντας τι; Οτι θεωρούν λογικό να επιβάλουν μηδενικές αυξήσεις για ένα εκατομμύριο ανθρώπους επειδή η δική τους κυβέρνηση το 2008 δεν εισέπραξε ληξιπρόθεσμες οφειλές 20 δισ. ευρώ. Κραυγάζουν σαν κολυμβητές που βλέπουν καρχαρία: «Βοήθεια, η κρίση, τα ελλείμματα…».

Οι ίδιοι χάρισαν 9 δισ. ευρώ σε χιλιάδες σφριγηλές επιχειρήσεις στην τετραετία 2005-2008 ποικιλοτρόπως: με τη μείωση του φορολογικού συντελεστή από 35% σε 25%, με γενναιόδωρες περαιώσεις – και κάποια ακόμη ψιλά. «Τα κάναμε για να έχουμε ανάπτυξη και επενδύσεις», επιμένουν. Ακούσατε, όμως, κανένα κυβερνητικό στέλεχος να αναλύει ποιες επενδύσεις απέφεραν, εντός συνόρων, αυτά τα χαρισμένα π.κ. (προ κρίσης) εννέα δισεκατομμύρια ευρώ; Ανιχνεύεται καμία ένδειξη ότι δεν όδευσαν (και) αυτά -ας πούμε- σε ελβετικές τράπεζες;

Εκτός αν αποσυρθούν, τώρα, οι σχετικές καταθέσεις, σε ένδειξη διαμαρτυρίας του πατριωτικού ελληνικού κεφαλαίου για τη συνωμοσία των Ελβετών με τον Ντε Μπλέκερε. Αλλά γιατί να την ψειρίζουμε τόσο τη μαϊμού; Το πρωτόγονο μοντέλο «Οσο πιο πάνω γίνεται τα φορολογικά κίνητρα όσο πιο κάτω μπορείτε τους μισθούς» εφαρμοζόταν με θρησκευτική ευλάβεια, από το 1989, στην –τόσο… παινεμένη- Ιρλανδία.

Εκεί, μάλιστα, ήταν και άλλες συνθήκες ευνοϊκότερες για προσέλκυση ξένων επενδύσεων: κανείς δεν παραπονιόταν για γραφειοκρατία, η γλώσσα (αγγλικά) βοηθούσε κ.λπ. Προσφάτως το «ιρλανδικό θαύμα» πήγε… για βρούβες. Τώρα, τι ακριβώς μας λένε; Οτι χρειαζόμαστε τα…μαντζούνια εκείνα που η ίδια η κρίση απέδειξε ότι είχαν ήδη μαραθεί;

Οπως ακριβώς η ξύλινη πολιτική γλώσσα βαφτίζει κάθε εκλογική αναμέτρηση «κρίσιμη για το μέλλον του λαού και του τόπου», κάθε εποχή είναι οικονομικώς… τζιζ. Πώς είπατε; «Τούτη η οικονομική πολιτική είναι μονόδρομος, λόγω της παγκόσμιας κρίσης;» Μπα; Και στην τετραετία 2003-2007, όταν τα καθαρά κέρδη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών εταιρειών αυξήθηκαν κατά 180% γιατί μας είχαν… εισηχθεί ανάλογα «περιοριστικά μέτρα»; Συγγνώμη, ξέχασα. Εφταιγε που ο Κωστάκης παρέλαβε «καμένη γη» από τον Σημίτη. Να σταματήσουμε εδώ ή να το τραβήξουμε το ρετρό, ώσπου να βγάλουμε φταίχτη τον Καποδίστρια;

Σου λένε να ζοριστείς κι άλλο, αλλά ζητούν να καταναλώνεις για να κινηθεί η αγορά. Ευνοώντας τις λεγόμενες ελαστικές μορφές απασχόλησης, στερούν πόρους από τα Ταμεία, ανάγουν ατύπως τη «μαύρη εργασία» σε… ευεργέτη της ανάπτυξης, παριστάνουν τους ανήξερους για τα χρέη του Δημοσίου σε ασφαλιστικά Ταμεία. Κατόπιν, τι λένε; Πως πρέπει να πετσοκόψουν συντάξεις.

Κομπάζει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ: «Είδατε; Αντέχει στην κρίση η οικονομία επειδή ενισχύσαμε τις τράπεζες». Παραμύθια: το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν είχε επηρεαστεί σοβαρά από τα «τοξικά ομόλογα». Απλώς, με τα λεφτά μας βουλώνει τρύπες που έχει στις δοσοληψίες του στην Ανατολική Ευρώπη. Αν αυτό έχει σχέση με την «πραγματική οικονομία», ας το βουλώσουμε κι εμείς διότι προφανώς δεν ζούμε στον ίδιο πλανήτη με το απερχόμενο γκουβέρνο.

ΥΓ.: Καλό και το ανέκδοτο του ΠΑΣΟΚ πως πρεσβεύει «μια εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική». Ας καγχάσουμε μέχρι την 5η Οκτωβρίου. Κατόπιν αμφιβάλλω αν θα έχουμε όρεξη.