Θα ξεκινήσω λέγοντας πως δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τον Τιμούρ Κετσπάγια. Μπορεί να πίστευα και να πιστεύω πως μετά τον Βαλβέρδε ο Ολυμπιακός χρειαζόταν έναν πιο έμπειρο τεχνικό, αλλά μέχρι εκεί. Ικανό και τον θεωρούσα και τον θεωρώ. Ικανό και φιλόδοξο. Φαίνεται όμως πως η έλλειψη εμπειρίας, αλλά και η εκρηκτικότητα του χαρακτήρα του δεν θα τον αφήσουν να πάει μακριά.
Το κλίμα στο Ρέντη δεν είναι και το καλύτερο δυνατό. Αυτό σημαίνει πως κι από τους πολύ λίγους παίκτες που έχει στο ρόστερ, ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που τον πιστεύουν. Μιλάει απότομα, είναι ιδιαίτερα αυστηρός και όπως υποστηρίζουν οι «ερυθρόλευκοι», δεν είναι ευχαριστημένοι από την προπόνηση που τους κάνει. Εγώ δεν πιστεύω όμως πως εξεπίτηδες κάθισαν κι έφαγαν πέντε γκολ από τον Εργοτέλη.
Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί. Δεν μπορεί δηλαδή ο Ντιόγο με τον Ντουντού και τον Πάντο (αναφέρομαι τυχαία σε τρεις από τους παίκτες που έπαιξαν) να κάθισαν και να είπαν «Παιδιά δεν τρώμε 4-5 γκολ στο φιλικό να φύγει ο προπονητής»; Το ότι δεν το πάλεψαν, γράφοντας και τον Γεωργιανό, ναι. Αυτό σίγουρα συνέβη. Το ζήτημα είναι πως ο Κετσπάγια έτσι κι αλλιώς έχει χάσει το παιχνίδι στα αποδυτήρια από πολύ νωρίς.
Δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τους περίεργους χαρακτήρες που υπάρχουν στο Ρέντη, ούτε και την πίεση που του ασκείται. Το πρώτο δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει, αλλά και το δεύτερο του προκαλεί τεράστιο πρόβλημα. Ο Γεωργιανός γνώριζε πως ο Μαρέσκα είναι μισό βήμα πριν την θλάση και όμως τον χρησιμοποίησε σε ένα φιλικό μέχρι που τον έχασε.
Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί το ρόστερ είναι μικρό και γιατί φοβόταν αυτό που τελικά έγινε. Δηλαδή ένα βαρύ 5-0. Ας ηρεμήσουν όλοι στο Ρέντη και γρήγορα. Μην έχουμε χειρότερα απ’ όσα είδαμε στο Παγκρήτιο. Ας παρέμβει και ο Κόκκαλης. Τώρα που είναι νωρίς...
Για επικοινωνία με τον συντάκτη: kountouri_osfp@yahoo.gr