Από τον Μήτσου μέχρι τις… παράπλευρες διαψεύσεις

Οντως, ο Κετσπάγια γνωρίζει καλά την πολυθρύλητη ελληνική πραγματικότητα και δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Γι' αυτό αξίωσε από τους δημοσιογράφους να συγχαρούν την ομάδα του αντί να ρωτούν για μεταγραφές. Ξέρει καλά ο άνθρωπος τα εγχώρια ήθη κι έθιμα. Είναι άλλωστε τόσο ευδιάκριτα...

Η τακτική των ΠΑΕ απέναντι στον Τύπο -του λεγόμενου οπαδικού εξαιρουμένου, διότι η δική του γραμμή είναι δεδομένη- έχει ως προμετωπίδα το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου». Ο ευκολότερος τρόπος για να συσπειρώσει η διοίκηση ενός συλλόγου τους οπαδούς είναι να αυξήσει τον συντελεστή του φανατισμού τους. Ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να τους φανατίσει είναι να τους πείσει ότι υπονομεύει την ομάδα ο Τύπος -ίσως και «σύσσωμος», παρά τον μεγάλο αριθμό ΜΜΕ και τα διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα που καλύπτει το συνολικό φάσμα του.

Πώς πείθεις γι' αυτό τους οπαδούς; Πανεύκολο. Ποντάροντας στην προδιάθεσή τους, κατηγορείς ένα, δύο ή δέκα Μέσα για μεροληψία. Εννοια την οποία καθένας προσδιορίζει κατά το δοκούν. Οπως ακριβώς συμβαίνει και με τις βυζαντινολογίες για το αν μια διοίκηση απλώς «προστατεύει την ομάδα» από τις ίντριγκες άλλων ή χτυπά η ίδια κάτω από τη μέση τους άλλους στο παρασκήνιο.

Παράδειγμα για τα περί μεροληψίας του Τύπου: πριν από λίγα χρόνια, επί προεδρίας Αργύρη Μήτσου, ο Παναθηναϊκός γνωστοποίησε στη NetMed την επιθυμία του να διακόψει τη συνεργασία με το συνδρομητικό κανάλι. Δικαίωμα αναφαίρετο της ΠΑΕ, της κάθε ΠΑΕ, αλλά σημασία εν προκειμένω έχει η επιχειρηματολογία.

Ανέφερε στη σχετική επιστολή της η ΠΑΕ ΠΑΟ: «Δυστυχώς, ενώ αποφύγατε τη μεροληψία υπέρ μας δεν φαίνεται να αποφύγατε τη μεροληψία εις... βάρος μας!». Πώς και πού ακριβώς εκδηλωνόταν αυτή η μεροληψία; «Οχι μόνο στις μεταδόσεις αλλά και στο καθημερινό ρεπορτάζ, για να μην αναφερθούμε και στις ειδικές εκπομπές καθώς και στους συντελεστές τους με αναλύσεις και σχόλια». Μάλιστααα...

Τι σήμαιναν όλα αυτά, πρακτικά; Πως εάν ο σχολιαστής έκρινε ότι η εμφάνιση του ΠΑΟ σε ένα παιχνίδι ήταν κακή θα έπρεπε να πει «καλούτσικη», αναλογιζόμενος τη συνεργασία της ΠΑΕ με το κανάλι. Πως αν τη θεωρούσε μέτρια, όφειλε να τη βαφτίσει τουλάχιστον «ικανοποιητική», για τον ίδιο λόγο. Πως αν ο ρεπόρτερ είχε την είδηση, π.χ., ενός καβγά στην προπόνηση της ομάδας έπρεπε να χαρακτηρίσει το συμβάν, ντε και καλά, «ήσσονος σημασίας».

Φαντάζομαι ότι εάν η ΠΑΕ επέρριπτε στο κανάλι ευθύνες για αναληθή ρεπορτάζ, θα ανέφερε «χαρτί και καλαμάρι» τις ανακρίβειες. Προφανώς, λοιπόν, ενοχλούσε η κρίση, η γνώμη των δημοσιογράφων. Κατά τα άλλα, ουδεμία αξίωση για προνομιακή μεταχείριση είχε η ΠΑΕ από τον -συνεργαζόμενο με αυτήν- τηλεοπτικό σταθμό. Α , πα, πα...

Το να αξιώνει μια ΠΑΕ από εφημερίδα να επανορθώσει, εάν έχει γράψει ανακρίβειες, είναι απολύτως θεμιτό. Το να ζητεί όμως από τη διεύθυνση εφημερίδας να… συνετίσει μια δημοσιογράφο που δεν έκανε καν ρεπορτάζ, αλλά έγραψε άρθρο γνώμης, είναι μια έξοχη ωδή στη λογοκρισία. Το έκανε πριν από λίγους μήνες ο ΠΑΟΚ για το άρθρο της Μανίνας Ντάνου στην «Καθημερινή».

Εκρινε ο ΠΑΟΚ σκόπιμο να σχολιάσει επισήμως το -αιχμηρό, όντως- άρθρο μιας δημοσιογράφου; Ας το έκανε δίχως να απαιτεί κανενός είδους χαλινάρι στην έκφραση απόψεων -έστω κι ενοχλητικών. Παρεμπιπτόντως: στο άρθρο εκείνο η Ντάνου έγραφε ότι ο ΠΑΟΚ αδικεί τον εαυτό του διατηρώντας το σύνδρομο του αδικημένου και κρατώντας χαμηλά τον πήχη της απαιτητικότητας.

Πως οι οπαδοί του «Δικεφάλου» ζημιώνουν την ομάδα τους αποθεώνοντας συμπεριφορές τύπου Γκαρσία. Εχω τη φρικτή υποψία πως όλα (ή κάποια από) αυτά θα τα προσυπέγραφαν αρκετοί φίλοι του ΠΑΟΚ σε στιγμές ήρεμης αποτίμησης των πραγμάτων, αλλά κι αν πέφτω έξω τίποτε δεν αλλάζει. Αλίμονο αν οι δημοσιογράφοι διενεργούσαν γκάλοπ στις τάξεις των φίλων μιας αμάδας προτού γράψουν ή πουν ό,τι πιστεύουν για αυτήν.

Κάπου εδώ εμφιλοχωρεί και το αξίωμα πως ο Τύπος υπονομεύει την ομάδα όταν δεν «κάνει γαργάρα» όσα μη ευχάριστα μαθαίνει γι' αυτήν. Ενίοτε το αξίωμα υλοποιείται με τη μέθοδο των… παράπλευρων διαψεύσεων. Παράδειγμα: η ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν μπορούσε να διαψεύσει την αποκάλυψη της «SportDay» για το οικονομικό άνοιγμα, αλλά επειδή κάτι έπρεπε (;) να διαψεύσει, διέψευσε ότι η ομάδα βρίσκεται σε διάλυση. Ισχυρίστηκε κανείς ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται στα πρόθυρα οικονομικής διάλυσης; Ναι. Ενα – δυο πρωτοσέλιδα εφημερίδων προσκείμενων στον ΠΑΟ. Για… αυτές προέβη σε διάψευση ο Ολυμπιακός; Δύσκολο να το πιστέψεις. Εύκολο όμως να καταλάβεις πόσο βολική μέθοδος είναι το «διαψεύδειν κατά βούληση».

Θα μου πείτε, «καλά, ο Τύπος είναι άμεμπτος;». Κάθε άλλο. Στον χώρο των ΜΜΕ -κι όχι μόνο των αθλητικών- ανθούν μπόλικες εξαρτήσεις, γλειψίματα, αυτολογοκρισίες, μηχανισμοί (τα λεγόμενα «ρουλεμάν») που διοχετεύουν επιθυμητές, αφιλτράριστες πληροφορίες. Είναι όμως κωμικοτραγικό να ακούς 100 οπαδούς -ας επιστρέψουμε στα αθλητικά- να περνούν γενεές δεκατέσσερις δικαίους και αδίκους για τα προαναφερθέντα και κατόπιν οι 50 να αυτοαναιρούνται, ζητώντας όλα τούτα να διατηρηθούν στη σχέση του Τύπου με την ΠΑΕ της... δικής τους ομάδας!

Κατά τα άλλα, κοντόφθαλμη αποδεικνύεται η λογική των ΠΑΕ που τα βάζουν με το θερμόμετρο όταν έχουν πυρετό. Διότι κάποια στιγμή και ο πιο αφιονισμένος οπαδός καταλαβαίνει τα απλά. Πως για το ότι ο ΠΑΟ ξέχασε τι σημαίνουν τίτλοι ουδόλως έφταιγαν όσοι σχολιαστές δεν τον κολάκευαν. Πως πρόβλημα της ΑΕΚ είναι τα οικονομικά της κι όχι η σχετική αποκάλυψη του «Goal».

Πως για το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν πήρε παίκτη (ούτε) για τα αριστερά φταίει η «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά κι όχι η... μαύρη μέρα κατά την οποία η «SportDay» έγραφε γι' αυτήν. Πως για τον πρόωρο αποκλεισμό του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη είναι κομματάκι δύσκολο να φταίει η κριτική της Ντάνου...