Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά

Η συμπεριφορά της Εθνικής ομάδας στο πρώτο ημίχρονο του κυριακάτικου φιλικού θύμιζε αλαζόνα αριστοκράτη που θέλησε να παίξει με τον καημό του πτωχού πλην τίμιου γείτονα. Εδώ και δύο χρόνια, από εκείνον τον προημιτελικό του 2007, τους Σλοβένους τούς τρώει το μαράζι. «Θυμάστε τότε που ανατρέψαμε διαφορά 16 πόντων σε 5 λεπτά και σας νικήσαμε; Μπορούμε να το ξανακάνουμε για πλάκα, απόψε μπροστά στο δικό σας κοινό, για να μάθει και αυτό πώς έγινε το θαύμα της Μαδρίτης». Η Σλοβενία μπήκε στο γήπεδο με τέρμα τα γκάζια, αλλά οι δικοί μας γύρισαν τον αγώνα από το -16. Αργότερα παραδόθηκαν και άφησαν στους Σλοβένους τον ρόλο του αριστοκράτη, αλλά στο μυαλό όσων είδαν τον αγώνα -και, το σημαντικότερο, όσων έπαιξαν σε αυτόν- έμεινε το καλό 20λεπτο της Εθνικής μας. Αυτό που έσπειρε τον σπόρο της αισιοδοξίας εν όψει του Ευρωμπάσκετ...

Παρακολουθώντας το πρώτο ημίχρονο του φιλικού, μου ερχόταν να κλείσω την τηλεόραση και να πάω σινεμαδάκι. Η εμφάνιση της Εθνικής στο ξεκίνημα ήταν αποκαρδιωτική. Επειτα, όμως, κατέφτασαν οι παγκίτες (Πρίντεζης, Καλαμπόκης, Κουφός, Καϊμακόγλου, Καλάθης) και έπαιξαν στα ίσα μια ομάδα που θα θεωρηθεί ότι απέτυχε αν δεν επιστρέψει από την Πολωνία με μετάλλιο.

Η Σλοβενία υπερέχει σε έμψυχο υλικό έναντι όλων των αντιπάλων της στο Ευρωμπάσκετ, με εξαίρεση φυσικά την Ισπανία. Το βράδυ της Κυριακής έκανε τη δική της «πρόβα τζενεράλε» και έβαλε τα δυνατά της, με «έκτο παίκτη» το πλεονέκτημα της έδρας και «έβδομο» τους δύο Σλοβένους διαιτητές που πήραν το ζήτημα πατριωτικά στις κρίσιμες στιγμές. Η Εθνική μας την κοίταξε στα μάτια ξεκινώντας με χάντικαπ 16 πόντων, μολονότι πήρε ελάχιστα πράγματα από τα δικά της βαριά χαρτιά. Δεν είναι λίγο.

Διαβάζω ξανά όσα έγραψα μέχρι τώρα και συνειδητοποιώ ότι με έκανε να δηλώνω αισιόδοξος (σωστότερα: «πιο αισιόδοξος») μια συντριβή. Επιτρέψτε μου λοιπόν να επαναλάβω όσα εδώ και μέρες γράφω. Αυτή η Εθνική, που ακόμα κινείται με φώτα νυσταγμένα και βαριά, δεν θα έχει εύκολες νίκες στο Ευρωμπάσκετ. Οφείλει να αγωνιστεί με τις μηχανές στο φουλ απέναντι στους μικρομεσαίους και να υπερβάλει εαυτήν όποτε συναντήσει ομάδες πρώτης γραμμής. Εχει στη διάθεσή της λιγότερο από μία βδομάδα για να βγάλει από μέσα της φρεσκάδα. Θα χρειαστεί λύσεις όχι μόνο από τους 4-5 περπατημένους αλλά και από τους παίκτες-κλειδιά που πλαισίωσαν την παλαιά φρουρά: Περπέρογλου, Καλάθη, Πρίντεζη, Κουφό, Καϊμακόγλου, Καλαμπόκη.

Πάνω απ' όλα, θα κληθεί να κρατήσει τη φλόγα αναμμένη όταν -και αν- έρθουν τα πολύ δύσκολα, φερ' ειπείν μια απροσδόκητη ήττα στο ξεκίνημα. Οποιος παρακολουθεί τα αποτελέσματα των φιλικών αγώνων αντιλαμβάνεται ότι η ΠΓΔΜ είναι σκληρό καρύδι. Για το Ισραήλ δεν νομίζω ότι χρειάζεται ανάλυση, πόσω μάλλον για την Κροατία.

Πάντως, μια προσεκτική ματιά στο πρόγραμμα του Ευρωμπάσκετ δείχνει δρόμο στρωμένο με άνθη, έστω αγκαθωτά. Για να φτάσει στα προημιτελικά η Εθνική μας χρειάζεται 1-2 νίκες στους αγώνες της α' φάσης (με ΠΓΔΜ, Κροατία, Ισραήλ) και 1-2 στους αντίστοιχους της δεύτερης (με τρεις από τις Γαλλία, Ρωσία, Γερμανία, Λετονία). Πόσους από τους παραπάνω επτά να φοβηθεί; Αν βρει ρυθμό μέσα από τους αγώνες, μπορεί να φτάσει στον μίνιμουμ στόχο της χωρίς πολύ άγχος.