Ουγγρική ραψωδία

Το ποδόσφαιρο δεν είναι σαν τους... κοινούς έρωτες, που δεν μπορείς να προσδιορίσεις επακριβώς τι είναι αυτό που σε ελκύει. Για την εξέδρα, προκειμένου ν' αγαπήσει έναν παίκτη, τα πράγματα είναι απλά και ενίοτε με ονοματεπώνυμο, όπως χθες στο Περιστέρι: Κρίστιαν Νέμεθ. Αυτός στάζει ποιότητα και οι «Ενωσίτες» στάζουν μέλι!

Μπορεί ο Ούγγρος να υπέστη ένα πολιτισμικό σοκ με την έδρα του Ατρομήτου, αφού ακόμη και το τρίτο βοηθητικό γήπεδο στο Μέλγουντ (το προπονητικό κέντρο της Λίβερπουλ) διαθέτει αρτιότερο τερέν, όμως δεν κάθισε να μεμψιμοιρήσει. Μπήκε στο ημίωρο κι έκανε τη δουλειά του επαγγελματικά. Πήρε την κάρτα του για φάουλ στον έμπειρο Κώστα Νεμπεγλέρα, δείγμα διάθεσης, αλλά δεν έμεινε εκεί: συνδύασε αρμονικά το πάθος με τη δημιουργικότητα. Αρμονικά και αριστοτεχνικά, βεβαίως, αφού με την πάσα του στον Ισμαέλ Μπλάνκο σέρβιρε έτοιμο γκολ.

Μάννα εξ ουρανού για την ΑΕΚ ο Νέμεθ. Ο μικρόσωμος Νέμεθ. Που δεν γέμιζε το μάτι, ή μάλλον το... αυτί κάποιων όταν άκουσαν ότι εντάσσεται στην ΑΕΚ. Αλλά που τους έδειξε χθες από ποιο ποδοσφαιρικό επίπεδο έρχεται.

Ετσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, αυτός που πρέπει να χτυπά το κεφάλι του είναι ο Γιώργος Δώνης. Είδε έναν Ατρόμητο να ξεδιπλώνεται στο α' ημίχρονο όπως θα ήθελε ν' αναπτύσσεται πέρυσι η ΑΕΚ. Με «όβερλαπ» μεταξύ μπακ και χαφ στις πτέρυγες, με κυκλοφορία της μπάλας, με κάθετες πάσες. Πέρυσι είχε Μπλάνκο, αλλά δεν είχε... ποδόσφαιρο που θ' αξιοποιούσε τον «Ζορό». Χθες είχε καλό ποδόσφαιρο, αλλά δεν είχε Μπλάνκο. Καταφανής η απουσία ενός φορ ολκής στον Ατρόμητο.

Επίσης, αν ο Ατρόμητος είχε προσθέσει στο οπλοστάσιό του έναν Κασάπα ή έναν Κλέιτον, που είχε ακουστεί ως στόχος για την ενίσχυση της μεσοεπιθετικής ζώνης, θα ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα. Είναι, πάντως, μία ομάδα που μπορεί να συνδυάσει την απόδοσή της με καλύτερα αποτελέσματα.

Οσον αφορά την ΑΕΚ, η νίκη δεν παύει να είναι... νίκη. Σε μία έδρα όπου συνήθως ζορίζονται οι «κιτρινόμαυροι», οι 3 βαθμοί θα λειτουργήσουν σαν παυσίπονο, ούτως ώστε με μεγαλύτερη ηρεμία να γίνει η αυτοκριτική για την εικόνα της ομάδας, κυρίως στο α' ημίχρονο. Ο Σεμπαστιάν Σάχα γλίτωσε την ομάδα τού Ντούσαν Μπάγεβιτς από την «γκέλα» στο Περιστέρι με την απόκρουσή του στο τέλος. Ομως, η διαφορά της μεγάλης ομάδας από τη μικρότερη είναι και ο τερματοφύλακας. Και ο Αργεντινός επιβεβαιώνει ότι είναι ικανός γκολκίπερ.

ΥΓ.1: Ο Στέργος Μαρίνος πηγαίνει ως εναλλακτική λύση στην Παιανία; Δεν θα ετίθετο το ερώτημα εάν δεν είχαμε την αίσθηση πως ο νεαρός από την Κω –και με βάση τα όσα είδαμε από την αφεντιά του χθες το απόγευμα– είναι ανώτερος από τους Μουν και Γκάμπριελ μαζί!

ΥΓ.2: Ο Οτο Ρεχάγκελ παρακολουθεί τον Στέργο Μαρίνο; Ή είναι... νόμος πως για να ασχοληθεί με κάποιον παίκτη ο Γερμανός πρέπει πρώτα αυτός να πάει σε μεγάλη ομάδα; Διότι το ίδιο είχε γίνει και με τον Βασίλη Τοροσίδη. Ως ποδοσφαιριστής της Ξάνθης δεν είχε καμία... τύχη και μόλις μετακινήθηκε στον Ολυμπιακό κλήθηκε στην Ανδρών.