Από τα χαμηλά στα ψηλά

Ο νέος άσος του Ολυμπιακού, Πάτρικ Μπέβερλι, έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία της Ουκρανίας. Ποιοι παίκτες έχουν κάνει διαδρομή από το... υπόγειο στο ρετιρέ

Η ζωή είναι δύσκολη. Για όλους. Για άλλους λιγότερο, για άλλους περισσότερο. Στην περίπτωσή μας, οι μπασκετμπολίστες δεν έχουν πάντα τον δρόμο που ονειρεύονται. Αφορμή μάς δίνει ο νέος άσος του Ολυμπιακού, Πάτρικ Μπέβερλι. Παίζοντας εξαιρετικά στο πανεπιστήμιο του Αρκάνσας, μάλλον δεν περίμενε ποτέ ότι ύστερα από δύο χρόνια παρουσίας εκεί θα έβλεπε την πόρτα της εξόδου (όχι, πάντως, για αγωνιστικούς λόγους) και κυρίως ότι θα κατέληγε να παίξει στη δεύτερη κατηγορία της Ουκρανίας: «Μα καλά, πήγαμε και πήραμε παίκτη από τη δεύτερη κατηγορία της Ουκρανίας;

Εδώ καλά καλά δεν υπάρχει πρώτη», είπαν πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού και εν μέρει έχουν δίκιο. Και λόγω του ότι δεν είναι σύνηθες (μάλλον απίθανο είναι) να αγωνίζονται ποιοτικοί μπασκετμπολίστες σε αυτή την κατηγορία (άκου δεύτερη Ουκρανίας) και επειδή περίμεναν κάποιο μεγάλο όνομα του ΝΒΑ, τη στιγμή που η αγαπημένη τους ομάδα είχε κάνει σχετικές επαφές.

Από την άλλη, όμως, το «Β' Ουκρανίας» δεν είναι ισοπεδωτικό. Δεν σημαίνει ντε και καλά ότι δεν μπορείς να βρεις εκεί καλό παίκτη. Είπαμε και παραπάνω ότι είναι πολύ δύσκολο. Αλλά όχι απίθανο. Αλλωστε, ο Μπέβερλι μάλλον από κακό χειρισμό του ανθρώπου που κινούσε τις τύχες του δεν πήγε σε κάποια καλύτερη λίγκα.

Γιατί τα προσόντα τα έχει. Και αν δεν τα είχε, μάλλον δεν θα έβλεπε τον προηγούμενο Ιούνιο το όνομά του στο Νο42 του ντραφτ του ΝΒΑ. Αν κάτι σας λένε τα νούμερα, απλώς αναφέρουμε ότι ο Νικ Καλάθης, που πήρε ο Παναθηναϊκός, επιλέχτηκε τρία νούμερα πιο κάτω. Αλλά βεβαίως τα νούμερα δεν λένε πάντα την αλήθεια. Ειδικά όταν μιλάμε για ντραφτ.

Ποτέ δεν μπορείς να προδικάσεις την καριέρα κάποιου παίκτη, αλλά τα παραδείγματα παικτών που ξεκίνησαν από «άγνωστες» λίγκες και ομάδες και έφθασαν πολύ ψηλά είναι πάμπολλα. Τόσο πολλά που δεν χωράνε σε μία σελίδα εφημερίδας. Μάλλον ούτε σε δύο.

Ο Ντιρκ Νοβίτζκι είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα. Μιλάμε για τον καλύτερο Ευρωπαίο παίκτη. Τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας. Δεν έχουμε ακόμη ξεχάσει τα λόγια τού νυν ασίσταντ κόουτς της Καβάλας, Κρις Χουγκάζ, που προς τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, παίκτης τότε της Μπαϊρόιτ, είχε αντιμετωπίσει σε φιλικό τον μετέπειτα σταρ του ΝΒΑ: «Είναι ένας απίστευτος τύπος στη Βούρζμπουργκ. Είπα στον προπονητή μου στην Μπαϊρόιτ ''να τον πάρουμε, είναι καλός'', αλλά δεν μου άφησε περιθώρια. ''Ασ' τον αυτόν, θα πάει στο ΝΒΑ''». Και ο Νοβίτζκι από την άσημη Βούρζμπουργκ όχι μόνο πήγε στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά κυριάρχησε κιόλας.

Ο Μάριο Ελι είναι επίσης μια τέτοια περίπτωση. Δεν ήταν ποτέ παίκτης του διαμετρήματος του Γερμανού, ούτε καν πρώτης κλάσης, αλλά τη δουλειά του στο ΝΒΑ και την καριέρα του την έκανε και με το παραπάνω. Ο «σούπερ Μάριο», όπως τον έλεγαν, κατέκτησε μάλιστα και δύο πρωταθλήματα ΝΒΑ με τους Ρόκετς (1994, 1995), πετυχαίνοντας καθοριστικά τρίποντα. Πριν, όμως, φθάσει ο Ελι εκεί που έφθασε, είχε... ταλαιπωρηθεί σε απίθανα μπασκετικά μέρη.

Ενα τέτοιο ήταν η Πορτογαλία, όπου φόρεσε τη φανέλα της Οβαρένσε. Τι να πει κανείς και για την Αργεντινή; Παίκτες καλούς πάντα είχε η Αργεντινή, αλλά όχι και καλή λίγκα. Εκεί ο Ελι φόρεσε τη φανέλα της Σάντα Φε. Τι να πούμε, όμως, και για την Ιρλανδία, απ' όπου επίσης είχε περάσει ο πολύ καλός σουτέρ του παρελθόντος για να βγάλει το ψωμί του. Συγγνώμη, όσο κι αν ψάξαμε, την ομάδα του στην Ιρλανδία δεν τη βρήκαμε!

Ο Μπρους Μπόουεν έφθασε κι αυτός πολύ ψηλά. Με τους Σπερς. Στις αρχές της καριέρας του, όμως, χρειάστηκε να περάσει από... άγονη γραμμή. Το γαλλικό πρωτάθλημα δεν ήταν του πεταματού, αλλά ο Μπόουεν μάλλον θα περίμενε αλλιώς να ξεκινήσει τον επαγγελματικό του στίβο. Χάβρη και Εβρέ αποτέλεσαν τις δύο πρώτες ομάδες του 38χρονου σήμερα Μπόουεν.

Τέλος, ο Ντάρελ Αρμστρονγκ δεν κατέκτησε ποτέ του πρωτάθλημα στο ΝΒΑ. Εκανε, όμως, σπουδαία καριέρα. Πολύ σπουδαία μάλιστα για έναν παίκτη που ουσιαστικά ξεκίνησε την πορεία του από τον Πεζοπορικό της Κύπρου. Μάλιστα, τότε σε συνάντηση με τον Πανιώνιο για το Κυπελλούχων είχε βάλει μια ξεγυριστή σαραντάρα στο ματς της Νέας Σμύρνης, εντυπωσιάζοντας άπαντες. Την επόμενη χρονιά τον «τσίμπησε» η ισπανική Ορένσε, εκεί έκανε και πάλι πράματα και θάματα (πρώτος σκόρερ στην ACB), και από κει και πέρα άνοιξε ο δρόμος για το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, όπου έπαιξε με επιτυχία μέχρι πρόπερσι, όντας 39 ετών.

Ανακεφαλαιώνουμε, λοιπόν. Ταλέντα και σπουδαία πρώτη ύλη υπάρχουν παντού. Το θέμα είναι να ψάξεις, να βρεις, να αξιοποιήσεις. Η δεύτερη κατηγορία της Ουκρανίας είναι τραγική σε επίπεδο, αλλά μπορεί να κρύβει και θησαυρό. Ο Πάτρικ Μπέβερλι θα μας δείξει στο παρκέ αν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία. Η πρώτη του και η μεγάλη του ευκαιρία μοιάζει να είναι στον Ολυμπιακό. Υπομονή, που λέει κι ο Παναγιώτης Γιαννάκης, και θα δούμε.