Ο αρχάγγελος και τα όρνεα

Μίλησα με τον Μιχάλη Κακιούζη το βράδυ της Κυριακής και τον άκουσα κάπως απογοητευμένο. «Ασε, ψάχνω ακόμα πού θα παίξω του χρόνου. Είναι δύσκολη η εποχή. Υπάρχει κινητικότητα, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι κάτι προχωράει. Είναι και δύσκολη η εποχή. Ευτυχώς έχω τον γιο μου για παρηγοριά. Κάθε μέρα μάς ξυπνάει στις 7 το πρωί, έχω να κοιμηθώ από τότε που γεννήθηκε». Την Εθνική ομάδα ο τέως αρχηγός της δεν άντεχε να τη βλέπει ούτε στην τηλεόραση. Ο αποκλεισμός του για δεύτερη συνεχή χρονιά τον πόνεσε πολύ.

Οσο συζητούσαμε, ο Μιχάλης καθάριζε το μπαλκόνι του σπιτιού του από τις στάχτες. Η πυρκαγιά έκαιγε στο Ντράφι και η οικογένεια Κακιούζη ζει στη Γλυφάδα...

Εβδομήντα δύο ώρες αργότερα ο 33χρονος άσος σήκωσε το τηλέφωνο και άκουσε προφορά με παχύ «λάμδα». Το «φλερτ» του με τους οπαδούς του Αρη είχε ξεκινήσει από το 2006, όταν ο ίδιος αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα. Ποτισμένος με την ξεγνοιασιά του ξενιτεμένου, ο Κακιούζης ομολόγησε τότε ότι ευχαρίστως θα φορούσε τη φανέλα τού άλλοτε «αυτοκράτορα». Οταν πάτησε το παρκέ του Αλεξάνδρειου ως φιλοξενούμενος χειροκροτήθηκε θερμά. Το κίτρινο χαλί είχε ήδη στρωθεί. Απέμενε μόνο να ωριμάσουν οι συνθήκες, όπερ και εγένετο δυόμισι χρόνια αργότερα. Η συμφωνία έκλεισε μέσα σ' ένα βράδυ.

Ο Αρης χτίζει την καινούργια του ομάδα πάνω σε έναν ισχυρό ελληνικό πυρήνα παικτών μπαρουτοκαπνισμένων και πολύπειρων, μαθημένων στα δύσκολα: Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Κακιούζης. Κανένας από τους τρεις δεν βρίσκεται στην πρώτη νεότητα, αλλά και κανένας δεν πατάει στα τελευταία του πόδια. Η μεταξύ τους χημεία είναι δεδομένη, όπως και η φιλία που τους δένει.

Στους αγώνες καθοριστικής σημασίας που έρχονται τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη για τα προκριματικά της Ευρωλίγκας, ο Αρης δεν θα ποντάρει σε μειράκια, αλλά σε μονάδες που έχουν περπατήσει αμέτρητες φορές αυτά τα κατατόπια. Οι επιλογές του από τις ΗΠΑ σηκώνουν συζήτηση (όπως και η απροθυμία με την οποία προσεγγίζει το θέμα Τσαλδάρη), αλλά ο απολύτως απαραίτητος για ομάδα αυτού του βεληνεκούς ελληνικός πυρήνας μοιάζει ισχυρός. Τουλάχιστον για μια διετία...

Οπως συμβαίνει συνήθως, ο Αρης κινδυνεύει περισσότερο από τον εαυτό του παρά από τους ανταγωνιστές του. Στη Θεσσαλονίκη άρχισαν κιόλας οι βόλτες στους αιθέρες. «Υπάρχει υλικό για να χτιστεί μια νέα αυτοκρατορία», διάβασα προχθές σε άλλη εφημερίδα -πριν καν αποκτηθεί ο Κακιούζης. Το σύνθημα για να πνεύσει άνεμος αισιοδοξίας δόθηκε σχεδόν από το πουθενά, με αφορμή τις εμφανίσεις του τινέιτζερ Κώστα Παπανικολάου στις Εθνικές ομάδες και τα καλά λόγια που ακούγονται για τον 17χρονο Λίνο Χρυσικόπουλο. Πάνω απο το Αλεξάνδρειο εκτελούν από καιρό πτήσεις τα όρνεα, αποφασισμένα να αρπάξουν φρέσκο κρέας πριν φύγουν για τον Νότο. Τι θα αποφασίσει ο καπάτσος Δαμιανίδης; Μήπως τα οικονομικά ανοίγματα των ημερών προαναγγέλλουν την πώληση του περιζήτητου Παπανικολάου;

Αν πάντως ο μικρός μείνει στον Αρη θα έχει στο πλευρό του έναν «αρχάγγελο», ονόματι Μιχαήλ.