Οι δικαιολογίες δεν παίζουν μπάλα

Oταν η αποτίμηση της προχθεσινής εμφάνισης του Ολυμπιακού ξεκινά με τη φράση «ο Ολυμπιακός πέτυχε τον στόχο του που ήταν η πρόκριση στους ομίλους», η επίκληση του στόχου δυστυχώς αποτελεί ένα άλλοθι το οποίο μεταθέτει τη συζήτηση για την άθλια αγωνιστική εικόνα που παρουσίασαν οι «ερυθρόλευκοι» στα 3 από τα 4 ημίχρονα των παιχνιδιών με τη Σέριφ.

Φυσικά όλοι αναγνωρίζουμε την οικονομική σπουδαιότητα της πρόκρισης, αλλά η επίκληση του σκοπού δεν μπορεί να δικαιολογεί το απαράδεκτο θέαμα. Διότι στόχος του Ολυμπιακού είναι και η κατάκτηση του πρωταθλήματος για την αυτόματη πρόκριση στους ομίλους, την επόμενη χρονιά. Αυτό θα δικαιολογεί κακές εμφανίσεις στη διάρκεια της χρονιάς; Θα μπορούσα να δεχθώ την επίκληση της σπουδαιότητας και της προτεραιότητας της πρόκρισης –σε βάρος του θεάματος– αν απέναντί του ο Ολυμπιακός έβρισκε κάποιον ισοδύναμο ή καλύτερο αντίπαλο.

Αλλά η Σέριφ τέτοιος αντίπαλος δεν ήταν. Το περίφημο ρεπορτάζ μπορεί να μας ενημερώνει για τη δυσαρέσκεια και του ίδιου του προπονητή για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα –εικόνα για την οποία αυτός έχει την ευθύνη– αλλά τέτοιες πληροφορίες τις αντιμετωπίζω όπως κάθε επικοινωνιακό κολπάκι. Αλλωστε αυτή τη διάθεση να ξεπεραστεί οποιαδήποτε κουβέντα για το αγωνιστικό πρόσωπο την έδειξε και ο προπονητής του Ολυμπιακού, όταν στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι μάς ενημέρωσε πως «είχαμε άγχος διότι ήμασταν φαβορί».

Ε, εντάξει, μεγάλα παιδιά είμαστε, δεν κάνει να λέμε τέτοιες μπαλαφάρες. Ας κρατήσει το άγχος της για αργότερα η ομάδα, γιατί με τον τρόπο που αγωνίζεται, θα το αντιμετωπίσει με πολλούς αντιπάλους και όχι μόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οταν μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό παρουσιάζει τέτοιας ποιότητας θέαμα, μπορεί να συμβαίνουν τρία πράγματα. Είτε η ομάδα έχει ακόμη ελλείψεις, γεγονός που δυσκολεύει το έργο του προπονητή, είτε ο προπονητής δεν μπορεί να της «διδάξει» πράγματα και να της «σμιλεύσει» φυσιογνωμία ή τέλος οι ποδοσφαιριστές είναι αδιάφοροι.

Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η ομάδα είναι ακόμη κουρασμένη από την προετοιμασία, αλλά σχεδόν δύο μήνες από το ξεκίνημά της, και με τέσσερα επίσημα παιχνίδια το επιχείρημα είναι αδύναμο. Οπως επίσης και το γεγονός ότι η αναβολή του ντέρμπι με την ΑΕΚ λειτούργησε αποπροσανατολιστικά στον ρυθμό της προπόνησης. Ας δούμε τις τρεις πιθανότητες που ανέφερα λίγο πριν. Ηταν αδιάφοροι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού; Κάποιοι από αυτούς έτσι έδειξαν.

Αν ήταν απλώς ζήτημα ημέρας –και όχι νοοτροπίας- θα φανεί στη συνέχεια, αλλά όπως και να έχει είναι δουλειά του προπονητή να διορθώσει το πρόβλημα. Εχει ελλείψεις ο Ολυμπιακός; Είναι εμφανές. Στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής και στην επίθεση, ενώ πιστεύω πως χρειάζεται έναν ακόμη σέντερ μπακ για να βγάλει τη χρονιά και να μην πηγαίνει σε λύσεις ανάγκης από ποδοσφαιριστές που «μπορούν να παίξουν τη θέση». Διότι με ένα μικρότερης δυναμικότητας αντίπαλο η λύση ανάγκης μπορεί να είναι αρκετή.

Σε ένα ντέρμπι ή σε ένα δύσκολο ματς, που θα υπάρχουν αρκετά στα εκτός έδρας του φετινού πρωταθλήματος, τι θα γίνει; Ενα από τα πράγματα που μου κάνουν εντύπωση είναι η επιμονή του Κετσπάγια να παίζει με έναν επιθετικό. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε γιατί δεν έχει επιθετικούς και φοβάται έναν πιθανό τραυματισμό, είτε αποτελεί κομμάτι της αγωνιστικής φιλοσοφίας του προπονητή. Αν συμβαίνει το πρώτο, ξέρουμε τους λόγους. Αλλά αν συμβαίνει το δεύτερο, δεν θα αρέσει στους φίλους της ομάδας αλλά και σε κανέναν που θέλει να βλέπει και θέαμα στο ποδόσφαιρο.

Σε ένα παιχνίδι με κάποιον ισχυρό αντίπαλο στην Ευρώπη να δικαιολογήσω την παρουσία του ενός επιθετικού, αλλά με αδύναμους αντιπάλους; Ας έρθω στην τρίτη πιθανότητα που αφορά την ικανότητα του προπονητή. Ακόμη είναι νωρίς για να βγάλει κάποιος συμπέρασμα. Απλά το μόνο που μπορεί να πει κάποιος είναι ότι αυτοί οι πειραματισμοί του Κετσπάγια με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο καλό θα ήταν να σταματήσουν. Ο μικρός έχει θέση και είναι κρίμα να παραδοθεί σε αγωνιστική σύγχυση, με τους κινδύνους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο, από τόσο νωρίς.

Oταν η αποτίμηση της προχθεσινής εμφάνισης του Ολυμπιακού ξεκινά με τη φράση «ο Ολυμπιακός πέτυχε τον στόχο του που ήταν η πρόκριση στους ομίλους», η επίκληση του στόχου δυστυχώς αποτελεί ένα άλλοθι το οποίο μεταθέτει τη συζήτηση για την άθλια αγωνιστική εικόνα που παρουσίασαν οι «ερυθρόλευκοι» στα 3 από τα 4 ημίχρονα των παιχνιδιών με τη Σέριφ.

Φυσικά όλοι αναγνωρίζουμε την οικονομική σπουδαιότητα της πρόκρισης, αλλά η επίκληση του σκοπού δεν μπορεί να δικαιολογεί το απαράδεκτο θέαμα. Διότι στόχος του Ολυμπιακού είναι και η κατάκτηση του πρωταθλήματος για την αυτόματη πρόκριση στους ομίλους, την επόμενη χρονιά. Αυτό θα δικαιολογεί κακές εμφανίσεις στη διάρκεια της χρονιάς; Θα μπορούσα να δεχθώ την επίκληση της σπουδαιότητας και της προτεραιότητας της πρόκρισης –σε βάρος του θεάματος– αν απέναντί του ο Ολυμπιακός έβρισκε κάποιον ισοδύναμο ή καλύτερο αντίπαλο.

Αλλά η Σέριφ τέτοιος αντίπαλος δεν ήταν. Το περίφημο ρεπορτάζ μπορεί να μας ενημερώνει για τη δυσαρέσκεια και του ίδιου του προπονητή για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα –εικόνα για την οποία αυτός έχει την ευθύνη– αλλά τέτοιες πληροφορίες τις αντιμετωπίζω όπως κάθε επικοινωνιακό κολπάκι. Αλλωστε αυτή τη διάθεση να ξεπεραστεί οποιαδήποτε κουβέντα για το αγωνιστικό πρόσωπο την έδειξε και ο προπονητής του Ολυμπιακού, όταν στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι μάς ενημέρωσε πως «είχαμε άγχος διότι ήμασταν φαβορί».

Ε, εντάξει, μεγάλα παιδιά είμαστε, δεν κάνει να λέμε τέτοιες μπαλαφάρες. Ας κρατήσει το άγχος της για αργότερα η ομάδα, γιατί με τον τρόπο που αγωνίζεται, θα το αντιμετωπίσει με πολλούς αντιπάλους και όχι μόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οταν μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό παρουσιάζει τέτοιας ποιότητας θέαμα, μπορεί να συμβαίνουν τρία πράγματα. Είτε η ομάδα έχει ακόμη ελλείψεις, γεγονός που δυσκολεύει το έργο του προπονητή, είτε ο προπονητής δεν μπορεί να της «διδάξει» πράγματα και να της «σμιλεύσει» φυσιογνωμία ή τέλος οι ποδοσφαιριστές είναι αδιάφοροι.

Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η ομάδα είναι ακόμη κουρασμένη από την προετοιμασία, αλλά σχεδόν δύο μήνες από το ξεκίνημά της, και με τέσσερα επίσημα παιχνίδια το επιχείρημα είναι αδύναμο. Οπως επίσης και το γεγονός ότι η αναβολή του ντέρμπι με την ΑΕΚ λειτούργησε αποπροσανατολιστικά στον ρυθμό της προπόνησης. Ας δούμε τις τρεις πιθανότητες που ανέφερα λίγο πριν. Ηταν αδιάφοροι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού; Κάποιοι από αυτούς έτσι έδειξαν.

Αν ήταν απλώς ζήτημα ημέρας –και όχι νοοτροπίας- θα φανεί στη συνέχεια, αλλά όπως και να έχει είναι δουλειά του προπονητή να διορθώσει το πρόβλημα. Εχει ελλείψεις ο Ολυμπιακός; Είναι εμφανές. Στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής και στην επίθεση, ενώ πιστεύω πως χρειάζεται έναν ακόμη σέντερ μπακ για να βγάλει τη χρονιά και να μην πηγαίνει σε λύσεις ανάγκης από ποδοσφαιριστές που «μπορούν να παίξουν τη θέση». Διότι με ένα μικρότερης δυναμικότητας αντίπαλο η λύση ανάγκης μπορεί να είναι αρκετή.

Σε ένα ντέρμπι ή σε ένα δύσκολο ματς, που θα υπάρχουν αρκετά στα εκτός έδρας του φετινού πρωταθλήματος, τι θα γίνει; Ενα από τα πράγματα που μου κάνουν εντύπωση είναι η επιμονή του Κετσπάγια να παίζει με έναν επιθετικό. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε γιατί δεν έχει επιθετικούς και φοβάται έναν πιθανό τραυματισμό, είτε αποτελεί κομμάτι της αγωνιστικής φιλοσοφίας του προπονητή. Αν συμβαίνει το πρώτο, ξέρουμε τους λόγους. Αλλά αν συμβαίνει το δεύτερο, δεν θα αρέσει στους φίλους της ομάδας αλλά και σε κανέναν που θέλει να βλέπει και θέαμα στο ποδόσφαιρο.

Σε ένα παιχνίδι με κάποιον ισχυρό αντίπαλο στην Ευρώπη να δικαιολογήσω την παρουσία του ενός επιθετικού, αλλά με αδύναμους αντιπάλους; Ας έρθω στην τρίτη πιθανότητα που αφορά την ικανότητα του προπονητή. Ακόμη είναι νωρίς για να βγάλει κάποιος συμπέρασμα. Απλά το μόνο που μπορεί να πει κάποιος είναι ότι αυτοί οι πειραματισμοί του Κετσπάγια με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο καλό θα ήταν να σταματήσουν. Ο μικρός έχει θέση και είναι κρίμα να παραδοθεί σε αγωνιστική σύγχυση, με τους κινδύνους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο, από τόσο νωρίς.

Ο χρόνος και η τακτική

Το οικονομικό άνοιγμα της ΠΑΕ Ολυμπιακός ήταν γνωστό πολύ πριν δημοσιοποιηθεί από την επιστολή που έστειλε πριν από 2 ½ μήνες ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, Σ. Κόκκαλης, σε διάφορους υποψήφιους επενδυτές. Το ύψος του ανοίγματος δεν ήταν γνωστό, αλλά εκείνο που είχε και έχει πρωτεύουσα σημασία ήταν η γνωστοποίηση της πρόθεσης του κ. Κόκκαλη να «ανοίξει» το μετοχολόγιο της ΠΑΕ. Μία πρόθεση που δείχνει σε ένα βαθμό και τη διάθεσή του να μεθοδεύσει και να ελέγξει τη διαδικασία διαδοχής του στην ΠΑΕ.

Οταν φάνηκε πως δεν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον από επιχειρηματίες με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, η περίπτωση του Β. Μαρινάκη «έπαιξε» και συντηρήθηκε στην επικαιρότητα, περισσότερο σαν μια κίνηση τακτικής από τον ιδιοκτήτη της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ. Μία κίνηση που θα του επέτρεπε να κερδίσει χρόνο και να ελπίζει πως θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να προκριθεί μόνος στους ομίλους, για να καλυφθεί το άμεσο οικονομικό άνοιγμα. Τώρα ο Σ. Κόκκαλης έχει όλο τον χρόνο για να μεθοδεύσει τη διαδοχή του με καλύτερους όρους έτσι ώστε, ακόμη και αν χαθεί το φετινό πρωτάθλημα, να μην αντιμετωπίσει η ομάδα οικονομικά προβλήματα.