Ευκαιρία για μια καλή κλήρωση... Αλλά τι ακριβώς είναι καλό;

Bλέπεις τη λίστα των ομάδων που θα πάρουν μέρος στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ και το μάτι σου πέφτει αναγκαστικά σε ονόματα που παραπέμπουν σε κληρώσεις του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ του παρελθόντος.

Είμαι βέβαιος μάλιστα πως κοιτώντας αύριο ποιες ομάδες θα μπουν στο Γιουρόπα Λιγκ, η σύγχυση του κόσμου θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη, αλλά αυτή είναι η νέα πραγματικότητα.

Κάποιοι γκρινιάζουν, άκουσα μάλιστα και στην Ελλάδα κάποιους να μιλάνε για υποβάθμιση του προϊόντος του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για μια στιγμή, από πότε τους αληθινούς φιλάθλους, ακόμη και τους φανατικούς οπαδούς, τους ενδιαφέρει η εμπορική πλευρά του ποδοσφαίρου; Γιατί ένα Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ζυρίχη, την Ντέμπρετσεν και τη Μακάμπι Χάιφα είναι χειρότερο από ένα άλλο με τη Σέλτικ, την Αντερλεχτ και τη Σαχτάρ, που μου έλεγε ένας συνάδελφος πρόσφατα; Και σε τελική ανάλυση, αυτό το Κύπελλο το λέγαμε κάποτε «Πρωταθλητριών» και με τα χρόνια είχε μεταβληθεί σε Κύπελλο των τριτοτέταρτων!

Σαφώς και δεν εμποδίζει κανείς την τέταρτη του αγγλικού πρωταθλήματος ή την τέταρτη του ισπανικού, όπως και την τρίτη του γερμανικού και του γαλλικού να περάσουν. Φάνηκε ξεκάθαρα στη φετινή κόντρα της Αρσεναλ με τη Σέλτικ, της Ατλέτικο Μαδρίτης με τον Παναθηναϊκό, της Στουτγκάρδης με την Τιμισοάρα και της Λιόν με την Αντερλεχτ πως οι καλύτερες ομάδες επικρατούν. Αυτές που προέρχονται από τα μεγάλα πρωταθλήματα ακόμη και με πιο δύσκολη κλήρωση καταφέρνουν να μπουν τελικά στους ομίλους, άρα η εμπορικότητα του προϊόντος, για όποιους ανησυχούσαν, διατηρείται πολύ υψηλή!

Ομως ο Μισέλ Πλατινί αυτό που ήθελε να πετύχει ήταν να δώσει σε όλο και πιο πολλούς πρωταθλητές την ευκαιρία να ζήσουν τη γιορτή. Για όσους λένε πως η Ντέμπρετσεν, για παράδειγμα, δεν είναι ομάδα για τέτοιο ψηλό επίπεδο, καλό είναι να θυμούνται πως η Ουγγαρία έβγαλε κάποτε την πρώτη ομάδα από το ανατολικό μπλοκ, τη μεγάλη Φερεντσβάρος, που κατέκτησε Κύπελλο Ευρώπης στη δεκαετία του '60 και πως ήταν μέσα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ακόμη και το 1995-96.

Τον Σεπτέμβρη εκείνης τη χρονιάς οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα θυμούνται πόσο άνετα τους είχε αποκλείσει από το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ομως η πτώση της και η παρακμή της, μαζί με ολόκληρου του συλλογικού φάσματος στη χώρα των Μαγυάρων, άρχισαν όταν τα χρήματα του Τσάμπιονς Λιγκ δεν ξαναμπήκαν στα ταμεία των πρωταθλητών τους, αφού έμεναν έξω με το προηγούμενο σύστημα πρόκρισης κάθε χρόνο.

Τέτοιες ιστορίες έχουν να διηγηθούν πολλές χώρες. Τα χρήματα που θα μπουν στα ταμεία της κάθε Ντέμπρετσεν τα επόμενα χρόνια θα δημιουργήσουν και πάλι κάποιες συνθήκες ανταγωνισμού. Οχι αμέσως, αφού η ψαλίδα άνοιξε πάρα πολύ με τη γιγάντωση των ομάδων κυρίως της G14, αλλά και από χώρες όπως η Ελλάδα, η Τουρκία και η Νορβηγία (όπου η Ρόζενμποργκ έγινε τέρας που… έφαγε όλους τους άλλους για 10 χρόνια), αλλά με τον καιρό ίσως αποκατασταθούν αδικίες.

Ακόμη και η επαφή με τον έξω κόσμο μέσω των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ για συλλόγους όπως η Σέριφ Τίρασπολ, η Βέντσπιλς, η Τιμισοάρα αλλά και πάρα πολλές άλλες, που τις βλέπεις στη λίστα και αναρωτιέσαι από πού προέρχονται, θα τις μετατρέψει από φτωχούς συγγενείς, αν όχι σε ισότιμους, τουλάχιστον σε υπολογίσιμους και αξιοπρεπείς τα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι το στοίχημα της νέας εποχής και αυτό είναι ένα credit που οφείλεις να δώσεις στη νέα κατάσταση της ΟΥΕΦΑ.

Τώρα σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, για τον Ολυμπιακό το ότι υπάρχουν ομάδες που είναι κατώτερες άλλων ετών τού δίνει την ευκαιρία να έχει μία καλύτερη κλήρωση. Και να εξασφαλίσει πως θα είναι τουλάχιστον στους «32» τους ΟΥΕΦΑ όταν αλλάξει η χρονιά. Ολα τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία να αναλυθούν εδώ και τώρα πριν δούμε τα κέφια της κληρωτίδας, αλλά έχω ξαναγράψει πως τελικά την καλή ή την κακή κλήρωση τη σχηματοποιείς εσύ με την απόδοσή σου.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τι συνέβαινε όταν ο Ολυμπιακός με θριαμβολογίες για την κλήρωση έβρισκε τη Χέρενφεν και τη Μακάμπι στον δρόμο του, αλλά πόσο διαφορετικά εξελίχτηκαν τα πράγματα πρόπερσι όταν αντιμετώπισε με σοβαρότητα και χωρίς τυμπανοκρουσίες τη Λάτσιο και τη Βέρντερ. Η επιστροφή του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ σημαίνει τουλάχιστον 20 εκατομμύρια ευρώ, αλλά και μία καλή αγωνιστική ευκαιρία να βελτιώσει την εικόνα του.

Υπάρχουν τρεις εβδομάδες μέχρι το πρώτο ματς και το μοναδικό που αυτή την ώρα πρέπει να τον απασχολεί είναι να ολοκληρώσει το ρόστερ του.

Τα πλην και τα συν της Μαδρίτης

Eνα πράγμα στενοχώρησε τους οπαδούς του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη και δεν ήταν ο αποκλεισμός. Ηταν η εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου, στην οποία η ομάδα που μόλις πριν από μερικά χρόνια πήγαινε σε κάθε έδρα και σου έδινε την εντύπωση πως μπορεί να κάνει αποτέλεσμα, έβγαζε ηττοπάθεια. Το άλλο ανησυχητικό είναι η συνεχιζόμενη δυσφορία του Σισέ, ο οποίος είναι εκνευρισμένος από το ματς με τη Σπάρτα και παραμένει έτσι. Δεν πατάει καλά, δεν νιώθει καλά και πάνω από όλα δεν διασκεδάζει το παιχνίδι.

Κυνηγάει μπάλες που έρχονται μόνιμα από ψηλά, τρέχει χωρίς να μπορεί να δεχτεί πάσα στον κενό χώρο και η εικόνα του να κάνει αυτό το επικίνδυνο φάουλ και η αποβολή του ήταν καμπανάκι. Αν δεν το καταλάβουν στην Παιανία, κινδυνεύουν να ακυρώσουν την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του κλαμπ και να μην πάρουν αυτά που έχει τη δυνατότητα να προσθέσει στην ποιότητα της ομάδας ο Γάλλος. Τι χρειάζεται να γίνει; Μία καλή κουβέντα μαζί του, σε όλα τα επίπεδα, και αν χρειαστεί ακόμη και με τη συνδρομή ψυχολόγου, κάτι που κάνουν συχνά μεγάλα κλαμπ του εξωτερικού όταν βρίσκονται μπροστά σε ανάλογο πρόβλημα.

Και δύο πολύ θετικά από τη Μαδρίτη: πρώτον, η εμφάνιση του Σαριέγκι, του πιο αξιόπιστου αμυντικού που διαθέτουν οι «πράσινοι», και δεύτερον η εικόνα του Σωτήρη Νίνη στο πρώτο ημίχρονο σε αυτόν τον ελεύθερο ρόλο πίσω από τους κυνηγούς. Είναι η θέση του (και όχι δεξιός χαφ) και έχει την ποιότητα και τον τσαμπουκά να παίξει εκεί και να πάρει επιτέλους ο ΠΑΟ από αυτόν αυτά που πρέπει. Ο Τεν Κάτε πήρε ένα ρίσκο με αυτόν προχθές και είχε δίκιο, αλλά είναι και ο μόνος που μπορεί να τον αξιοποιήσει αν του δείξει πως τον πιστεύει πραγματικά.