Ο Χρυσικόπουλος έκλεισε τον παικταρά

Παρακολούθησα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Ατλέτικο μαζί με δύο φίλους της θείας Λουκρητίας, οπαδούς του «τριφυλλιού», και ομολογώ ότι μετά το τέλος του αγώνα ένα ερώτημα στριφογύριζε στο μυαλό μου. Γιατί άραγε πετάχτηκαν απ' τον καναπέ στο 44' και άρχισαν να χτυπιούνται στη χαμένη ευκαιρία του Βύντρα; Αν το φάουλ το εκτελούσε ο Μάξι Ροντρίγκες, θα υπήρχε μια ελπίδα να «ματώσει» τα δίχτυα ο Λουκάς. Αφού, όμως, εκτελεστής ήταν ο Λέτο, προς τι η έκπληξη και η απογοήτευση;

Παρεμπιπτόντως, ο Βύντρα, παρ' ότι έχει ευθύνη και στα δύο γκολ που δέχτηκε η ομάδα του, ήταν θετικότατος. Ο Σπύρος Λιβαθηνός γράφει πολύ σωστά στην «Εξέδρα»: «Είναι λάθος να ρίχνουμε τις ευθύνες συνεχώς στους κεντρικούς αμυντικούς, οι οποίοι ήταν καλοί και λειτουργούσαν θετικά, παρά την ατυχή στιγμή του αυτογκόλ».

Ο Σπύρος μου έχει απόλυτο δίκιο. Διότι για να ισχυριστεί κάποιος ότι ένας κεντρικός αμυντικός ήταν αρνητικός σε έναν αγώνα, θα πρέπει να 'χει κάνει τουλάχιστον τα βασικά. Να σημειώσει δηλαδή χατ τρικ στα αυτογκόλ, να παραχωρήσει δυο-τρία πέναλτι, να κάνει καμιά δεκαριά «τσαφ» κι όλα αυτά μέχρι το 60'. Μετά πρέπει να αποβληθεί (Κάτια, για τον Κώστα μας δουλεύω. Ποιος νομίζεις άλλωστε ότι ανέδειξε MVP τον Βύντρα στη «Super Μπάλα Live»; Εμείς οι τρεις –άντε και ο «ξιφομάχος»– που 'χουμε και λίγο χιούμορ).

Εγινε πολλή κουβέντα, αγαπητέ αναγνώστη, για την επιλογή του Τεν Κάτε να μην ξεκινήσει τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη στην αρχική ενδεκάδα. Πριν βιαστείς να διερωτηθείς «αν δηλαδή έπαιζε ο "Σάλπι", ο Παναθηναϊκός θα απουσίαζε απ' την αυριανή κλήρωση του Γιουρόπα Λιγκ;», σου προτείνω να δουλέψεις λίγο το πράγμα στο μυαλό σου. Ο επιθετικός του «τριφυλλιού» έπρεπε να ξεκινήσει στο βασικό σχήμα, αλλά για διαφορετικό λόγο απ' αυτόν που ίσως φαντάζεσαι. Ο Γιώργος Σπανουδάκης στην «Εξέδρα» κάνει τη μεγάλη αποκάλυψη:

«Η πρώτη ανάγνωση της (επιθετικότερης του αναμενομένου) ενδεκάδας έκρυβε εκπλήξεις. Αναμενόταν σχήμα με τρεις στην άμυνα, επελέγη με τέσσερις. Στα χαφ πάλι το δίδυμο Κατσουράνη - Ζιλμπέρτο στη μεσαία γραμμή άφηνε τον Σιμάο με τη φόρμα. Και τον άξονα δίχως κακό σκυλί. Και μπροστά το σχήμα με Σισέ κορυφή, Λέτο και Γκάμπριελ χαφ-εξτρέμ και τον Νίνη σε ελεύθερο ρόλο αντι-Καραγκούνη έβγαλε αγωνιώδη ερωτήματα: "Και ποιος θα μαρκάρει;". Οχι ακριβώς παράλογο, δεδομένου πως από το κέντρο και μπροστά "μαρκαδόρος" (κατά την Αλεφάντεια αργκό) δεν υπήρχε».

Η καταπληκτική ανάλυση του Γιώργου με έκανε να καταλάβω ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν η έλλειψη ενός «stabilo boss» από το κέντρο και μπροστά. Γι’ αυτό ο Σπανουδάκης σπεύδει να τονίσει ότι «ειδικά η χρησιμοποίηση του Γκάμπριελ, αντί του φορμαρισμένου Σαλπιγγίδη, ίσα που σκανδάλισε. Και γέννησε μικρές φοβίες».

Στάσου να στο πω με τρόπο, φίλε αναγνώστη, μη σου πέσει βαρύ και σε τρέχω καλοκαιριάτικα. Ο Σαλπιγγίδης έπρεπε μεν να παίξει από την αρχή, όχι όμως για να βοηθήσει επιθετικά, αλλά για να υπάρχει ένα Hummer (έστω σε μινιατούρα) από τη μέση και μπροστά, ώστε να είναι πιο σφιχτή η ομάδα αμυντικά. Μελώνω. Αν μάλιστα ξεκίναγε και ο Πετρόπουλος –που είναι γερό σκαρί και διπλοπλέμονας– αντί του Νίνη ούτε τη σέντρα δεν θα πέρναγαν οι Μαδριλένοι. Η αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού θα ήτανε μπετόν αρμέ…

(Δεν κρατήθηκα. Εκανα τον Σαλπιγγίδη σκίτσο για να του ευχηθώ καλή σταδιοδρομία στη νέα του καριέρα ως «μαρκαδόρος»).

Η πιο χαρμόσυνη είδηση της χθεσινής ημέρας ήταν η επιστροφή του Βασίλη Κωνσταντίνου στην αγκαλιά ημών των θαυμαστών του. Εφυγε απ’ την «Αθλητική Κυριακή» ο καλός μου και με είχε φάει τόσο καιρό η αγωνία να μάθω νέα του. Τι κάνει, με τι καταγίνεται τελευταία, αν έμαθε ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν λέγεται «Τεν Κάτεν» και όλα τα σχετικά. Το εξαιρετικό άρθρο του χθες στον «Φίλαθλο» έλυσε όλες τις απορίες μου. Εγραψε ο Βασίλης:

«Ειλικρινά, για ακόμα μία φορά δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό του Τεν Κάτε. Είναι πλέον φανερό ότι ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει πρόβλημα προπονητή. Οσο καιρό είναι ο εν λόγω άνθρωπος στον πάγκο, δεν έχουμε δει ποτέ την ομάδα να κατεβαίνει με την ίδια ενδεκάδα. Αν πιστεύει ότι έχει 25 ισάξιους παίκτες στο ρόστερ και τους χρησιμοποιεί εναλλάξ όλους, αυτό είναι κάτι που το ξέρει ο ίδιος. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι όλες οι ομάδες έχουν διαφόρων δυναμικοτήτων παίκτες».

Ανησυχώ. Διότι αν όπως φαίνεται ο Καρούλιας ανέλαβε τον ρόλο του Κωνσταντίνου και ο Βασίλης εκείνον του Δομάζου, τότε βάσει της θεωρίας του ντόμινο ο Μίμης μου όπου να 'ναι θα πάρει τη θέση του Καρούλια στον Απόλλωνα Σμύρνης. Οχι, ρε γαμώτο. Και έκανα όνειρα να αναλάβει τη θέση ο γλυκός Χρήστος Αρχοντίδης και να κάνει το μεγάλο comeback…

Θέλω να μοιραστώ μαζί σου, dear, μια υποψία, η οποία αν επαληθευθεί, θα κάνει τον φίλο μου τον Μπαρμπή να σκίσει τη χλαμύδα του από χαρά. Αρχίζω να πιστεύω ότι ο δαιμόνιος Χρυσικόπουλος έχει κλείσει ένα σπουδαίο παίκτη, για τον οποίο πολύς λόγος έγινε, αλλά τον έχει κρύψει σε κάποιο καταγώγι και δεν τον εμφανίζει ακόμη, διότι θέλει να τον ανακοινώσει την τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου, για να γίνει πάταγος. Αναφέρομαι φυσικά στον Κάλστρομ…

Εβλεπα στο Mega το παιχνίδι της Αντερλεχτ με τη Λιόν σε περιγραφή του Αλέξη Σπυρόπουλου και συνειδητοποίησα ότι ο Σουηδός όχι μόνο δεν παίζει πια στη γαλλική ομάδα, αλλά ο Ολάς έχει βρει κιόλας τον αντικαταστάτη του. Κάποιος «Σέλστρεμ» είναι –αγνώστων λοιπών στοιχείων– και μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό με τον Κάλστρομ. Οπως ο Ενσαλίβα με τον Ενσαλίουα ένα πράγμα…

Ενα απ’ τα πιο ωραία πρωτοσέλιδα που έχω δει τον τελευταίο καιρό ήταν το χθεσινό της «Εξέδρας»: «αρσε Γιάχιτς». Αν μάλιστα από κάτω υπήρχε και η υποσημείωση «Παρ' ότι Αρ'σε ο Γιάχιτς ο Αρ'ς τσινάει» θα ήταν ό,τι πιο εμπνευσμένο έχω δει στον αθλητικό Τύπο εδώ και χρόνια. Θραύση θα έκανε στη Λάρισα…