Με τον Μπολτ δραπετεύει η ανθρώπινη φαντασία

Μιλάμε για ένα αληθινό θαύμα της φύσης και πραγματικά δεν ξέρει κανείς τι να περιμένει στο μέλλον από αυτό το παλικάρι.

Πέρυσι στις 18 Αυγούστου έγραφα σε αυτή τη σελίδα ένα κομμάτι με τίτλο «Ο άνθρωπος που νίκησε στο διάβα του τον χρόνο» και εξηγούσα γιατί αυτό το θαύμα της φύσης που λέγεται Ουσέιν Μπολτ μου είναι απίστευτα συμπαθής. Το κείμενο έλεγε ακριβώς:

«Νιώθεις πως η ιστορική στιγμή που χάρισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες δηλητηριάζεται με το μικρόβιο της αμφιβολίας ακριβώς επειδή, όπως κάποτε ο κόσμος πίστευε το οτιδήποτε και το κατάπινε αμάσητο, η σύγχρονη εποχή της πλουραλιστικής υπερπληροφόρησης, που γίνεται και παραπληροφόρηση συχνά πυκνά, δημιουργεί συνθήκες και τάσεις αμφισβήτησης. Εκείνο που δεν πρέπει να αφήσουμε λοιπόν να μας επηρεάσει την κρίση είναι η εικόνα ενός παιδιού που τα πόδια του μοιάζουν να τρέχουν πιο γρήγορα και από τον άνεμο, που από πολύ μικρός ξεχώρισε και είναι χαρισματικός και που ακόμα δεν έτρεξε το καλό του αγώνισμα που είναι το 200άρι. Εκεί που όταν ήταν μόλις 17 ετών κατάφερνε να κατέβει τα 20 δευτερόλεπτα, χρόνος ασύλληπτος για έφηβο!

Για τον Ουσέιν Μπολτ, που κατάργησε τη λογική στα 100 μέτρα, η ιστορία έγραψε πως πήρε το πιο άνετο χρυσό στο πιο εμπορικό αγώνισμα κάθε Ολυμπιάδας, την κούρσα της μιας ανάσας! Και η αλήθεια είναι πως, έχοντας για χρόνια συνηθίσει τους 100άρηδες να έχουν… εκνευριστικές φάτσες, να μιλάνε πολύ και να βγάζουν απέραντη αλαζονεία, ο Μπολτ είναι βγαλμένος από τις παλιές μέρες των σπριντ. Θυμίζει τον νεαρό Καρλ Λιούις, θυμίζει τους συμπατριώτες του Ντον Κουόρι και Μίλερ, θυμίζει τον Ιταλό Πιέτρο Μενέα, τον Βρετανό Ολυμπιονίκη στη Μόσχα Αλαν Γουέλς.

Και μόνο γι' αυτό τον έβαλα στην καρδιά μου! Και να ξέρετε κάτι, ακούγοντας τον Γουέλς να σχολιάζει την κούρσα του στο EUROSPORT στάθηκα σε κάτι που είπε και το θεωρώ πάρα πολύ σωστό. Βλέποντας τον Μπολτ είναι σαν να παρακολουθείς εικόνες από τα προσεχώς των Ολυμπιακών Αγώνων, σαν να σου δείχνει κάποιος σήμερα, το 2008, τον αθλητή του 2020. Και τα ρεκόρ που θα κάνει στο μέλλον θα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά».

Αυτά έγραφα πέρυσι και είναι από τις φορές που γεμίζεις τη στήλη άκοπα, αφού ο Μπολτ έσπασε πάλι τα χρονόμετρα και τα εγκώμια στον υπερθετικό βαθμό έχουν πια εξαντληθεί. Το 9.58 και το 19.19 ακούγονται εξωπραγματικά, αλλά μήπως δεν ακούγονταν ανάλογα τρελές οι περσινές επιδόσεις του;

Μιλάμε για ένα αληθινό θαύμα της φύσης και πραγματικά δεν ξέρει κανείς τι να περιμένει στο μέλλον από αυτό το παλικάρι. Ενας κίνδυνος υπάρχει, να κατεβάσει τόσο πολύ τις επιδόσεις που να γίνουν απλησίαστες για τις επόμενες γενιές! Και το… ανατριχιαστικό είναι πως δήλωσε κουρασμένος αυτή την εποχή σε σύγκριση με πέρυσι, οπότε άφησε να εννοηθεί πως έχει και άλλα περιθώρια για να τρέξει γρηγορότερα. Ηδη από προχθές είναι ο μόνος σπρίντερ στην ιστορία που κατέχει ταυτόχρονα τους Ολυμπιακούς και παγκόσμιους τίτλους στα 100 και στα 200 μέτρα και με παγκόσμια ρεκόρ!

Οποιος αιφνιδιάστηκε από τον Μπολτ πέρυσι, καλό είναι να μάθει πως αυτό το χαμογελαστό παιδί από την Τζαμάικα είναι το κάτι άλλο. Και είναι ο μόνος σε υψηλό επίπεδο που θυμάμαι να ξεκίνησε ως παιδί-θαύμα και συνέχισε σε όλα τα επίπεδα την εξέλιξή του. Πριν από επτά χρόνια, στο Κίνγκστον, το 2002, στη διάρκεια των αγώνων του Παγκόσμιου Εφήβων, κατάφερε να νικήσει αν και 15χρονος τους 19άρηδες στην κούρσα των 200 μέτρων! Αυτό δεν έχει προηγούμενο και θα αργήσει και να επαναληφθεί, όπως έλεγε ο παλιός Ολυμπιονίκης και θρύλος της Τζαμάικα στα σπριντ Ντον Κουόρι, που τότε είχε μείνει άφωνος με το επίτευγμα του πιτσιρικά.

Ενα χρόνο μετά, στον Καναδά, το ξανάκανε! Πάλι μικρότερος, πάλι κόντρα σε μεγαλύτερους, με χρόνο κάτω από τα 20 δευτερόλεπτα: ασύλληπτο! Η κλάση του Ουσέιν Μπολτ δεν αμφισβητείται. Ξεχειλίζει και γίνεται κατανοητή ακόμα και από τον πλέον αδαή. Και μαζί του δραπετεύει και η ανθρώπινη φαντασία, κάτι που τελικά στην καθημερινότητα το έχουμε ανάγκη.

Μετράει ανάποδα πλέον ο Τεν Κάτε!

Δεν ξέρω πόσο καιρό ακόμα θα βρίσκεται ο Τεν Κάτε στην Παιανία, αλλά είναι ολοφάνερο πως η κλεψύδρα κοντεύει ν' αδειάσει. Η νέα μεγάλη επιτυχία του είναι πως κατάφερε κάτι πραγματικά απίθανο: μάλωσε με τον Νίκο Σπυρόπουλο, ένα παιδί που τη φωνή του την έχουν ακούσει ελάχιστοι άνθρωποι! Πρόκειται για ένα πολύ συνεσταλμένο παλικάρι, για το οποίο αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος με τον Ολλανδό λένε πως απορούσαν πώς άντεχε τόση ώρα το φραστικό μπαράζ που δεχόταν πριν αντιδράσει. Είναι δικαίωμα της διοίκησης να δηλώνει πως στηρίζει τον κυκλοθυμικό Ολλανδό, όμως, όπως επέμενα από το κομμάτι του Απριλίου με τίτλο «Καμένο χαρτί στην Παιανία ο Τεν Κάτε», ποτέ και πουθενά δεν στάθηκε στην ιστορία του ποδοσφαίρου προπονητής τον οποίο η πλειονότητα των παικτών δεν γουστάρει.

Μόνο που όταν τελικά απομακρυνθεί (και δεν νομίζω πως θα αργήσει η στιγμή), καλό είναι να γίνει και μια αποτίμηση για το πώς κατάφερε να αποψιλώσει το ρόστερ του ΠΑΟ από παίκτες που οι άμεσοι ανταγωνιστές του, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, θα ήθελαν πάρα πολύ να διαθέτουν, όπως ο Ιβανσιτς, ο Μάτος, ο Μάντζιος, ακόμα και ο Τζιόλης με τον Κλέιτον. Και κάτι ακόμα: ο Δάρλας που θα παίξει βασικός στην Κρήτη, αφού θα τιμωρηθεί ο Σπυρόπουλος, είναι ο ίδιος που ο Τεν Κάτε δεν ήθελε να κρατήσει στην ομάδα και επέμενε ο Αντωνίου.

Οσο για τη διευκρινιστική δήλωση που έβγαλε ο Κατσουράνης, δεν χρειαζόταν. Φυσικά και έχει το δικαίωμα να κάνει κριτική ένας έμπειρος παίκτης στο σύστημα ή την επιλογή του προπονητή. Στην Ολλανδία, τη χώρα του κυρίου Τεν Κάτε, αυτό όχι απλώς συνηθίζεται, αλλά επιβάλλεται. Και ο Αντώνης Αντωνιάδης, που μίλησε χθες στο ΝovaΣΠΟΡ FM υποστηρίζοντας πως οι παίκτες καλό είναι να μην κάνουν κριτική στη διοίκηση και στον προπονητή, καλό είναι να θυμάται αυτό που του είπα στον αέρα: πως ο ίδιος ο Δομάζος και ο Ελευθεράκης έκαναν κριτική ανοιχτά κάποτε στον Πούσκας, τον Μορέιρα και τον Γκόρσκι, φυσιογνωμίες πολύ μεγαλύτερες ποδοσφαιρικά από τον Τεν Κάτε. Και, φυσικά, κριτική ασκούν οι παίκτες-ηγέτες των ομάδων παντού στον κόσμο, ακόμα και σε μεγέθη όπως ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον, ο Μπενίτεθ, ο Καπέλο, ο Λίπι.