Fast forward football

Oσοι παρακολουθήσαμε τα δύο παιχνίδια, το διαπιστώσαμε με ευκολία. Και το διαπιστώνουμε κάθε φορά που κάποια από τις «μεγάλες» ομάδες μας βρίσκει απέναντί της σύλλογο που αγωνίζεται σε ένα από τα λεγόμενα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Πέρυσι, το είχαμε διαπιστώσει -οι ανυποψίαστοι φίλοι του Ολυμπιακού με δυσάρεστο τρόπο- όταν οι Πειραιώτες αντιμετώπισαν τη Σεντ Ετιέν. Μια ομάδα που στην Ελλάδα, τη χώρα της ευκολίας, κάποιοι βιάστηκαν να βαφτίσουν Θρασύβουλο της Γαλλίας λόγω της βαθμολογικής θέσης στην οποία βρισκόταν στο γαλλικό πρωτάθλημα.

Η γαλλική ομάδα, που δεν είχε ποδοσφαιριστές μεγάλης κλάσης, ήταν τουλάχιστον μία ταχύτητα γρηγορότερη από τον Ολυμπιακό. Το ίδιο έργο είδαμε και προχθές στο παιχνίδι του ΠΑΟ με την Ατλέτικο αλλά και στο φιλικό του Ολυμπιακού στο Λονδίνο με την Τότεναμ. Προφανώς, και η Τότεναμ και η Ατλέτικο έχουν ποιοτικότερους ποδοσφαιριστές και από τις δύο ελληνικές ομάδες, αλλά η ταχύτητα στον τρόπο παιχνιδιού, όπως είδαμε και με τη Σεντ Ετιέν, δεν είναι μόνο ζήτημα μεγάλων ονομάτων. Απλώς οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές μπορούν να παίξουν ακόμη πιο γρήγορα, αφού η τεχνική κατάρτιση και οι παραστάσεις βοηθούν στις καλύτερες επιλογές μέσα στο γήπεδο και στο παίξιμο της μπάλας με τη μία.
Αυτό το fast forward football είναι ζήτημα διδασκαλίας κατά πρώτον, εκγύμνασης και παραστάσεων κατά δεύτερον. Εκγύμναση σημαίνει περισσότερη δουλειά, πιο σκληρή, καλύτερο πρόγραμμα προπόνησης.

Ομως, αυτά πρέπει κάποιος να σου τα διδάξει. Και να έχει την εμπειρία για να το κάνει. Οι ελληνικές ομάδες, τουλάχιστον εκείνες που κυνηγούν τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συνηθίζουν να «επενδύουν» σε ποδοσφαιριστές και ελάχιστα σε προπονητές. Προπονητές που να προέρχονται από πρωταθλήματα στα οποία ο ρυθμός είναι πολύ πιο γρήγορος από αυτόν που έχει το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά τον περσινό Ολυμπιακό του Βαλβέρδε ή τον φετινό ΠΑΟ του Τεν Κάτε θα διαπιστώσει πως ο Ισπανός το προσπάθησε και ο Ολλανδός το παλεύει ώστε οι ομάδες τους να παίξουν λίγο πιο γρήγορα. Αυτόν τον στόχο άλλωστε θα υπηρετούσε ο τύπος του κεντρικού αμυντικού που ζητούσε ο Τεν Κάτε. Ενα τέτοιο ποδόσφαιρο δεν «διδάσκεται» μέσα σε μία αγωνιστική περίοδο. Απαιτεί ριζική αλλαγή στην αγωνιστική φιλοσοφία μιας ομάδας, στην αναζήτηση -και την παραγωγή- άλλου τύπου ποδοσφαιριστών, απαιτεί επενδύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό και εγκαταστάσεις, σχεδιασμό και οργάνωση.

Καλό πράγμα είναι η στελέχωση των τμημάτων marketing με νέους και ειδικευμένους στον τομέα ανθρώπους, αλλά τα έσοδα από τις δραστηριότητες των εμπορικών τμημάτων δεν μπορεί να υπάρξουν αν το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας δεν είναι ελκυστικό. Και μπορείς μία ή δύο χρονιές να τα πας καλά -μιλώ για την παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις- αλλά η επιτυχία τις περισσότερες φορές είναι συγκυριακό ζήτημα. Πιθανόν στο κεφάλι πολλών παραγόντων να υπάρχει μόνο ένα ερώτημα. Πώς θα αποκτήσουμε καινούργιο γήπεδο για να «μαζέψουμε» περισσότερα. Και να τα κάνουμε μεταγραφές αεροδρομίου που μπορούν να φέρουν κόσμο και ίσως κάποιες επιτυχίες, αλλά η περίφημη σχέση ανάμεσα στην τιμή και την απόδοση χρονικής διάρκειας είναι πολύ κακή.

Πληρώνουμε πολύ ακριβά για υπηρεσίες πολύ μικρού χρόνου. Στην ταχύτητα του παιχνιδιού συμβάλλει ο τρόπος που η μπάλα περνάει μπροστά. Οταν για να περάσει η μπάλα στην επίθεση πρέπει να φτάσει σε ένα συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή για να τη μοιράσει αυτός μπροστά και όταν οι ποδοσφαιριστές είναι δέσμιοι της θέσης στην οποία αγωνίζονται και δεν έχουν την παιδεία του μοιράσματος του παιχνιδιού, τότε η μπάλα κυκλοφορεί πολύ αργά. Θυμάστε πώς άλλαζαν θέση οι ποδοσφαιριστές της Τότεναμ και της Ατλέτικο και, παράλληλα, πώς άλλαζαν και την μπάλα; Πέρα από το ταλέντο των ποδοσφαιριστών, κάποιος τους έχει διδάξει τον συγκεκριμένο τρόπο. Και σε τέτοιους δασκάλους πρέπει να επενδύσουμε και να τους δώσουμε τον χρόνο να δουλέψουν.

Ολα τα βλέμματα στις 27
Μετά τη νίκη του Ολυμπιακού στη Μολδαβία επί της Σέριφ και τον διαφαινόμενο αποκλεισμό του ΠΑΟ από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ οι περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού πονοκεφαλιάζουν για τις ενδεχόμενες μεταγραφές. Η είσοδος των Πειραιωτών στους ομίλους θα φέρει στο ταμείο τους 17,1 εκατομμύρια ευρώ, πριν καν παίξουν το πρώτο τους παιχνίδι. Αρα το μεγάλο εμπόδιο που υπήρχε για την πραγματοποίηση των μεταγραφών, το οικονομικό, ξεπερνιέται. Οι μεταγραφές, βέβαια, θα γίνουν.

Ομως, δική μου αίσθηση είναι πως η προτεραιότητα στον Ολυμπιακό έχει δοθεί αλλού. Και η κρίσιμη ημερομηνία είναι η 27η Αυγούστου, οπότε και θα πραγματοποιηθεί η γενική συνέλευση για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Μάλιστα, οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν χθες κάνουν λόγο για εμπλοκή στο ζήτημα της εισόδου στην ΠΑΕ του εφοπλιστή Β. Μαρινάκη. Είχα γράψει και παλαιότερα πως ο Β. Μαρινάκης μπορεί να εχει εξαιρετικούς συνεργάτες οι οποίοι –σε περίπτωση μελλοντικής απόκτησης του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ– θα μπορούσαν να τρέξουν την επιχείρηση, αλλά οι ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις έχουν πολλές ιδιαιτερότητες, με τις οποίες οι άμεσοι συνεργάτες του κ. Μαρινάκη δεν έχουν καμία τριβή. Και αυτές τις ιδιαιτερότητες μαθαίνεις πώς να τις χειρίζεσαι σε βάθος χρόνου.

Πιθανόν αυτό να είχε στον νου του ο Σωκράτης Κόκκαλης και να επιδίωκε τη σταδιακή είσοδο του Β. Μαρινάκη, έτσι ώστε οι άνθρωποί του να περάσουν ένα διάστημα «μαθητείας». Αν οι πληροφορίες για την εμπλοκή της εισόδου του Β. Μαρινάκη επιβεβαιωθούν, ο Σωκράτης Κόκκαλης, έχοντας και το οικονομικό κέρδος από τη συμμετοχή στους ομίλους, θα πάρει πάνω του το θέμα της αυξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Και μια τέτοια κίνηση θα του επιτρέψει πρώτα από όλα να αγοράσει χρόνο και να προετοιμάσει πολύ καλύτερα τη διαδοχή του στην ΠΑΕ, χωρίς πίεση και με πολύ μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ. Στο διάστημα ενός χρόνου μπορούν να συμβούν πάρα πολλά και οι πιθανοί νέοι μέτοχοι ή αυριανοί ιδιοκτήτες να μην έχουν φανεί καν στον ορίζοντα ακόμη.


Το ποδόσφαιρο ως πρόσχημα


Πιθανόν η είδηση να σας διέφυγε. Αλλωστε δεν αφορά ελληνική ομάδα. Ενας Αμερικανός, που δεν έχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, εμφανίστηκε από το πουθενά για να επενδύσει στην ιταλική Μπάρι, που ανέβηκε φέτος στην πρώτη κατηγορία. Η ποδοσφαιρική επένδυση φτάνει στα 25 εκατομμύρια ευρώ, αφού τόσο θα κοστίσει το πακέτο μετοχών της ιταλικής ομάδας. Βέβαια, κανένας επιχειρηματίας δεν σκορπάει χρήματα χωρίς αντίκρισμα. Και το αντίκρισμα που θα πάρει ο Αμερικανός επιχειρηματίας δεν είναι τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και από τα εισιτήρια, αλλά από το γήπεδο και -κυρίως- τον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου. Η έκταση που βρίσκεται γύρω από το γήπεδο ανήκει στον δήμο του Μπάρι, ο οποίος θέλει να την πουλήσει και ο νέος ιδιοκτήτης της ομάδας είναι το πρώτο φαβορί για να την αγοράσει και να κτίσει εγκαταστάσεις -κατοικίες και καταστήματα- βιοκλιματικές για να εκμεταλλευθεί την ηλιοφάνεια της περιοχής της Απουλίας, αν θυμάμαι την ονομασία της. Τώρα που μπορεί να χρησιμοποιήσει τον κόσμο της ομάδας σαν μοχλό πίεσης, θα μπορεί το δημοτικό συμβούλιο της πόλης να του αρνηθεί την παραχώρηση;