Aυτός θα είναι σίγουρα καλύτερος

Δεν ξέρω πόσες από τις φετινές ομάδες της Super League θα είναι καλύτερες από πέρυσι. Για την ακρίβεια, με όσα έχω δει έως σήμερα δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος ότι υπάρχουν πολλές ομάδες που θα είναι αισθητά καλύτερες φέτος σε σύγκριση με πέρυσι. Αντίθετα, για τον Αρη έχω αρχίσει, μετά τα δύο φιλικά ματς που είδα κόντρα στην Μπόκα και κόντρα στην Κιέβο χθες, να σχηματίζω μια εικόνα η οποία πραγματικά είναι πολύ θετική.

Με όσα έχω δει έως τώρα έχω την πεποίθηση ότι ο φετινός Αρης θα είναι σίγουρα πολύ καλύτερος από την προηγούμενη σεζόν. Δεν ξέρω, βέβαια, πώς μπορεί να αποτυπωθεί αυτό στη βαθμολογία και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι «κίτρινοι», αλλά στο χορτάρι θα είναι σίγουρα μία πολύ καλύτερη ομάδα σε σχέση με πέρυσι.

Κατ' αρχάς ο Αρης έχει πετύχει κάτι που νομίζω ότι του συμβαίνει πρώτη φορά. Να του φύγει παίκτης για ομάδα της Αθήνας και στη θέση αυτήν να είναι καλύτερος από την περασμένη χρονιά. Διότι συνήθως όταν κάποιος παίκτης του Αρη παίρνει τον δρόμο για έναν σύλλογο του ΠΟΚ, το κενό δύσκολα καλύπτεται. Φέτος, όμως, στη θέση του Καράμπελα ήρθε ο Αράνιο. Με τα όσα γνώριζα για τον παίκτη και κυρίως με βάση τα όσα είδα, πιστεύω ότι πρόκειται για σπουδαία μεταγραφή.

Νομίζω ότι για τον Γκρασιάν και τον Αμπρέου δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Γι' αυτό θα ασχοληθώ με τον Ναφτί, ο οποίος στο χθεσινό φιλικό με την Κιέβο έκανε στο γήπεδο εξαιρετικά πράγματα. Διότι δεν ήταν ένα αμυντικό χαφ που μόνο έτρεχε ή μόνο μάρκαρε. Αλλά δημιουργούσε κιόλας -και αυτό σπανίζει στη θέση αυτήν. Με τον Νάτσο Γκαρσία δίπλα του και τον Γκρασιάν μπροστά του ο Αρης έχει μία τριάδα κεντρικών χαφ που πολύ δύσκολα συναντάς στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Αυτό, όμως, που μου άρεσε περισσότερο απ' όλα είναι ότι ο Αρης σηκώνει πολύ σπάνια την μπάλα από το χορτάρι. Απολύτως ορθόδοξος τρόπος ανάπτυξης, προσπάθεια ανάπτυξης και από τα άκρα και από τον άξονα, απόλυτη ισορροπία και πειθαρχία στο παιχνίδι του.

Το μοναδικό πρόβλημα χθες (κόντρα σε μία ομάδα που, ως γνήσια εκπρόσωπος του Καμπιονάτο και μάλιστα από αυτές που παλεύουν για να σωθούν κάθε χρόνο, αν ξέρει κάτι πολύ καλά να κάνει είναι να αμύνεται και να κλείνει χώρους) ήταν πρώτα η τελική προσπάθεια και μετά (σε ορισμένες περιπτώσεις) η τελική πάσα. Το πρώτο είναι πιθανό να το λύσει ο Αμπρέου, που χθες δεν αγωνίστηκε.

Το δεύτερο μπορεί να λυθεί με τον καιρό και εφόσον η ομάδα αποκτήσει καλύτερη χημεία, διότι στην ενδεκάδα της είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αρκετοί νέοι παίκτες και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Σε γενικές γραμμές, πάντως, είμαι πολύ αισιόδοξος για τον Αρη που θα δούμε φέτος. Το μόνο για το οποίο ανησυχώ είναι ο Μαζίνιο. Για τον οποίο δεν έχω την άποψη ότι δεν κάνει. Απλώς δεν έχω άποψη...