Το ασαφές πλάνο του Ολυμπιακού

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Είναι σαφές πως στις τάξεις των φιλάθλων του Ολυμπιακού υπάρχει ανησυχία για τις μέχρι τώρα κινήσεις της ομάδας. Και μάλλον δικαιολογημένα. Ο Ολυμπιακός έπραξε ορθώς κρατώντας ένα μεγάλο μέρος του κορμού του, με σκοπό να «χτίσει» πάνω σε κάποια θεμέλια και όχι από το μηδέν όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια. Μοναδική απώλεια, που έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφευχθεί, ήταν η αποχώρηση του Γιώργου Πρίντεζη, ενώ διατηρήθηκε ο «σκελετός» των Παπαλουκά, Χαλπερίν, Τσίλντρες, Βασιλόπουλου, Μπουρούση, Βούιτσιτς και Σχορτσανίτη. Πολύ σωστά επίσης αποφασίστηκε-και μένει να φανεί στην πράξη αν θα συμβεί-να αξιοποιηθούν περισσότερο οι Σλούκας και Γιαννόπουλος, καθώς επίσης να επιστρέψει ο Μαυροκεφαλίδης και να πλαισιωθεί η φροντ λάιν με τον Γλυνιαδάκη. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο «αλλά».

Τα κενά που δεδομένα υπάρχουν στην ομάδα δεν έχουν καλυφθεί ως τώρα και οι προσπάθειες που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση φανερώνουν πως δεν υπάρχει αποκρυσταλλωμένο σχέδιο για την αναπλήρωσή τους. Αυτό μαρτυρά-τουλάχιστον αν πιστέψουμε τα ρεπορτάζ των «ερυθρολεύκων» και τα ονόματα που έχουν διαρρεύσει ως στόχοι-η μεγάλη διαφορά που υπάρχει στα χαρακτηριστικά των παικτών που είναι μεταξύ των επιλογών για μία συγκεκριμένη θέση.

Η αρχή έγινε με τη θέση «2». Οι εντελώς διαφορετικών αγωνιστικών στοιχείων Καουκένας και Χάνσεν ήταν αρχικά αυτοί που απασχολούσαν τον Ολυμπιακό. Όταν «χάθηκαν» καταλήγοντας αμφότεροι στη Ρεάλ Μαδρίτης, οι Πειραιώτες κατέφυγαν στον Κελάτι, έναν παίκτη που μοναδικό κοινό με τους δύο προαναφερθέντες έχει τη θέση στην οποία αγωνίζονται.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τη θέση «1». Για τη θέση «παρέλασαν» πέντε παίκτες με ελάχιστα κοινά σημεία και διαφορετικές αρετές και αδυναμίες στο παιχνίδι τους: οι Τζέι Αρ Χόλντεν, Νίκος Ζήσης, Νέιτ Ρόμπινσον, Ρίκι Ρούμπιο και Τερέλ ΜακΙντάιρ. Μετά το ναυάγιο δε στις επαφές με τον τελευταίο, αποφασίστηκε-όπως αναφέρεται από τους «ερυθρόλευκους» ρεπόρτερ-να μην αποκτηθεί τελικά πλέι μέικερ (!) και να υπάρξει ενίσχυση στο «4».

«Θύματα» της όλης ιστορίας είναι ο Μίλος Τεόντοσιτς και ο Ζόραν Έρτσεγκ, που τη μία μέρα βλέπουν να μένουν και την επόμενη να παραχωρούνται δανεικοί, ανάλογα με τη θέση που ενισχύεται ο Ολυμπιακός. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τις μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργούνται στον κόσμο (σε αυτό έχει ευθύνη και ο Τύπος) για την έλευση σούπερ σταρ από το ΝΒΑ και οι οποίες δύσκολα θα εκπληρωθούν, μπορούμε να πούμε πως τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο, η μεταγραφική πολιτική του Ολυμπιακού είναι λανθασμένη.

Το παράδοξο είναι πως χρήματα υπάρχουν, οι αδυναμίες στο ρόστερ είναι «χτυπητές» (χρειάζεται οπωσδήποτε ένας έτοιμος πλέι μέικερ δίπλα στον Θοδωρή Παπαλουκά κι ένας ευέλικτος πάουερ φόργουορντ τύπου Πρίντεζη που θα έχει όμως και καλό μακρινό σουτ) και οι άνθρωποι της ομάδας είχαν όλο τον καιρό για να τις εντοπίσουν και να τις καλύψουν μαθαίνοντας από τα περσινά λάθη. Κάτι τέτοιο όμως δεν έχει συμβεί ως τώρα. Χρόνος υπάρχει ακόμη για να καλυφθούν τα κενά, αλλά η ανησυχία και ο προβληματισμός οφείλονται στη σύγχυση που φαίνεται να υπάρχει για το τι είναι αυτό που τελικά χρειάζεται ο Ολυμπιακός. Η υπομονή που ο Παναγιώτης Γιαννάκης ζητεί συνεχώς από τους φίλους του Ολυμπιακού εξαντλείται, όπως φάνηκε και στη σειρά των τελικών της Α1. Φέτος δεν υπάρχει το άλλοθι της ανανέωσης του ρόστερ εκ βάθρων, ο προπονητής μετρά ήδη μιάμιση σεζόν στο τιμόνι της ομάδας και δεν είναι δυνατό ένα μπάτζετ 35 και πλέον εκατ. ευρώ να μην εξαργυρωθεί για δεύτερη συνεχή χρονιά σε τίτλους.

Την ίδια ώρα, ο Παναθηναϊκός διατήρησε ολόκληρο τον εξαιρετικό κορμό του, ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο στην περιφέρεια και προχώρησε και σε μερική ανανέωση του υλικού του, δείχνοντας πως εφαρμόζει ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, που έχει σχεδιαστεί αρκετό καιρό πριν.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com