Επειγόντως και παίκτη στα αριστερά αλλά και φορ

Και ξαφνικά στον Ολυμπιακό κατάλαβαν πως χρειάζονται φορ και μάλιστα επειγόντως, αφού ο τραυματισμός του Νταρμπισάιρ αποδεικνύεται σοβαρότερος απ' ό,τι διαπιστώθηκε αρχικά. Οι κοιλιακοί είναι γενικά ένα ύπουλο σημείο και αν ένας παίκτης δεν αποθεραπευθεί πλήρως, δοκιμάζεται και ταλαιπωρείται συνεχώς. Ο Μήτρογλου είναι μια χαρά κάθε καλοκαίρι, αλλά μόλις αρχίζει η κανονική σεζόν πνίγεται από το άγχος.

Χθες το έγραψε και ο Καρπετόπουλος πως αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτού του παιδιού. Ο Ολυμπιακός πάνω απ’ όλα θέλει έναν φορ που να μην αφήνει τη θέση του και που θα προσφέρει στην υπόλοιπη ομάδα τη σιγουριά πως και στην κακή του μέρα θα στείλει την μπάλα στα δίχτυα, στη μισή ευκαιρία που θα του τύχει. Μπορεί να τον βρει; Πιστεύω πως ναι. Αλλωστε ο Μπομπό είναι τέτοια περίπτωση.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, πάντως, παραμένει ο αντι-Τζόλε και φυσικά δεν είναι εύκολο να πάρει κάποιος αυτόν τον ρόλο. Ο Σοϊλέδης είναι καλός και εξελίξιμος, αλλά αν του βάλουν μια τέτοια ταμπέλα θα τον καταστρέψουν. Ο Ζαϊρί δεν είναι αριστεροπόδαρος και η έλλειψη επιτάχυνσης του δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα. Είναι ένα καλό back-up για τον Γκαλέτι, αλλά τίποτα παραπάνω. Και φυσικά πρέπει να του τραβήξει άμεσα το αυτί ο Κετσπάγια, για να κόψει τα τακουνάκια που εκθέτουν όλη την αμυντική λειτουργία της ομάδας μόλις χαθεί η μπάλα.

Διάβασα κάπου πως στον Ολυμπιακό παρακολουθούν τις εξελίξεις στο ζήτημα Ιβανσιτς και -ασχέτως αν δεν μπορούν να κάνουν κάτι φέτος- τον έχουν στα υπόψη για του χρόνου. Ο Αυστριακός θα έδενε απόλυτα στην αριστερή πλευρά με το στυλ του Ολυμπιακού. Και θα φανεί μελλοντικά πόσο λάθος εκτίμησε την κατάσταση ο Παναθηναϊκός, που παίκτη με την ποιότητα του Ιβανσιτς στις στημένες μπάλες δεν έχει.

Ο χρόνος πάντως κυλάει και στον Πειραιά οφείλουν να αντιμετωπίσουν τα ματς του πρώτου από τους δύο γύρους για την πρόκριση με απόλυτη σοβαρότητα. Για να γίνει αυτό, λοιπόν, πρέπει να βρεθεί άμεσα η χημεία μεταξύ του Αβραάμ Παπαδόπουλου και του Μέλμπεργκ, που είναι ολοφάνερο πως ακόμη λείπει.

Η λύση λέγεται Γιούρκας

Στον Παναθηναϊκό καλά κάνουν και κοιτάνε για παίκτη που να μπορεί να καλύψει τον Σπυρόπουλο στα αριστερά, αλλά απορεί κανείς γιατί δεν τελειώνουν το ζήτημα με την απόκτηση του δεξιού μπακ, που είναι υπεραπαραίτητος, συμφωνώντας με τον Σεϊταρίδη.

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως ο Γιούρκας θα γύριζε στην Παιανία, όπως επίσης είναι σίγουρο πως με τα λεφτά ενός συμβολαίου σαν του Σεϊταρίδη ο ΠΑΟ δεν βρίσκει -πληρώνοντας και την ομάδα- πιο καλή περίπτωση από τον διεθνή μπακ. Καλή διάθεση να υπάρχει από τις δύο πλευρές και το πρόβλημα λύνεται για οποιαδήποτε γκρίνια και ένταση δημιουργήθηκε στο παρελθόν. Το περσινό λάθος με τον Κυργιάκο θα ήταν εγκληματικό να το επαναλάβουν στον Παναθηναικό.

«Είναι έξω από την εμβέλειά σας»

Σχετικά με το άρθρο της Κυριακής στο οποίο αναφερόμουν στις ενστάσεις που υπάρχουν για το αν πήγε ο άνθρωπος ποτέ στο φεγγάρι, έλαβα μία επιστολή από τον αναγνώστη Δημήτρη Λ. που διαφωνεί. Το δημοσιεύω γιατί είναι ο αντίλογος και γιατί είναι ευπρεπέστατο.

«Κύριε Σωτηρακόπουλε, σας εκτιμώ πολύ δημοσιογραφικά. Είστε πολύ καλός σε αυτό που κάνετε, από τους λίγους "αχρωμάτιστους" sportcasters. Για τις γνώσεις σας εξάλλου υπάρχουν και πειστήρια. Το θέμα όμως που θίξατε στο συγκεκριμένο άρθρο είναι έξω από την εμβέλειά σας, με όποιον τρόπο και να το δείτε. Είναι από τις πιο προσφιλείς θεωρίες συνωμοσίας ότι δεν πήγαμε (ως ανθρωπότητα) στο φεγγάρι, ότι πρόκειται για απομεινάρι του Ψυχρού Πολέμου που κλιμακώθηκε και στη διαστημική κούρσα κ.λπ.

Οταν οι αστροναύτες πήγαν εκεί, άφησαν και έναν ανακλαστήρα που θα αντανακλούσε ακτίνα laser από τη Γη και θα μετρούσαν τον χρόνο που θα έκανε να επιστρέψει, προκειμένου να υπολογιστεί η ακριβής απόσταση. Δεν έχει νόημα να παραθέσω επιχειρήματα, υπάρχουν πολύ καλύτερα από αυτό. Ποιος ξέρει, μπορεί να είναι και αυτό σκηνοθετημένο. Ομως το να γράφετε κάτι τέτοιο, ακόμα και αν βρίσκετε επιχειρήματα από άλλες πηγές, αποτελεί προσβολή προς όλους αυτούς που εργάστηκαν, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον σκοπό αυτόν. Και τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Είναι πολύ εύκολο σε όποιους είναι “έξω από τον χορό” να λένε κυριολεκτικά ό,τι θέλουν.

Εχω 2 πτυχία, τώρα κάνω μεταπτυχιακό στην Πυρηνική Φυσική, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και μάλιστα σήμερα (Δευτέρα) έδωσα το τελευταίο μου μάθημα. Και νιώθω άσχημα όταν σε εφημερίδες, ακόμα και του συγκεκριμένου target group, χωρίς να προσβάλλω κανέναν, δημοσιεύονται αυτά τα πράγματα. Ενα απαίδευτο κοινό δεν το έχει σε τίποτα να ενστερνιστεί τέτοιες απόψεις. Δεν θα είναι η πρώτη φορά και σίγουρα ούτε η τελευταία.

Ούτε νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ τη NASA. Ούτε και η ίδια το χρειάζεται! Υπάρχει μια επιστημονική κοινότητα, όμως, υπάρχουν άνθρωποι, συναισθήματα, αφιερωμένες ζωές με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε ιδεώδη που προσβάλλονται καθημερινά με ποικίλλους τρόπους από ΜΜΕ, πολιτικοοικονομικό σύστημα. "We are a joke to them", ήταν μια φράση από μια καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας κάποτε, που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα στο παρόν στάδιο της ανθρώπινης ανάπτυξης».