Μήπως τελικά ο άνθρωπος δεν πήγε ποτέ στο φεγγάρι;

Tη βραδιά εκείνη τη θυμάμαι πολύ καθαρά, κάτι τρομακτικό αν αναλογιστεί κανείς πως πέρασαν σαράντα χρόνια, αλλά ήταν πολύ έντονες οι παραστάσεις για ένα μικρό παιδί ώστε να μην αποτυπωθούν στη μνήμη. Ολα τα σπίτια είχαν ξενυχτήσει και όλοι έψαχναν κάποιον που να διέθετε το «μαγικό κουτί» για να δουν «τον άνθρωπο στο φεγγάρι».

Η τηλεόραση της ΕΪΡΤ είχε συνδεθεί με το πρόγραμμα που μετέδιδε δορυφορικά η Eurovision και τα μάτια μου πια είχαν κλείσει από την κούραση τα ξημερώματα, όταν η φωνή του Ιάσονα Μοσχοβίτη άρχισε να περιγράφει τις ιστορικές εικόνες. Με τη συμπλήρωση, λοιπόν, τεσσάρων δεκαετιών από τις 20 Ιουλίου 1969, εγείρονται και πάλι τα ερωτήματα για το αν πράγματι ο άνθρωπος πάτησε ποτέ το πόδι του στη Σελήνη.

Παρακολουθώντας πριν από κάποια χρόνια σε δορυφορικό κανάλι ένα εξαίσιο ντοκιμαντέρ, αναρωτήθηκα ξανά για το όλο εγχείρημα. Η παραγωγή ήταν από την εταιρεία Nash Enterprises, μία από τις καλύτερες του είδους στην (αιμοσταγή και σκληρή) αγορά των ΗΠΑ, και είχε δηλώσεις από ανθρώπους που δούλεψαν στη NASA, αλλά και την επίσημη θέση της. Ο Νιλ Αρμστρονγκ, αυτός που έκανε το πρώτο βήμα πάνω στο φεγγάρι, αρνήθηκε ευγενικά να πει οτιδήποτε, δηλώνοντας πως αυτοδεσμεύεται.

Ποια είναι τα ερωτήματα που θέτει η εκπομπή; Βασικά λέει πως η όλη η ιστορία δεν έγινε ποτέ στην πραγματικότητα και πως όλα γυρίστηκαν σε μια μυστική βάση των ΗΠΑ στη Νεβάδα, που μορφολογικά μοιάζει πολύ με αυτό που αποκαλούμε σεληνιακό τοπίο. Φωτογραφίες από σοβιετικό δορυφόρο, από ψηλά στην Area 51 στη Νεβάδα, δείχνουν σατανική ομοιότητα της περιοχής με όλο το εντυπωσιακό φόντο που υπήρχε και στην προσελήνωση!

Μια ταινία που γυρίστηκε το 1978 με μικρό μπάτζετ, 5 εκατομμυρίων δολαρίων, που είχε τίτλο «Capricorn One» και πραγματευόταν την προσπάθεια κατάκτησης του Αρη, ήταν ένα ακόμα σημείο τριβής. Το σενάριο της ταινίας έλεγε πως η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, βλέποντας πως δεν υπήρχε πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα η αποστολή, αποφάσισε να σκηνοθετήσει το γεγονός.

Ετσι, ξεγέλασε όλη την ανθρωπότητα, που παρακολούθησε μια αποστολή προς τον Αρη η οποία δεν έγινε ποτέ. Ο παραγωγός της ταινίας, μιλώντας στην εκπομπή, είπε αφοπλιστικά πως αφού με τον μικρό του προϋπολογισμό έκανε κάτι να μοιάζει τόσο αληθινό, φανταστείτε με τα λεφτά των 400 δισ. δολαρίων που είχε η NASA διαθέσιμα τι θα μπορούσε να κατασκευάσει!

Ο άνθρωπος που λειτούργησε το σύστημα των εξομοιωτών, ο Μπιλ Kέισινγκ, απομακρύνθηκε το 1973 από τη NASA επειδή «μιλούσε πολύ». Ο ίδιος σε αυτό το ντοκιμαντέρ υπογράμμισε πως και οι τρεις προσπάθειες που έγιναν με stimulator για τη σεληνάκατο κατέληξαν σε πλήρη αποτυχία!

Στη μία, μάλιστα, που υπάρχει και φιλμ, φαίνεται καθαρά πως ο Αρμστρονγκ χάνει τον έλεγχο και προλαβαίνει με τον εκτοξευτή να φύγει από την άτρακτο λίγο πριν αυτή συντριβεί στο έδαφος! «Κι όμως», επιμένει ο Κέισινγκ, «κάποιοι θέλουν να πιστέψουμε πως όλα λειτούργησαν τέλεια την κατάλληλη στιγμή, όπως στις ταινίες του Χόλιγουντ».

Σε όλα τα φιλμ και σε όλες τις φωτογραφίες, επίσης, φαίνεται η Γη πίσω από τους αστροναύτες, αλλά οι ειδικοί αναρωτιούνται: «Γιατί δεν φαίνονται καθόλου αστέρια και μάλιστα σε μια τόσο καθαρή ατμόσφαιρα;». Επίσης, ένα άλλο καίριο ερώτημα που δεν πήρε ποτέ απάντηση είναι το πώς γίνεται η σημαία να ανεμίζει, όπως φαίνεται καθαρά στα βίντεο και του «Apollo 11» και του «Apollo 12», ενώ είναι πασίγνωστο πως δεν υπάρχει αέρας στο φεγγάρι.

Μια ερώτηση που στο ντοκιμαντέρ τέθηκε από επιστήμονες αλλά δεν υπήρξε απάντηση είναι πώς γίνεται στο σημείο της προσελήνωσης να μην ανοίξει κρατήρας κάτω από τη σεληνάκατο, κάτι πλήρως αφύσικο. Επίσης, ο Ντέιβιντ Πέρσι, εξειδικευμένος φωτογράφος που δούλεψε στην ομάδα που έφτιαξε την ειδική μηχανή με την οποία απαθανατίστηκαν οι ιστορικές στιγμές, επιμένει πως σε όλες τις δοκιμές οι αστροναύτες στον προσομοιωτή δεν μπορούσαν να κρατήσουν σταθερή την κάμερα!

«Παρ' όλα αυτά, πάνω στο φεγγάρι τραβούσαν σαν επαγγελματίες, με πολύ καλές λήψεις και σταθερό χέρι», σχολίασε στωικά. Τις ίδιες απορίες εξέφρασε ο Γιαν Λιούνγκμπεργκ, ο σχεδιαστής της βιντεοκάμερας που χρησιμοποιήθηκε για να τραβήξουν ο Αρμστρονγκ και ο Ολντριν τις πρώτες ιστορικές στιγμές. «Δεν υπήρχε περίπτωση να έχουν τόσο σταθερό χέρι οι αστροναύτες. Βλέποντας το αποτέλεσμα στο φεγγάρι, έμεινα άφωνος. Ομολογώ πως ήταν τέλεια εικόνα και ίσως αυτό ήταν ύποπτο».

Ο Γκας Κρίσομ μαζί με άλλους δύο αστροναύτες ήταν οι «εκλεκτοί» που μέσα από τεστ είχαν επιλεγεί για να γίνουν οι πρώτοι που θα πήγαιναν εκεί που κανείς άλλος δεν είχε βρεθεί προηγουμένως: στο φεγγάρι. Το 1967 άρχισε η εκπαίδευσή τους, αλλά τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι Αμερικανοί, παρασυρόμενοι από τον ανταγωνισμό του «ψυχρού πολέμου» με τους Σοβιετικούς, ήθελαν να προλάβουν το αντίπαλον δέος.

Ο Μπορίς Βολίνοφ, πρώην κοσμοναύτης του «Σογιούζ», δήλωσε πως η χώρα του είχε εγκαταλείψει την ιδέα από τα μέσα της δεκαετίας του '60, αλλά ταυτόχρονα ποτέ δεν πίστεψε πως οι Αμερικανοί τα κατάφεραν. Ο Κρίσομ τον Αύγουστο του '67 σε συνέντευξή του στο NBC εξέφρασε τη δυσπιστία του για το εγχείρημα. «Θα σκοτωθούν άνθρωποι αν συνεχίσουμε με τόσα λάθη».

Δέκα μέρες μετά, ενώ γινόταν πείραμα στον εξομοιωτή, η κάψουλα πήρε φωτιά, κλείνοντας μια και καλή το στόμα του Κρίσομ, σύμφωνα με τους καχύποπτους. Ο εισαγγελέας Τόμας Ράουντ Μπάρον, που εξέτασε το ζήτημα τον Δεκέμβρη του '67, μίλησε για στοιχεία 500 σελίδων τα οποία έδειχναν συνωμοσία. Λίγες μέρες μετά ο ίδιος και η οικογένειά του βρήκαν τραγικό θάνατο όταν συνετρίβη το αυτοκίνητο τους από τρένο ενώ περνούσε διάβαση!

Τελικά τα ερωτήματα είναι πολλά. Υπάρχει εδώ και χρόνια δεδηλωμένη πρόθεση των Ιαπώνων να στείλουν δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και να φωτογραφίσουν με την καλύτερη δυνατή ευκρίνεια τη διάσημη Θάλασσα της Ηρεμίας. Δεν έχει συμβεί ακόμα και τα σενάρια για συνδιαλλαγή οργιάζουν. Αν συμβεί, πάντως, θα έχουμε κάποια μέρα αληθινή εικόνα για το αν πράγματι έγιναν οι αποστολές της NASA, μια και η αμερικανική σημαία και τα τζιπάκια με τα οποία έκαναν βόλτες οι αστροναύτες θα είναι εκεί.

Ακόμα και τα ίχνη από τα βήματα λογικά πρέπει να φαίνονται. Αν όχι, τότε θα είναι πλέον φανερό πως η μεγαλύτερη απάτη του 20ού αιώνα, και ουσιαστικά σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, θα αποκαλυφθεί. Τότε θα ξέρουμε τελικά αν ό,τι είδαμε, με το περίφημο πρώτο βήμα του Αρμστρονγκ, αυτό το «ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, αλλά ένα γιγαντιαίο άλμα για την ανθρωπότητα», ήταν πραγματικότητα ή απλώς μια πανάκριβη κινηματογραφική παραγωγή!