Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Στην Α1 όπου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι ομάδες βρίσκονται σε οικονομικό τέλμα και αρκετές εξ’ αυτών οφείλουν μισθούς πολλών μηνών στους αθλητές τους, ορισμένοι προωθούν την αλλαγή του καθεστώτος στον αριθμό ξένων, από τέσσερις κοινοτικούς και δύο ξένους σε τρεις και τρεις αντίστοιχα. Μία πρόταση που θα τεθεί προς ψήφιση την προσεχή Πέμπτη και την οποία στηρίζουν σχεδόν όλες οι ομάδες της κατηγορίας.
Ο κοινός νους αδυνατεί να κατανοήσει ποιος είναι ο λόγος που μία ομάδα πέραν Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, αλλά και λίγων ακόμη κραταιών-οικονομικά- δυνάμεων (π.χ Πανελλήνιος, Άρης), θα είναι υπέρμαχος του εν λόγω σχεδίου. Γιατί πέραν των «αιωνίων» και κάποιων ομάδων που μπορούν ακόμη να υπερηφανεύονται πως δεν έχουν οφειλές, ποιος ο λόγος να έχουν δικαίωμα να αποκτήσουν επιπλέον ξένους (μη κοινοτικούς) οι υπόλοιπες;
Θιγμένοι από ενδεχόμενη τέτοια απόφαση θα είναι και πάλι οι Έλληνες παίκτες. Κι αυτό γιατί οι οικονομικά υγιείς ομάδες θα προτιμήσουν να ενισχυθούν με έναν καλό τρίτο Αμερικανό αντί με έναν αμφιβόλου αξίας κοινοτικό ή έναν Έλληνα. Όσο για τις οικονομικά ασθενείς ομάδες, όσες ενεργήσουν με σύνεση δεν θα ασκήσουν καν το δικαίωμα της απόκτησης ενός ακόμη Αμερικανού. Δυστυχώς όμως δεν θα λείψουν κι εκείνοι οι διοικούντες που θα απλώσουν τα πόδια τους πέρα από το πάπλωμα. Κι επειδή οι ξένοι είναι συνήθως οι πρώτοι που πληρώνονται και εξοφλούνται από τις ομάδες, οι Έλληνες θα τρέχουν πάλι για προσφυγές…
Ασφαλώς το ελληνικό πρωτάθλημα έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει από το αν θα πρέπει να διατηρηθεί το 4+2 ή να αλλάξει σε 3+3. Όμως κι αυτά περνούν καθώς φαίνεται σε δεύτερη μοίρα, όταν οι ισχυροί βιάζονται να περάσει το δικό τους για να κάνουν μεταγραφές. Πού λόγος και χρόνος για κεντρική διαχείριση τηλεοπτικών δικαιωμάτων, ορισμό μίνιμουμ μπάτζετ για κάθε ομάδα, μετατροπή των ΚΑΕ σε εταιρίες λαϊκής βάσης ή αξιοποίηση των «προϊόντων» της εγχώριας παραγωγής;
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com