Ο Παρέιρα διαθέτει το καλύτερο υλικό και το ξέρει. Ολοι οι καλοί χωράνε στην ίδια ενδεκάδα
Η ανAλυση του αγώνα της εθνικής μας με τη Βραζιλία στη Λειψία από την τεχνική επιτροπή της ΦΙΦΑ έκανε λόγο για ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο. Για απόλυτο μπλοκάρισμα των ατού της Βραζιλίας και για μία εμπνευσμένη επιλογή του Αντριάνο, η οποία περιείχε ρίσκο και έδωσε λύση στο αδιέξοδο των παγκόσμιων πρωταθλητών. Στη χώρα μας σταθήκαμε στο αν έφταιγε ο Νικοπολίδης για ένα γκολ που ήταν αληθινό ποίημα, για το αν κάναμε επιθέσεις, για το αν φοβηθήκαμε πιο πολύ απ' όσο έπρεπε τον Ροναλντίνιο, τον Κακά και τον Αντριάνο. Μιζέρια!
Η ΑργεντινH ευτυχώς δεν έχει... ελληνικό Τύπο. Γιατί, με την εικόνα που έβγαλε στη Φρανκφούρτη, ούτε θέλω να σκέφτομαι τι θα γραφόταν! Για τέλος εποχής, για παίκτες κουρασμένους, για λάθη του Πέκερμαν που επιμένει να βάζει τον τάδε και όχι τον δείνα... Η ομάδα του πολύ απλά κατέρρευσε μπροστά σε μία χαρισματική ομάδα. Ο Αντριάνο πέτυχε ξανά ένα αριστουργηματικό γκολ, ο Κακά έκανε το καλύτερο παιχνίδι του στη Γερμανία, ο Ροναλντίνιο και ο Λούσιο ήταν εξαιρετικοί, ο Εμερσον δεν έχασε μονομαχία. Δεν ήθελε και πολύ. Η Βραζιλία έκανε στο πρώτο ημίχρονο πιο πολλές φάσεις από ό,τι σε ολόκληρο το ενενηντάλεπτο με εμάς ή με το Μεξικό. Δεν είναι κάτι το περίεργο. Τους εξίταρε η πρόκληση να νικήσουν την Αργεντινή. Δεν είναι το ίδιο κίνητρο με το να κερδίσουν την Ελλάδα. Ούτε καν τη Γερμανία μέσα στο σπίτι της. Και το πέτυχαν, με αντίπαλο την πιο «κόμπακτ» ομάδα του τουρνουά. Η Αργεντινή είχε μεγαλύτερη ισορροπία στο ρόστερ της σε αυτή τη διοργάνωση. Αντίθετα η Βραζιλία αναγκάστηκε να κάνει τον Ζε Ρομπέρτο αμυντικό χαφ ή να επιλέξει τον Σισίνιο και τον Ζιλμπέρτο για ακραίους μπακ, αν και δεν έχουν την ποιότητα του Καφού ή του Μπελέτι ή του Ρομπέρτο Κάρλος. Και τι έγινε;
Ο ΠEκερμαν θα έχει την ευκαιρία στο Μουντιάλ να διαλέξει και κάποιους έξι ή επτά ακόμη που δεν ήταν σε αυτό το τουρνουά. Ο Παρέιρα το ίδιο. Και για τους δύο, μεγαλύτερος πονοκέφαλος είναι πώς θα χωρέσουν όλη αυτή την υπερπληθώρα ταλέντων παρά η όποια απουσία. Αναρωτιούνται ήδη μερικοί, ποιος θα σταματήσει τη Βραζιλία του χρόνου. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Μπορεί ο ίδιος της ο εαυτός. Εχει συμβεί στο παρελθόν. Και για την Αργεντινή ισχύει ακριβώς το ίδιο.
ΕκεIνο που πρέπει πάντως να δοθεί σαν εύσημο στον Παρέιρα είναι πως προσπαθεί να μη στερήσει την ενδεκάδα του από ταλέντα για να χωρέσει εργάτες. Και για αυτόν το λόγο προσωπικά ΔΕΝ αποκλείω την κλήση Ριβάλντο ξανά! Με τον τρόπο που παίζει η Βραζιλία, ο Ρίμπο έχει θέση βασικού ή, έστω, παίκτη αλλαγής για κάποια ματς, με ελεύθερο ρόλο έξω από την περιοχή, πίσω από τους κυνηγούς.
Το 1968 ο Ζοάο Σαλντάνια, ένας χαρισματικός και δημοφιλής σπίκερ ραδιοφώνου ανέλαβε... προπονητής της «σελεσάο»! Για την Ευρώπη μοιάζει αιρετικό, αλλά για τη χώρα που λατρεύει την μπάλα και όλοι νιώθουν προπονητές δεν είναι μοναδικό φαινόμενο! Κατάφερε να δημιουργήσει την πιο εντυπωσιακή εθνική όλων των εποχών, συνδυάζοντας πέντε δεκάρια στην ίδια ομάδα! Ο Ριβελίνο, ο Ζαϊρζίνιο, ο Ζέρσον, ο Τοστάο και ο μεγάλος Πελέ, ήταν όλοι τους οργανωτές και ηγέτες στις ομάδες τους. Ο Σαλντάνια τους «πάντρεψε» με εξαιρετικό τρόπο και, αν συνυπολογίσουμε και έναν έκτο ντελικάτο, τον Κολοντοάλντο, που τον μετέτρεψε σε... αμυντικό χαφ, το κοκτέιλ ήταν εκρηκτικό. Η Βραζιλία που έφτασε στο Μουντιάλ του 1970 συντρίβοντας όποιον βρήκε στο διάβα της ήταν πνευματικό του παιδί, αλλά η ομοσπονδία, λόγω των αριστερών πεποιθήσεών του, τον άλλαξε, δίνοντας πριν από το Μουντιάλ τη θέση του στον Μάριο Ζαγκάλο. Στο Μεξικό εκείνη η Βραζιλία πήρε τον τίτλο σαρώνοντας τους πάντες. Δεν ήταν η πληρέστερη εθνική ομάδα όλων των εποχών. Της έλειπε ένας καλός γκολκίπερ (ο Φέλιξ ήταν για τα μπάζα). Ούτε ο Πιάτσα με τον Μπρίτο ήταν κάτι το ξεχωριστό στην άμυνα... Ποιος νοιαζόταν όμως; Ηταν η καλύτερη εθνική ομάδα που είδαμε ποτέ ακριβώς γιατί έπαιζε μπάλα!
Η ομAδα του '82, που δεν πήρε τον τίτλο στην Ισπανία με τον Ζίκο, τον Εντερ, τον Σόκρατες και τον Φαλκάο, ήταν η μόνη που την πλησίασε. Και τώρα έρχεται αυτή η φουρνιά. Ο Παρέιρα διαθέτει το καλύτερο υλικό και το ξέρει. Για αυτούς που ανησυχούν πώς θα χωρέσει και ο Ρονάλντο σε αυτή την ενδεκάδα, μία ματιά στο παρελθόν αρκεί. Οχι το τόσο μακρινό. Αυτό της Τετάρτης